Мұражайда- мұ ашық буын -ра ашық буын -жай тұйық буын -да ашық буын
м - дауыссыз,үнді ұ - дауысты,жуан,қысан,еріндік р - дауыссыз,үнді а - дауысты,жуан , ашық,езулік ж - дауыссыз,ұян а - дауысты,жуан , ашық,езулік й - дауыссыз,үнді д - дауыссыз,ұян а - дауысты,жуан , ашық,езулік
буйымдар - буй - б1теу буын -ым туйык буын дар б1теу буын
б - дауссыз.уян у-дауысты жуан ериндик кысан й - дауыссыз унди ы - дауысты жуан кысан езулик м - дауыссыз унди д - дауыссыз уян а - дауысты жуан ашык езулик р - дауыссыз унди
куттыктады - кут - битеу буын тык - битеу буын та - ашык буын ды - ашык буын
Ертегідегі Жаман – қазақ ауыз әдебиетіндегі ел басшысының үлгілі бейнесі. Ол – қарапайым, парасатты, адал, шыншыл, көреген, тапқыр, кішіпейіл, іззетті, көпшіл, қайырымды, қанағатшыл. Бұл қарапайым халық бұқарасының «елді осындай адам басқарса» деген арманынан туған бейне.
Аяз би туралы айтылатын ертегі-аңыздардың бәрінде дерлік Жаман қойшының Мадан хан сынынан өтуі, үйленуі, ханның күншіл, ақылсыз қырық уәзірін өлімнен құтқаруы, оның даналығын, достыққа адал, сертке беріктігін, әділдігін мойындаған хан өз тағын беруі сөз болады. Жаман хан болғаннан кейін де жыртық тоны мен жаман тымағын хан сарайы босағасына ілдіріп қояды. «Кей-кейде хандық тақтың буымен көңілім тасып, асып бара жатқандай болсам, соған көзім түседі де, тез тәубама келемін» дейді екен. Сөйтіп ол жыртық тоны мен жаман тымағын көрген сайын тәубасынан жаңылмай, өзіне-өзі: «Аяз би әліңді біл, құмырсқа жолыңды біл» деп отыратын болған.
Өмірдегі реалды нәрсенің өзін әдейі өзгертіп көрсету – ертегі жанрының өзіндік қасиеті болғандықтан, ертегіші де оның мазмұнын барынша әсірелеп көрсетуге, сырлы да ғажайып етіп көрсетуге күш салады. Мәселен, «Аяз би» ертегісіндегі ханның әлсіз, жоқ-жітік, жаман қойшының ақыл-парасатын мойындап, оған хандық тағын сыйлап беруі өмірде әсте болуы мүмкін емес жағдай. Бірақ ертегіші осылай баяндайды, тыңдаушы оған иланады. Өйткені ертегіні айтушы да, тыңдаушы да өмірде бір рет болса да солай болғанын қалайды, соны армандайды. Қысқасы, Аяз биді өмірде болған тарихи тұлға дегеннен гөрі, халықтың «ел басқаратын адам осылай болу керек» деген арманынан туған Арман ханы, ел билеушіге тым ертеде ескерткен халық даналығы мен асқақ мұратының көрінісі деген орынды.
-ра ашық буын
-жай тұйық буын
-да ашық буын
м - дауыссыз,үнді
ұ - дауысты,жуан,қысан,еріндік
р - дауыссыз,үнді
а - дауысты,жуан , ашық,езулік
ж - дауыссыз,ұян
а - дауысты,жуан , ашық,езулік
й - дауыссыз,үнді
д - дауыссыз,ұян
а - дауысты,жуан , ашық,езулік
буйымдар - буй - б1теу буын
-ым туйык буын
дар б1теу буын
б - дауссыз.уян
у-дауысты жуан ериндик кысан
й - дауыссыз унди
ы - дауысты жуан кысан езулик
м - дауыссыз унди
д - дауыссыз уян
а - дауысты жуан ашык езулик
р - дауыссыз унди
куттыктады - кут - битеу буын
тык - битеу буын
та - ашык буын
ды - ашык буын
к- дауссыз катан
у - дауысты жуан ериндик кысае
т - дауыссыз катан
ы - дауысты жуан кысан езулик
к- дауыссыз катан
т- дауыссыз катан
а - дауысты жуан ашык езулик
д - дауыссыз уян
ы - дауысты жуан кысан езулик
Ертегідегі Жаман – қазақ ауыз әдебиетіндегі ел басшысының үлгілі бейнесі. Ол – қарапайым, парасатты, адал, шыншыл, көреген, тапқыр, кішіпейіл, іззетті, көпшіл, қайырымды, қанағатшыл. Бұл қарапайым халық бұқарасының «елді осындай адам басқарса» деген арманынан туған бейне.
Аяз би туралы айтылатын ертегі-аңыздардың бәрінде дерлік Жаман қойшының Мадан хан сынынан өтуі, үйленуі, ханның күншіл, ақылсыз қырық уәзірін өлімнен құтқаруы, оның даналығын, достыққа адал, сертке беріктігін, әділдігін мойындаған хан өз тағын беруі сөз болады. Жаман хан болғаннан кейін де жыртық тоны мен жаман тымағын хан сарайы босағасына ілдіріп қояды. «Кей-кейде хандық тақтың буымен көңілім тасып, асып бара жатқандай болсам, соған көзім түседі де, тез тәубама келемін» дейді екен. Сөйтіп ол жыртық тоны мен жаман тымағын көрген сайын тәубасынан жаңылмай, өзіне-өзі: «Аяз би әліңді біл, құмырсқа жолыңды біл» деп отыратын болған.
Өмірдегі реалды нәрсенің өзін әдейі өзгертіп көрсету – ертегі жанрының өзіндік қасиеті болғандықтан, ертегіші де оның мазмұнын барынша әсірелеп көрсетуге, сырлы да ғажайып етіп көрсетуге күш салады. Мәселен, «Аяз би» ертегісіндегі ханның әлсіз, жоқ-жітік, жаман қойшының ақыл-парасатын мойындап, оған хандық тағын сыйлап беруі өмірде әсте болуы мүмкін емес жағдай. Бірақ ертегіші осылай баяндайды, тыңдаушы оған иланады. Өйткені ертегіні айтушы да, тыңдаушы да өмірде бір рет болса да солай болғанын қалайды, соны армандайды. Қысқасы, Аяз биді өмірде болған тарихи тұлға дегеннен гөрі, халықтың «ел басқаратын адам осылай болу керек» деген арманынан туған Арман ханы, ел билеушіге тым ертеде ескерткен халық даналығы мен асқақ мұратының көрінісі деген орынды.