• Жәнібектің игілікті іс істеуінің мәні неде деп ойлайсыңдар? • Мәтіндегі «Білер аз күнде-ақ бір-бірімізді көптен бері білетін
аламлардай жакындасып кеттік» деген ойдан не түсіндіндер?
Адамдар бір-бірімен риясыз араласуы үшін олардың бойында қанша
касиеттер болуы керек екен? Неліктен?
• Жәнібектің бойындағы енерге деген құрмет пен сүйіспеншілік кандай
iri касиеттен туындаған? ?
• Өзін осындай оқиғаға тап болсаң, не істейсің? Әңгімелеп бер.
Сәтбаев Қаныш Имантайұлы (1899-1964) – Қазақстан геологтары ғылыми мектебінің негізін қалаушы, қазақстандық металлогения ғылымының негізін салушы, геология-минералогия ғылымдарының докторы, профессор, Қазақстан Ғылым академиясын ұйымдастырушылардың бірі әрі тұңғыш президенті, КСРО және Қазақстан Ғылым академияларының академигі, Тәжікстан Ғылым академиясының құрметті мүшесі, қоғам қайраткері, КСРО Мемлекеттік және Лениндік сыйлықтарының лауреаты.
Павлодар облысының Баянауыл ауданында туған. Сауатын ауыл молдасынан ашқан болашақ ғалым Павлодардағы орыс-қазақ мектебінде, Семей мұғалімдер семинариясында, Томск технология институтының тау-кен факультетінде білім алған. Мұғалімдер семинариясында Ж.Аймауытов, М.Әуезов сынды көрнекті қайраткерлермен бірге оқыған. Ш.Құдайбердіұлымен тығыз байланыста болып, оның шығармашылығын жоғары бағалаған. «Алаш» қозғалысы қайраткерлерінің іс-әрекетіне қолдау білдірген.
1920-1941 жылдары Баянауылда халық судьясы, «Атбастүстімет» тресі геология бөлімінің, Қарсақтай мыс комбинаты геологиялық барлау бөлімінің бастығы, комбинаттың бас геологы қызметтерін атқарған. 1941-1952 жылдары КСРО Ғылым академиясы Қазақ бөлімшесінің құрамындағы Геология ғылымдары институтының директоры, КСРО Ғылым академиясының Қазақ бөлімшесі Төралқасы төрағасының орынбасары, төрағасы, Қазақстан Ғылым академиясының президенті болған. 1952 жылы әміршілдік жүйенің тарапынан қысымға ұшырап, қызметінен төмендетіліп, Қазақ КСР Геология институтының директоры болып тағайындалған. 1955
Шығарма немесе "волейбол" спорттың" "менің сүйікті көрінісім
Мен қозғалғыш ойындарды сүйемін, соның ішінде доппен. Ал спорттың ең сүйікті көрінісі - сол волейбол. Біз жиі дене шынықтырудың сабақтарында мектепте оған деген ойнаймыз. Тағы біз достармен торды аулада кереміз, екі команданы жиямыз және допты тастаймыз. Сол кәсіп маған едәуір неғұрлым, дүңгіршекте отыру еш және мылжыңда- аяқтармен қапырықтан ұнайды. Жағажайда немесе табиғатта біз де волейболға деген поиграть сүйеміз. Ақиқат, тормен сол емес олай ыңғайлы.
Маған сол ойын ұнайды, себебі бас оның біраз жай жөн-жосықтар. Приземлить қажетке доп баста жарты команданың-қарсылас. Бұл ретте тебу болмайды доп аяқпен, болады ғана отбивать ол қолдармен. Недаром "волейбол" деген сөз "ұш- допты" означает. Ұтыс ша көзәйнектерге саналады, олай не өзгерту мүмкіндік есепшот өзінің пайдасына ылғи болады