Бұл шығарма шиеленісті оқиғадан басталып одан әрі өрбиді. Алғашқы оқиға Темірбектің өзінің құрбысын, нақтырақ айтқанда болашақ жарын үйіне қонақ ретінде әкелуден басталып отыр. Сол кезде Нәзиләнің бір ауыз сөзінен үйде ұрыс шығып Гауһардың ренжіп кетуімен аяқталуын айтады. Жалпы шығармада Қамажай өте сыпайы, мейірімді адам жан-жақтан келген қыспақтардан соңында ауруға шалдығады. Қабденнің Қамажайға жасаған ұсынысы тосыннан болғандықтан, ол ойланбай жауап береді. Бірақ жүрегінде өтеүлкен сезімді жасыра алмайды. Кәмила өзінің баласын алдырып тастағандықан, Қамажай оны шапалақпен тартып жібереді. Оған ашуланған Темірбек үйінен кетіп қалады. Қамажайдың шарасыздығы сонша келінінен кешірім сұрауға дейін барады.Бірақ соңынан Темірбек бұл ісіне өкініп, кешірім сұрап келеді.
В лесу живет веселая белка. Белка прыгает с ветки на ветку. Однажды белка падает на спящего волка. Волк злится и хочет его съесть. Белка умоляет волка: - не ешь меня, отпусти! Давай дружить, - говорит. Волк: - ладно, отпусти. Но ты скажи мне: ты, белка, почему ты всегда веселишься? Всегда прыгаешь, играешь. Я всегда злюсь. Тогда белка: я боюсь тебя. Меня жіберші. Я говорю тебе там, говорит. Волк посылает монету. Белка вышла на верхушку дерева. Бұтаққа ветвей прыгали вновь. Потом белка говорит: - волк, ты злодей. Ты всех пугаешь. Тебя все звери боятся. Ни с кем не общаешься. Тебя никто не любит. Так ты всегда злишься. Мы, белки, веселы. Мы не злодеи. Мы никого не пугаем. Никому не делаем зла, мы добры. Волк: - я больше никого не пугаю. Белка, даю тебе слово! Не буду злодеем. Я буду добр, - сказал он. С того дня Волк пытается быть добрым. Волк просит у монеты разума. Белка
Бұл шығарма шиеленісті оқиғадан басталып одан әрі өрбиді. Алғашқы оқиға Темірбектің өзінің құрбысын, нақтырақ айтқанда болашақ жарын үйіне қонақ ретінде әкелуден басталып отыр. Сол кезде Нәзиләнің бір ауыз сөзінен үйде ұрыс шығып Гауһардың ренжіп кетуімен аяқталуын айтады. Жалпы шығармада Қамажай өте сыпайы, мейірімді адам жан-жақтан келген қыспақтардан соңында ауруға шалдығады. Қабденнің Қамажайға жасаған ұсынысы тосыннан болғандықтан, ол ойланбай жауап береді. Бірақ жүрегінде өтеүлкен сезімді жасыра алмайды. Кәмила өзінің баласын алдырып тастағандықан, Қамажай оны шапалақпен тартып жібереді. Оған ашуланған Темірбек үйінен кетіп қалады. Қамажайдың шарасыздығы сонша келінінен кешірім сұрауға дейін барады.Бірақ соңынан Темірбек бұл ісіне өкініп, кешірім сұрап келеді.
В лесу живет веселая белка. Белка прыгает с ветки на ветку. Однажды белка падает на спящего волка. Волк злится и хочет его съесть. Белка умоляет волка: - не ешь меня, отпусти! Давай дружить, - говорит. Волк: - ладно, отпусти. Но ты скажи мне: ты, белка, почему ты всегда веселишься? Всегда прыгаешь, играешь. Я всегда злюсь. Тогда белка: я боюсь тебя. Меня жіберші. Я говорю тебе там, говорит. Волк посылает монету. Белка вышла на верхушку дерева. Бұтаққа ветвей прыгали вновь. Потом белка говорит: - волк, ты злодей. Ты всех пугаешь. Тебя все звери боятся. Ни с кем не общаешься. Тебя никто не любит. Так ты всегда злишься. Мы, белки, веселы. Мы не злодеи. Мы никого не пугаем. Никому не делаем зла, мы добры. Волк: - я больше никого не пугаю. Белка, даю тебе слово! Не буду злодеем. Я буду добр, - сказал он. С того дня Волк пытается быть добрым. Волк просит у монеты разума. Белка