Бир куни аже мен Ата болыпты.Атасынын карнын ашкан сон атасы ажесине барыпбылай депти:Ажесине маган бауырсак писирип бершиш деп сурады.Содан ажеси бауырсак писирип берди.Оны суытайын деп терезенин алдына койды.Содан кейин Ош кашип кетти.Бауырсак кашып келе жатканда алдынан коян шыкты.Сосын коян:Бауырсак,бауырсак мен сени жеймин дейди.Сосин бауырсак мени жемеши мен Саган Олег айтып берейин дейди.Коян келеседи.Атамнан да каштым ажесненда каштым енди сеннен кашамыз Дейли де кашып кетеди. Создан сон алдынан аю шыгады.Аю айтады:Бауырсак,бауырсак мен сени жеймин дейди.Бауырсаккоркип мени жемеши мен саган олен айтайын Дейди.Аю келеседи.Атамнан да каштым ажемнен де каштым кояннан да каштым Дейли енди сеннен кашамын деп домалап кетеди.Содан келе жатканда алдынан каскыр шыгады.Каскыр айтады: Бауырсак, бауырсак мен сени жеймин дейди.Бауырсак:каскыр мени жемеши мен Саган олен айтайын дейди.Каскыр келеди.Атамнан да каштым ажемнен де каштым кояннан да каштым аюданда каштым енди сенен кашамын деп кашып кетеди.Содан тулки шыгады.Тулки айтады:Бауырсак,бауырсак мен сени жеймин дейди.Тулки мени жемеши мен Саган Олег айтып берейин дейди.Тулки келеседи.Атамнан да каштым ажемнен де каштым кояннан да каштым аюдан да каштым каскырдан да каштым енди сенен кашамын дейди.Тулки мен сени естемеймин Дейли менин мурныма туршы сол кезде естеймин дейди.Бауырсак турады Оленин айтып жатканда тулки оны жеп кояды
Бiрақ кiрпi алма жинай алмады, түлкiден қорғана алмады. Ал қарға ұша алмады. Кiрпi қайтадан қарғаға келдi. Но ёж яблоки собирать не мог, от лисы защищаться не мог. А ворона летать не могла. Ёж снова к вороне пришёл.
– Қарға, менiң тоным жақсы екен. Мен алма жинай алмаймын, түлкiден қорғана алмаймын. – Ворона, моя собственная шуба хорошая, оказывается. Я яблоки собирать не могу, от лисы защищаться не могу.
– Ал мен ұша алмаймын, барлық қарғалар менен қашады. – А я летать не могу, все вороны от меня убегают (избегают меня) .
Әркiмнiң өз тоны өзiне жақсы. Каждому своя шуба хороша.
Ёж и ворона.
Баяғыда кiрпi мен қарға дос болыпты.
Давным-давно ёж и ворона друзьями были.
Бiр күнi кiрпi қарғаға келдi.
Однажды ёж к вороне пришёл.
– Қарға, менiң тоным жаман, тiкенек. Сенiң тоның жақсы, жұмсақ, үлпiлдек. Маған тоныңды бершi.
– Ворона, моя шуба плохая, колючая. Твоя шуба хорошая, мягкая, пушистая. Мне свою шубу дай
– Ал мен не киемiн?
– А я что одену?
– Сен менiң тонымды киесiң.
– А ты мою шубу оденешь.
– Жарайды, – дедi қарға.
– Хорошо, – сказала ворона.
Олар тондарды айырбастады.
Они шубами поменялись.
Бiрақ кiрпi алма жинай алмады, түлкiден қорғана алмады. Ал қарға ұша алмады. Кiрпi қайтадан қарғаға келдi.
Но ёж яблоки собирать не мог, от лисы защищаться не мог. А ворона летать не могла. Ёж снова к вороне пришёл.
– Қарға, менiң тоным жақсы екен. Мен алма жинай алмаймын, түлкiден қорғана алмаймын.
– Ворона, моя собственная шуба хорошая, оказывается. Я яблоки собирать не могу, от лисы защищаться не могу.
– Ал мен ұша алмаймын, барлық қарғалар менен қашады.
– А я летать не могу, все вороны от меня убегают (избегают меня) .
Әркiмнiң өз тоны өзiне жақсы.
Каждому своя шуба хороша.