«Жануарлар кез келген жерден табылады. Суға үңілсек те, топырақты қазсақ та, аспанға назар аударсақ та, айналаға көз
салсақ та жануарлар кездеседі. Тіпті кез келген тірі ағзаларда
да зиянды жәндіктердің өмір суретіні мәлім» деген ақпаратты
пайдаланып, пікірталасқа түсіңдер.
Сайын Мұратбековтің “Қылау” әңгімесіндегі Сатай мен Рабиғаға мінездеме.
Сайын Мұратбековтің «Қылау» әңгімесі – тілге жеңіл,жүрекке жылы тиіп қанай қоймай,оқырманды өзіне баурап алатын шығармаларының бірі.Автор Сатай мен Рәбиға арқылы таза,нәзік балаң сезімді,адал достықты,адамгершілікті, сыйласымдылықты, қайырымдылықты көрсеткісі келген.Әңгіменің басты кейіпкерлері – Сатай мен Рабиға.Ол екеуінің мінездемелеріне тоқталып өтсек.Сатай – жалқау,жанашыр,арам пиғылы жоқ, жеңе біледі,балаң мінезді,аңғырттығы мен үстірт түсінігі бар адал бала,мейірімді,ақкөңіл,батыл және мақтаншақ.Ал Рабиға – сыпайы қыз,білімді,ақкөңіл,мінезі ашық,көпшіл,досқа адал,адамгершілікті жоғары қояды, қарапайым және өнерлі қыз.
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған