жетім балаларды, соғыстан кейін,аул басқармасы,бәріңе детпіды,басынды тұрған,соңында торған,таныстырды,бөлі балды,балалардын нешінде, асырап алды,ертеңінде таңертең. С этими словами составить текст на казахском.
Мұқағали Мақатаев - қазақтың лирик ақыны, мұзбалақ ақын, өз заманында лайық бағасын ала алмаса да өзінен кейінгілер үшін мәртебесі биік ақиық ақын.
Ол 1931 ж. 8-ші наурызында Алматы облысы, қазіргі Райымбек (бұрынғы Нарынқол) ауданының Қарасаз ауылында дүниеге келген.Ақынның тұңғыш өлеңдері “Қырман басында”, “Қойшы бала — Әкітай” ауданындағы “Советтік шекара” газетінде жарияланды (1949). “Інімнің ойы”, “Шебер” өлеңдері “Жастық жыры” атты жинаққа енді (1951). Алғаш Мұқағали талантын бағалаған Ә.Тәжібаев: “Өзіңнен де жігерлілеу, оттылау жас жеткіншек жеткенде, мақтанбасқа бола ма?!” деген еді (“Қазақ әдебиеті”, 18.3.1960).
Күні кеше ғана жүз жайнаған, Құбылжыған сәнді табиғат. Бүгін көрсең жөнді түр қалмаған, Солған, өшке, өлген - бәрі жат. Қатбар - қатбар қара жар бұлт, Көкті қапта, жерге еңкейіп. Тасты жарып, бейне тауды бұзып, Түйдек - түйдек жүзген теңселіп. Көк көркемі анау тұрған күннің, Болар - болмас қана жаны бар. Әжім басқан жарық нұрлы жүзін, Нендей көрік, нендей сәні бар. Шошынған ол, безген, бетін басқан, Бір қарауға жерден жиіркеніп. Қол жетпейтін биік алысқа асқан, Бұлдырайды шақ - шақ көрініп. Көкте ызғар, жерде ойнақ салып, Ұйтқып ескен долы салқын жел, Ойды - қырда түссіз тоңған қалып, Тілсіз дала, үнсіз жатыр ел. Қайда қаз, қу көкте қиқу салып, Суылдатып қанат қағынған. Тамылжыған жазғы таң сәріден, Шуылдасып көлге жиылған. Қош айтысқан, кеткен көңіл суып, Туған, өскен жерге бауырлас.
Мысалы: Менің сүйікті ақыным-Мұқағали Мақатаев.
Мұқағали Мақатаев - қазақтың лирик ақыны, мұзбалақ ақын, өз заманында лайық бағасын ала алмаса да өзінен кейінгілер үшін мәртебесі биік ақиық ақын.
Ол 1931 ж. 8-ші наурызында Алматы облысы, қазіргі Райымбек (бұрынғы Нарынқол) ауданының Қарасаз ауылында дүниеге келген.Ақынның тұңғыш өлеңдері “Қырман басында”, “Қойшы бала — Әкітай” ауданындағы “Советтік шекара” газетінде жарияланды (1949). “Інімнің ойы”, “Шебер” өлеңдері “Жастық жыры” атты жинаққа енді (1951). Алғаш Мұқағали талантын бағалаған Ә.Тәжібаев: “Өзіңнен де жігерлілеу, оттылау жас жеткіншек жеткенде, мақтанбасқа бола ма?!” деген еді (“Қазақ әдебиеті”, 18.3.1960).
Құбылжыған сәнді табиғат.
Бүгін көрсең жөнді түр қалмаған,
Солған, өшке, өлген - бәрі жат.
Қатбар - қатбар қара жар бұлт,
Көкті қапта, жерге еңкейіп.
Тасты жарып, бейне тауды бұзып,
Түйдек - түйдек жүзген теңселіп.
Көк көркемі анау тұрған күннің,
Болар - болмас қана жаны бар.
Әжім басқан жарық нұрлы жүзін,
Нендей көрік, нендей сәні бар.
Шошынған ол, безген, бетін басқан,
Бір қарауға жерден жиіркеніп.
Қол жетпейтін биік алысқа асқан,
Бұлдырайды шақ - шақ көрініп.
Көкте ызғар, жерде ойнақ салып,
Ұйтқып ескен долы салқын жел,
Ойды - қырда түссіз тоңған қалып,
Тілсіз дала, үнсіз жатыр ел.
Қайда қаз, қу көкте қиқу салып,
Суылдатып қанат қағынған.
Тамылжыған жазғы таң сәріден,
Шуылдасып көлге жиылған.
Қош айтысқан, кеткен көңіл суып,
Туған, өскен жерге бауырлас.