Реактив[1], реагент (ре… және лат. agentіs — әсер етуші) — химиялық реакциялардағы бастапқы заттарды анықтайтын техникалық термин. Сондай-ақ қандай да бір мақсатқа қолданылатын құрамы күрделі ерітінділерді де Реактив деп атайды. Тазалығына және қолданылатын ғыл. немесе анализдік қажеттіліктеріне байланысты Реактивтер: өте таза, анализ үшін таза және таза деп бөлінеді. Қолдану салаларына байланысты Реактивтердің тазалығына әр түрлі талаптар қойылады. Реактивтердің басым бөлігі екі не үш сипаттамалар бойынша, ал кейбіреулері, мыс., биология мен спектрлік зерттеулерде қолданылатын Реактивтер 20-дан аса сипаттамалар бойынша анықталады. Реактив органик. және органик. емес деп те бөлінеді. Барлық Реактивтердің саны 60 мыңнан асады. Олар улы, оңай буланғыш, отқа қауіпті, қопарылғыш, тұрақсыз, т.б. болып келеді. Реактивтердің түрлері мен қолдану ережелері ыдыс сыртындағы жапсырма қағаздарда, катологтарда көрсетіледі.
1) Гидросульфа́т на́трия — кислая соль натрия и серной кислоты с формулой NaHSO₄, бесцветные кристаллы. Образует кристаллогидрат NaHSO₄·H₂O. 2) Основание — химическое соединение образовывать ковалентную связь с протоном либо с вакантной орбиталью другого химического соединения. В узком смысле под основаниями понимают осно́вные гидроксиды — сложные вещества, при диссоциации которых в водных растворах отщепляется только один вид анионов — гидроксид-ионы OH−[2]. 3) Гидрокси́ды — неорганические соединения, содержащие в составе гидроксильную группу { {-OH}. Известны гидроксиды почти всех химических элементов; некоторые из них встречаются в природе в виде минералов. 4) Со́ли — сложные вещества, состоящие из катионов металлов и анионов кислотных остатков. Кроме катионов металлов, в солях могут находиться катионы аммония NH4+, фосфония PH4+ и их органические производные, а также комплексные катионы и т. д 5) Кисло́ты — химические соединения отдавать катион водорода (кислоты Брёнстеда), либо соединения принимать электронную пару с образованием ковалентной связи (кислоты Льюиса). 6) Окси́д — бинарное соединение химического элемента с кислородом в степени окисления −2, в котором сам кислород связан только с менее электроотрицательным элементом.
Реактив[1], реагент (ре… және лат. agentіs — әсер етуші) — химиялық реакциялардағы бастапқы заттарды анықтайтын техникалық термин. Сондай-ақ қандай да бір мақсатқа қолданылатын құрамы күрделі ерітінділерді де Реактив деп атайды. Тазалығына және қолданылатын ғыл. немесе анализдік қажеттіліктеріне байланысты Реактивтер: өте таза, анализ үшін таза және таза деп бөлінеді. Қолдану салаларына байланысты Реактивтердің тазалығына әр түрлі талаптар қойылады. Реактивтердің басым бөлігі екі не үш сипаттамалар бойынша, ал кейбіреулері, мыс., биология мен спектрлік зерттеулерде қолданылатын Реактивтер 20-дан аса сипаттамалар бойынша анықталады. Реактив органик. және органик. емес деп те бөлінеді. Барлық Реактивтердің саны 60 мыңнан асады. Олар улы, оңай буланғыш, отқа қауіпті, қопарылғыш, тұрақсыз, т.б. болып келеді. Реактивтердің түрлері мен қолдану ережелері ыдыс сыртындағы жапсырма қағаздарда, катологтарда көрсетіледі.
2) Основание — химическое соединение образовывать ковалентную связь с протоном либо с вакантной орбиталью другого химического соединения. В узком смысле под основаниями понимают осно́вные гидроксиды — сложные вещества, при диссоциации которых в водных растворах отщепляется только один вид анионов — гидроксид-ионы OH−[2].
3) Гидрокси́ды — неорганические соединения, содержащие в составе гидроксильную группу { {-OH}. Известны гидроксиды почти всех химических элементов; некоторые из них встречаются в природе в виде минералов.
4) Со́ли — сложные вещества, состоящие из катионов металлов и анионов кислотных остатков. Кроме катионов металлов, в солях могут находиться катионы аммония NH4+, фосфония PH4+ и их органические производные, а также комплексные катионы и т. д
5) Кисло́ты — химические соединения отдавать катион водорода (кислоты Брёнстеда), либо соединения принимать электронную пару с образованием ковалентной связи (кислоты Льюиса).
6) Окси́д — бинарное соединение химического элемента с кислородом в степени окисления −2, в котором сам кислород связан только с менее электроотрицательным элементом.