С КОНТРОЛЬНОЙ ПО ХИМИИ!

́ктроотрица́тельность (χ) — фундаментальное химическоесвойство атома, количественная характеристика атома в молекуле смещать к себе общиеэлектронные пары.Современное понятие об электроотрицательности атомов было введено американским химиком Л.Полингом. Он использовал понятие электроотрицательности для объяснения того факта, что энергиягетероатомной связи A—B (A, B — символы любых химических элементов) в общем случае больше среднегогеометрического значения гомоатомных связей A—A и B—B.В настоящее время для определения электроотрицательностей атомов существует много различныхметодов, результаты которых хорошо согласуются друг с другом, за исключением относительно небольшихразличий, и во всяком случае внутренне непротиворечивы.Первая и широко известная шкала относительных атомных электроотрицательностей Полинга охватываетзначения от 0,7 для атомов франция до 4,0 для атомов фтора. Фтор — наиболее , за ним следует кислород (3,5) и далее азот и хлор (3,0). Активные щелочные и щёлочноземельныеметаллы имеют наименьшие значения электроотрицательности, лежащие в интервале 0,7—1,2, агалогены — наибольшие значения, находящиеся в интервале 4,0—2,5. Электроотрицательность типичныхнеметаллов находится в середине общего интервала значений и, как правило, близка к 2 или немногобольше 2. Электроотрицательность водорода принята равной 2,1. Для большинства переходных металловзначения электроотрицательности лежат в интервале 1,5—2,0. Близки к 2,0  тяжёлых элементов главных подгрупп. Существует также несколько других , в основу которых положены разные свойства веществ. Но  элементов в них примерно одинаково.Теоретическое определение электроотрицательности было предложено американским физиком Р.Малликеном. Исходя из очевидного положения о том, что атома в молекуле притягивать к себеэлектронный заряд зависит от энергии ионизации атома и его сродства к электрону, Р. Малликен ввёлпредставление об электроотрицательности атома А как о средней величине энергии связи наружныхэлектронов при ионизации валентных состояний (например, от А− до А+) и на этой основе предложил оченьпростое соотношение для электроотрицательности атома

Би тарихын зерттеген мамандар одан қазақтың өмір салтын, істеген кәсібін, ұшқыр қиялын, денсаулыққа пайдалы қимыл-қозғалысты байқауға болады дейді. Арнайы би мектебінен емес, өмір мектебінен сусындаған бишілер әр әуенге мәнерлі қимылмен билегенін алға тартады. Жеті жасынан бастап қара жорға билеген Арыстан Тосын сексеннің сеңгірінен асса да өнерден қол үзбепті.

– Біз отбасымызда 12 ағайынды едік. Әкемнен он жасымда айырылдым. Бірақ, ол өзі өмірден өткенше "жігітке жеті өнер де аз" деп маған биді үйретіп кетті. Өйткені, балалардың ішінде бұзықтауы, әрі шапшаң қимылдайтыны мен болсам керек. Ал, өмірден өтерде "бұл өнерді тастама" деп аманаттады. Басқа бауырларыма бақсылық пен молдалықты үйретті. Басыма қандай қиындық туғанда да өнерімді тастап кеткем жоқ. Әсіресе, буын биін үнемі билеп тұрмаса болмайды. Тіпті, ағайын-туыспен Гималай тауын асып, Үндістан, Пәкістан, Түркияда жүргенде және 38 жыл Германияда жұмыс істеп жүргенде де билеп жүрдім. Ол жерде қара жорғаның әніне ұқсас музыка құлағыма келсе болды, билей жөнелетінмін. Таңданбайтын адам қалмайтын. Әкем үйреткен кезде бала болғандықтан қорыққанымнан айтқанын істедім. Алайда, есейе келе көпшілікке таңсық бидің адам денсаулығына пайдасын түсіндім, – дейді қара жорға биін насихаттап жүрген Арыстан қажы.