ответ: першая сустрэча сяргея з бурыкам адбылася ўзімку саракавога года. бацька хлопчыка быў ляснічым. у той час паляванне на мядзведзяў не было забаронена, і палясоўшчыкі забілі мядзведзіцу, не , што ў яе трое мядзведзянят. двух малых яны забралі сабе, а трэцяга занеслі бацьку сяргея.
хлопчык убачыў нешта малое, велічынёй з рукавічку, поўсць у звярка была светлага колеру. вочы ці то сінія, ці блакітныя. сяргей падумаў, што гэты звярок — малое шчаня. бацька патлумачыў хлопчыку, што мядзведзі ўзімку не ядуць, таму мядзведзіха і нараджае такіх малых дзетак, яны ўсю зіму амаль не растуць, ядуць зусім мала малака, з напарстак. каб елі болей, маці-мядзведзіха памерла б з голаду.
усе вельмі палюбілі маленькага мядзведзіка, а асабліва сяргей. мядзведзік жыў у сяргеевым пакойчыку, на другім паверсе. спаў бурык на старым кажуху, пасцеленым ля грубкі. а бывала ўначы пачынаў так жаласна енчыць, успамінаючы, напэўна, сваю маці-мядзведзіху, што хлопчык браў яго да сябе ў ложак, пад коўдру, і малы адразу супакойваўся. кармілі бурыка спачатку малаком. ён злізваў малако сваім шэра-ружовым язычком з мацінага пальца. а потым марка прывёз з горада спрынцоўку, і тады справа ўвогуле пайшла на лад. бурык пачаў хутка расці.
сяргей вельмі любіў бурыка, клапаціўся аб ім. бурык таксама вельмі прывязаўся да хлопчыка, сумаваў без яго, калі той быў у школе
меня зовут алеша . я живу в пансионате. и так каждый день учеба учеба и учеба. но однажды я увидел как повариха хочет взять на суп мою любимицу курицу чернушку. но я конечно же не смог этого позволить. она была единственная черная из всех куриц. но однажды я услышал топот. я решил выйти и посмотреть а там оказались подземные жители ростом с дюймовочку. король подземных жителей за спасение его поданного который вовсе не курица а слуга царя в черных одеждах. за это царь его в знак отдал ему горошину. а горошина волшебная. когда она в кармане у алеши он всегда знал свой урок. но у него было условие - никогда не рассказывать о подземных жителях. а однажды настал тот день когда он не сдержался и всё-таки рассказал о них пансионату. и из-за этого слугу наказали а подземным жителям пришлось уехать.
ответ: першая сустрэча сяргея з бурыкам адбылася ўзімку саракавога года. бацька хлопчыка быў ляснічым. у той час паляванне на мядзведзяў не было забаронена, і палясоўшчыкі забілі мядзведзіцу, не , што ў яе трое мядзведзянят. двух малых яны забралі сабе, а трэцяга занеслі бацьку сяргея.
хлопчык убачыў нешта малое, велічынёй з рукавічку, поўсць у звярка была светлага колеру. вочы ці то сінія, ці блакітныя. сяргей падумаў, што гэты звярок — малое шчаня. бацька патлумачыў хлопчыку, што мядзведзі ўзімку не ядуць, таму мядзведзіха і нараджае такіх малых дзетак, яны ўсю зіму амаль не растуць, ядуць зусім мала малака, з напарстак. каб елі болей, маці-мядзведзіха памерла б з голаду.
усе вельмі палюбілі маленькага мядзведзіка, а асабліва сяргей. мядзведзік жыў у сяргеевым пакойчыку, на другім паверсе. спаў бурык на старым кажуху, пасцеленым ля грубкі. а бывала ўначы пачынаў так жаласна енчыць, успамінаючы, напэўна, сваю маці-мядзведзіху, што хлопчык браў яго да сябе ў ложак, пад коўдру, і малы адразу супакойваўся. кармілі бурыка спачатку малаком. ён злізваў малако сваім шэра-ружовым язычком з мацінага пальца. а потым марка прывёз з горада спрынцоўку, і тады справа ўвогуле пайшла на лад. бурык пачаў хутка расці.
сяргей вельмі любіў бурыка, клапаціўся аб ім. бурык таксама вельмі прывязаўся да хлопчыка, сумаваў без яго, калі той быў у школе
объяснение:
ответ:
меня зовут алеша . я живу в пансионате. и так каждый день учеба учеба и учеба. но однажды я увидел как повариха хочет взять на суп мою любимицу курицу чернушку. но я конечно же не смог этого позволить. она была единственная черная из всех куриц. но однажды я услышал топот. я решил выйти и посмотреть а там оказались подземные жители ростом с дюймовочку. король подземных жителей за спасение его поданного который вовсе не курица а слуга царя в черных одеждах. за это царь его в знак отдал ему горошину. а горошина волшебная. когда она в кармане у алеши он всегда знал свой урок. но у него было условие - никогда не рассказывать о подземных жителях. а однажды настал тот день когда он не сдержался и всё-таки рассказал о них пансионату. и из-за этого слугу наказали а подземным жителям пришлось уехать.
объяснение: