В школьном саду У нас такой обычай; чуть выпадет снежок, Дощатый домик птичий повесим на сучок. Ни зёрен, ни травинок — голодная пора Блестят иголки льдинок, исчезла мошкора. Но здесь, в саду, за школой, среди седых ветвей, Готов обед весёлый для птичек у детей. Над домиком дощатым с утра немолчный гам, Как весело крылатым, пархающим гостям! Пшена и крошек хлебных отведать каждый рад От песенок хвалебных милей наш школьный сад.
У кормушки Что творится у кормушки, И кого тут только нет… Две синички – две подружки Прилетели на обед. Воробьи щебечут дружно, Их сегодня целых семь. Подкрепиться птичкам нужно, Очень уж холодный день. Что за птичка у кормушки? Серебрится ее трель, С хохолочком на макушке – Это точно свиристель! Грустный посвист монотонный Приглашает всех на пир. Это важный и спокойный Красногрудый наш снегирь. Оказал нам честь сегодня Пестрый дятел – яркий франт. Из второй кормушки гордо Вычищает все подряд. Каждый день зимой холодной Мы даем такой обед. Не дадим смертью голодной Нашим птичкам умереть
Қожа Ахмет Ясауи «Диуани хикметте» «Аллаға жақындай түсу үшін» әрбір адам өзінің өмір жолында төрт басқыштан өтуі керектігін айтады. Біріншісі – шариғат. «Шариғат» – ислам діні қағидалары мен шарттарын тақуалықпен мүлтіксіз орындауды әрі құдайға құлшылық жасауды талап етеді. Екіншісі, «тариқат» – дін ғұламаларына шәкірт болып, жалған дүниенің түрлі ләззаттарынан бас тарту, Аллаға деген сүйіспеншілікті арттыра түсу болып табылады. Бұл басқыш сопылықтың негізгі идеясын, мұрат-мақсатын аңғартып тұр. Үшіншісі, «мағрифат» негізінен дін жолын танып-білу сатысы деуге болады. Бұл басқыштың негізгі талабы – күллі дүниедегі болмыс-тіршіліктің негізі «бір Алла» екенін танып-білу, түсіну. Төртіншісі, «хақиқат» («фано») – Аллаға жақындап, оны танып-білудің ең жоғары басқышы. Сопылық түсінік бойынша, «шариғатсыз» «тариқат», «тариқатсыз» «мағрифат», «мағрифатсыз» «хақиқат» болуы мүмкін емес.
Дощатый домик птичий повесим на сучок.
Ни зёрен, ни травинок — голодная пора
Блестят иголки льдинок, исчезла мошкора.
Но здесь, в саду, за школой, среди седых ветвей,
Готов обед весёлый для птичек у детей.
Над домиком дощатым с утра немолчный гам,
Как весело крылатым, пархающим гостям!
Пшена и крошек хлебных отведать каждый рад
От песенок хвалебных милей наш школьный сад.
У кормушки Что творится у кормушки,
И кого тут только нет…
Две синички – две подружки
Прилетели на обед.
Воробьи щебечут дружно,
Их сегодня целых семь.
Подкрепиться птичкам нужно,
Очень уж холодный день.
Что за птичка у кормушки?
Серебрится ее трель,
С хохолочком на макушке –
Это точно свиристель!
Грустный посвист монотонный
Приглашает всех на пир.
Это важный и спокойный
Красногрудый наш снегирь.
Оказал нам честь сегодня
Пестрый дятел – яркий франт.
Из второй кормушки гордо
Вычищает все подряд.
Каждый день зимой холодной
Мы даем такой обед.
Не дадим смертью голодной
Нашим птичкам умереть
Объяснение:
Қожа Ахмет Ясауи «Диуани хикметте» «Аллаға жақындай түсу үшін» әрбір адам өзінің өмір жолында төрт басқыштан өтуі керектігін айтады. Біріншісі – шариғат. «Шариғат» – ислам діні қағидалары мен шарттарын тақуалықпен мүлтіксіз орындауды әрі құдайға құлшылық жасауды талап етеді. Екіншісі, «тариқат» – дін ғұламаларына шәкірт болып, жалған дүниенің түрлі ләззаттарынан бас тарту, Аллаға деген сүйіспеншілікті арттыра түсу болып табылады. Бұл басқыш сопылықтың негізгі идеясын, мұрат-мақсатын аңғартып тұр. Үшіншісі, «мағрифат» негізінен дін жолын танып-білу сатысы деуге болады. Бұл басқыштың негізгі талабы – күллі дүниедегі болмыс-тіршіліктің негізі «бір Алла» екенін танып-білу, түсіну. Төртіншісі, «хақиқат» («фано») – Аллаға жақындап, оны танып-білудің ең жоғары басқышы. Сопылық түсінік бойынша, «шариғатсыз» «тариқат», «тариқатсыз» «мағрифат», «мағрифатсыз» «хақиқат» болуы мүмкін емес.