Лиза обычная крестьянка, живет с больной матерью. Очень трудолюбивая деаушка. Эраст дворянин из богатой семьи. Эраст влюбился Лизу, но он был вспыльчив и делал все только в свое удовольствие. Лиза же очень искрення она действительно полюбила человека. У низ закрутилась любовь, все рухнуло тогда когда Эраст уехал служить. Лиза очень переживала за него. Однажды Лиза увидела карету, в ней сидел Эраст, она подбежаоа к нему, но тут все рухнуло, Эраст сказал что все кончено и он с богатой вдовой. Место службы он просто играл в карты и проигрывал свое имение. Лиза была подавлена, она бросилась в пруд и утонула, а Эраст был несчастлив до конца своих дней.
Гераіня Чорнага выяўляе ў гэтай сітуацыі незвычайную сілу волі, высакарод-
насць і міласэрнасць, якія прымушаюць яе быць літасцівай да ворага. Перамагаючы
грэблівасць да паклёпніка, доктар лечыць цела пацыента, добра разумеючы, што душы
яго ўжо не дапаможаш. У лісце да сяброўкі Волька прызнаецца: «Я хацела толькі адна-
го: каб ён хутчэй паправіўся і каб больш не лячыць мне яго. Прыйшоўшы дадому, я
доўга мыла рукі і думала: зусім можа быць, што ён зноў пачне займацца падобным
шальмоўствам»
Непрыемнае адкрыццё, якое зрабіла гераіня ў роднай вёсцы, не паўплывала на яе
жаданне вярнуцца працаваць у мясціны маленства, не разбурыла яе веру ў чалавечае
і чалавечнасць.