Цытатны план паэмы янкі купалы "магіла льва".

I. "Няхай той час, што згінуць мусіў...
     Хоць толькі ў песні ажыве."
II. "Над быстрым Днепрам, дзе сягоння
     Стаяць Магілева муры,
     Драмала пушча ў сотні гоняў..."
III. "Асілкаў шмат было на свеце,
       Быў шмат дужэйшы наш народ.
       Дзіцём нясці ўжо мог калоду,
       Якой трох сталых - не маглі."
IV. "Пасля і самі не спазналі,
       Як палюбіліся яны."
V. "Ані спакою, ні прыстання
      Не меў ён з гэтаю бядой."
VI. "О, шмат прыгожанькіх дзяўчатаў
       Старонцы нашай Бог прыдбаў!"
VII. "І наш Машэка, у жальбе
        Па ненаглядненькай дзяўчыне,
        Паплыў з плытамі ў край чужы..."
VIII. "Аджыць агнём яе вачэй,
         Бо гэткіх вочак на ўсім свеце
         Ён не сустрэў ані ў аднэй."
IX. "Але не скрыці ад нікога
       Нам крыўды цэлай грамады!"
X. "Як грозны быў, дык стаў ліслівы,
      Пачаў к дзяўчыне падсядаць..."
XI. "Сама к бядзе пайшла сваей,
       Звязаўшы дружбай сябе з ямай..."
XII. "Расла ў ім помста, як змяя, -
        І сам, як гадзіна, ў ёй віўся,
        Ў жыцці не бачачы пуцця."
XIII. "Крыві б пусціў, здаецца, рэкі
         І ў іх бы з крыўдай сваёй лёг."
XIV. "Крывавы суд тварыў, караў;
         Абезгалоўлены ахвяры
         З сабою ў пушчы забіраў."
XV. "І дзіва дзіў: рука самлела,
        Слязамі вочы залілісь...
        Наталька тут яго сядзела..."
XVI. "Ў яе ўтануў даўнейшай ласцы,
         Ёй пакарыўся без баю."
XVII. "Зрабіць надумала сваё -
          За кроў пралітую крывёю
          Яму яго забраць жыццё."
XVIII. "Прынесла добрыя ўсім весці,
            Што ўжо разбойніка няма;
            Яе віталі добрай чэсцю..."
XIX. "Знаць, што вялікую меў сілу,
         «Магілай Льва» народ назваў."
XX. "І горад вырас, як з зямлі,
        Яго Магілевам назвалі,
        Бо йнакш прыдумаць не маглі."