Дословный перевод сказки қорқыттың өмірге келуі қорқыттың туған жнрі - қараспан таулары , ол дүниеге келер алдында анасы құлған етіне жерік болыпты , анасы қорқытты құрсағында үш жыл тоғыз күн көтеріп жүріпті, қорқыт туатын күні бүкіл дүние сұмдық қиналып азаптанғандай күй кешеді ,аспанды қара бұлт басып , күн күркіреп нажағай жарқылдап, сұрапыл қара дауыл соғады,төңірек астанкестен , алай - дүлей болады , бір сұмдықтын жақындағандағанын сезген ел-жұртты қатты қорқыныш билейді, осы оқиға жайында ел ішінде мынандай өлең жолдары сақталған : қорқыт туар кезінде қараспанды су алған қара жерді күл алған ол туарда ел қорқып туған соң әбден қуанған! қорқыт туа салысымен , арқырап соққан жел саябыр тауып,бұлт тарқап,күн сәуле шашады , дүние нұр-шуаққа малынып жүрді , табиғатқа жан бітуін жаксы нышанға ған жұрт : бұл біді қоптып туылғны үшін болсын! деп ұйғрып оның есімін қорқыт қояды. қорқыттың дүниеге келуі қандай өзгеше болса, оның бүкіл өмірі де сондай ерекше болды , жасынан ұшқан кұспен, жүгірген аңмен , соққан желмен, жауған жаңбырмен қоса жарысты ,айнала қоршаған табиғатпен ортақ тіл тауып , сонымен бірге өсті, жырдар өтіп , ер жетіп , тепсе темір үзетін жігіт жасына жеткенде ол бір түс көреді ,түсынде оған ұзын аса таяқты , ақ сақалы белуарына түскен әулине қария келіп , былай деп аян береді; "ей , қоркыт , тұр орныңнан! менің айтқанымдай саз аспабын жаса , бұл аспаптын үлкендігі алты жасар түйенің асықты жілігідей болсын , аспабыңның аты - кобыз,осы кобыз сенің шабытыңда қияға самғатады , сапар шексең , жолыңа жарық түсіріп,сәуле шашады , өзінді пәлә-жаладан сақтайтын желеп -жебеуші серігің болады" қорқыт ояна сала, көрген түсін ойлайды.тура өңінде болғандай , осы арада өзенің жан-жүрегін құйқылжыған әуендер кернегенін,тілінің ұшына ағындаған өлең -жыр келгенін аңдайды,ол бірдең қобыз жасауға кірісіп ,оны тура түсіндегі әулие шалдың айтқанындай жасап шығады,бұдан соң аспапты қолына алып , құлақ күйін келтіріп , ойнай жөнеледі, ұшқан құс, жүгірген аң,соққан жел тына қалып , кобыз төккен күйге құлақ қояды, .
Караспан был в воде
черную землю осыпал пепел
когда он рождался народ боялся,
когда он родился сильно радовался !
Сразу же с рождением Коркыта гремевший ветер успокоился,тучи разошлись,засветило солнце,мир покрылся солнечными лучами. Ему дали имя Коркыт,сказав:"За то,что он нас напугал,рождаясь!" и увидев,что было хороший знак,что природа пришла в такое состояние.Рождение Коркыта было особенным и его вся жизнь будет такой же особенной. С детских лет он соревновался летающей птицей,бегающим животным,дующим ветром,идущим дождем,рос вместе с окружающей природой,с которой находил общий язык года.Он возмужал,когда достиг возраста джигита,который может разрывать железо,увидел сон.Во сне к нему придет святой старец с белой бородой и длинной палкой и скажет:"Эй,Коркыт,вставай!Сделай муз.инструмент,как я тебе скажу,пусть его размер будет,как бедренная кость шестигодовалого верблюда.
Название инструмента-кобыз.Этот кобыз твои желания возвысит очень высоко,если будешь путешествовать,то он будет освещать дорогу,будет твоим спутником(другом),оберегающим от несчастий."
Коркыт проснувшись,начал обдумывать свой сон.Словно было наяву.В это время возле реки исполняются переливающиеся песни(и тут он типа уловил одну из них,дословно не перевести).Он сразу же преступил к изготовленю кобыза,получилось так,как сказал старец во сне.Потом взяв инструмент в руки,настроил инструмент и начал играть.Летящая птица,бегущий зверь,дующий ветер прислушаются к звуку,исходящему от кобыза