из этого отрывка нужно выписать все стилистические средства которые в нём есть(метафоры, эпитеты, олицитворения и т.д.
за прилавкою сидит молодой купец,
статный молодец степан парамонович,
по прозванию калашников;
шелковые товары раскладывает,
речью ласковой гостей он заманивает,
злато, серебро пересчитывает.
да недобрый день задался ему:
ходят мимо баре богатые,
в его лавочку не заглядывают.
отзвонили вечерню во святых церквах;
за кремлем горит заря туманная;
набегают тучки на небо, —
гонит их метелица распеваючи;
опустел широкий гостиный двор.
запирает степан парамонович
свою лавочку дверью дубовою
да замком со пружиною;
злого пса-ворчуна зубастого
на железную цепь привязывает,
и пошел он домой, призадумавшись,
к молодой хозяйке за москву-реку.
Обломов Илья Ильич – дворянин «лет 32-33 от роду, приятной наружности, с темно-серыми глазами, но с отсутствием всякой определенной цели, всякой сосредоточенности в чертах лица… мягкость была господствующим и основным выражением… всей души» О. целыми днями лежит у себя на диване, ничем не занимаясь. Он не не только управлять своим имением, но даже собраться и поехать на званый вечер. Все это представляет для него большую трудность. Важно заметить, что такое бездействие, - сознательный выбор героя: «Жизнь: хороша жизнь!... нет ничего глубокого, задевающего за живое. Все это мертвецы, спящие люди, хуже меня, эти члены совета и общества! » Идеал жизни О. мы узнаем из главы «Сон Обломова» . Герою снится его детство в родной Обломовке: спокойное, мирное, праздное, наполненное любовью и теплотой.Путь О. – типичный путь провинциальных дворян начала 19 века. О. служил в департаменте, занимался рутинной работой, из года в год ждал повышения. Но такая никчемная жизнь была не нужна герою. Он выбрал лежание на диване и стороннее созерцание пороков своего времени. Душа О. не лишена мечтательности. Он лирик, умеющий глубоко чувствовать. Но его образ жизни приглушил эту душевную особенность героя. Ненадолго разбудить ее только старый друг О. – Штольц.
Объяснение:
Эссе
Әр дәуірдің өз батыры, өз заманына лайық тұлғасы өмір сүрді. Халық олардың еңбегіне қарай ұлықтап, беделдерін көтерді. Себебі, батырдың міндеті елін қорғау, жерін жаудан аман алып қалу.
Өткен тарихта “батыр” деген ұғымға нағыз ерлер, қолына найза, үстіне сауыт киіп, қылышын қанға малған азаматтар кірді. Олар сыртқы жаумен күресіп, елдің тыныштығын сақтады. Яғни, халық жүрегіндегі “батыр” түсінігі елін жаудан қорғайтын, мемлекеттің тыныштығын сақтайтын ерлер еді.
Араға ғасырлар салып батырлардың орнына қоғам қайраткерлері, білімді және білікті азаматтар шықты. Олар қолдарына найза алып жауға шаппаса да, қалам алып ұрпақ өсірді. Олардан сусындаған ұрпақ елдің ертеңі үшін аянбай тер төгуге аттанды.
Заман ауысып ХХІ ғасырдың табалдырығын да аттадық. Бүгін батырлардың дені әлеуметтің ортасында емес, әлеуметтік желінің ар жағында отыр деп кекетіп жатамыз. Шындығында осы ғасырдың, осы кезеңнің батыры кім? Олардың ерлігі қандай?
ХХІ ғасырдың батыры – дипломат
Дипломат – кешегі елші. Атауы ресмиленді дегеніміз болмаса, мәні осы елшімен астасып жатыр.
Дипломат – сыртқы қатынас органдарының дипломатиялық қызметкерлеріне берілетін жоғары дипломатиялық дәреже. Толық әрі ресми атауы – Төтенше және Өкілетті Елші.
Дипломат түсінігі 1961 жылы Вена конвенциясында бекітілді.
Белгілі дипломат Сағынбек Тұрсыновтың пікіріне салсақ: “Дипломат – екі ел арасындағы көпір”.
Қазақта “Елдестірмек елшіден, жауластырмақ жаушыдан” деген мақал қалған. Аталы сөздің түбін тауып айтқан бұ халықтың елшіге деген құрметі ерекше болған.