прощения, за такие сухие ответы. 1)Двигателем прогресса в пьесе является г-жа Простакова. Если бы не ее любовь к деньгам, никакого конфликта в произведении не возникло бы, когда Софья получила наследство. "Недорослями" в петровское время ( и после) звали дворянских детей, которые по молодости еще не служили. Сын-недоросль Скотининой - результат ее злонравия (вспомним слова Стародума, когда Простакова терпит крах: "Вот злонравия достойные плоды"). Неблагодарный, ленивый, необразованный, он не служить ни на штатской службе, ни на военной. От того он и недоросль. 2) Если я правильно поняла, вопрос: "Как каждый герой относится к образованию", так ведь? Все персонажи делятся на два лагеря, положительных и отрицательных. К положительным относятся все герои-резонеры, т.е. Стародум, Софья, Правдин. Все они положительно относятся к образованию. С отрицательными героями все понятно. 3) Не могу работать с текстом. Вам же, имея текст, не составит труда найти подтверждение, т.к. в первых явлениях все прекрасно видно. Единственное, скажу одну формулировку по поводу речи Стародума и Софьи, она книжная. В жизни никто такими сложными предложениями не выражается, только на письме. 4) "Говорящие фамилии" автор использует, т.к это классицистическое произведение. Короче говоря, традиция такая. Не более того. Уж поверьте историко-филологу. 5) ПростаковА наказана за злонравие. Если бы она, не била своих крепостных, не пыталась похитить (это, кстати, серьезное нарушение закона. Софья - дворянка) девушку, чтобы выдать за сына и получить приданное. Справедливо или нет, решайте сами. 6) Пьеса будет актуальна в любую эпоху. Она показывает к чему ведет необразованность (недоросль ни к чему не уважения ни к кому не питает), показывает, что злоба людей по отношению к собственным слугам рождает рабское мышление (см. на Еремеевну. Она постоянно терпит побои и ничего против не имеет). 7) На вкус и и цвет все фломастеры разные, поэтому не буду навязывать свое мнение. Надеюсь
Алып Ер Тоңа - өте көне замандарда өмір сүрген түркілердің көсемі. Иранның ұлы ақыны Фирдоусидің " Шаһнама" кітабының (XI ғ.) кейіпкері болған. Онда Алып Ер Тоңа - Афрасияп Тұранның (Түр елі - түркілер) патшасы болып суреттеледі. Ақыл-айласымен, күшімен, біліктілігімен ел есінде мәңгілік қалған тарихи тұлға.
Алып Ер Тоңаның төрт ұлы болған. Олар: Барысхан, Қарахан, Шиде, Алак. "Алып Ер Тоңа" дастанының қысқаша мазмұны төмендегідей: түркілердің ата мекені Тұранға көрші отырған Иран елінің әскері қайта-қайта шабуыл жасап, тыныштық бермейді. Тұран елінің сұлу қыздарын, асыл бұйымдарын, қоңды малдарын әкетеді. Диқандардың енді ғана жайқалып өсіп келе жатқан егіндерін, бау-бақшаларын парсы әскері таптай береді.
Сол заманда Тұран елінде "арыстандай айбарлы, жолбарыстай жүректі, көк бөрідей тәкаппар Ер Тоңа" деген батыр жігіт бар екен. Ер Тоңа елден көп нөкер жинап, Иран әскеріне қарсы шығады.
Ақыры Тұран әскері жеңіп, Иран әскері ойсырай жеңіледі. Сол күннен бастап Ер Тоңаны "алып" деп атай бастайды. Енді ол халық алдында " Алып Ер Тоңа "деп аталады да Тұран патшасының тағына отырады.
Алып Ер Тоңа қайтыс болғанда, артында калған елі жоқтау шығарған. Сол жоқтау атадан балаға жетіп XI ғасырда Махмұт Қашқари жазған "Түркі сөздерінің жинағы" деп аталатын кітапқа енген. Бұл жоқтау ежелгі түркі әдебиеті мен фольклорінің алғашқы нұсқаларының бірі болып есептеледі . Жоқтау жырында опасыз дүниенің Алып Ер Тонаны да аямағаны, түркілердің оның қазасына қайғырып, бөрідей ұлып, жағасын жыртып жылағаны айтылады. Жоқтауда: "Ажал оғы жақсыларды құлатты, жамандар қалды",- дейді. Бұл жырдың қазақ халқының әдет-ғұрпындағы жоқтау айту салтының өте көне заманнан келе жатқанын байқаймыз. Жоқтау жырындағы ұйқастың да өзіндік ерекшелігі бар. Әдетте, шумақтың алғашқы үш тармағы (мысалы, бірінші шумағын алсақ, өлді ме? қалды ма? алды ма?) өзара ұйқасып, ал соңғы тармағы келесі шумақтың ақырғы жолымен ұйқасып (жыртылар, сүртілер) байланысады.
1)Двигателем прогресса в пьесе является г-жа Простакова. Если бы не ее любовь к деньгам, никакого конфликта в произведении не возникло бы, когда Софья получила наследство.
"Недорослями" в петровское время ( и после) звали дворянских детей, которые по молодости еще не служили. Сын-недоросль Скотининой - результат ее злонравия (вспомним слова Стародума, когда Простакова терпит крах: "Вот злонравия достойные плоды"). Неблагодарный, ленивый, необразованный, он не служить ни на штатской службе, ни на военной. От того он и недоросль.
2) Если я правильно поняла, вопрос: "Как каждый герой относится к образованию", так ведь? Все персонажи делятся на два лагеря, положительных и отрицательных. К положительным относятся все герои-резонеры, т.е. Стародум, Софья, Правдин. Все они положительно относятся к образованию. С отрицательными героями все понятно.
3) Не могу работать с текстом. Вам же, имея текст, не составит труда найти подтверждение, т.к. в первых явлениях все прекрасно видно. Единственное, скажу одну формулировку по поводу речи Стародума и Софьи, она книжная. В жизни никто такими сложными предложениями не выражается, только на письме.
4) "Говорящие фамилии" автор использует, т.к это классицистическое произведение. Короче говоря, традиция такая. Не более того. Уж поверьте историко-филологу.
5) ПростаковА наказана за злонравие. Если бы она, не била своих крепостных, не пыталась похитить (это, кстати, серьезное нарушение закона. Софья - дворянка) девушку, чтобы выдать за сына и получить приданное. Справедливо или нет, решайте сами.
6) Пьеса будет актуальна в любую эпоху. Она показывает к чему ведет необразованность (недоросль ни к чему не уважения ни к кому не питает), показывает, что злоба людей по отношению к собственным слугам рождает рабское мышление (см. на Еремеевну. Она постоянно терпит побои и ничего против не имеет).
7) На вкус и и цвет все фломастеры разные, поэтому не буду навязывать свое мнение.
Надеюсь
Алып Ер Тоңа - өте көне замандарда өмір сүрген түркілердің көсемі. Иранның ұлы ақыны Фирдоусидің " Шаһнама" кітабының (XI ғ.) кейіпкері болған. Онда Алып Ер Тоңа - Афрасияп Тұранның (Түр елі - түркілер) патшасы болып суреттеледі. Ақыл-айласымен, күшімен, біліктілігімен ел есінде мәңгілік қалған тарихи тұлға.
Алып Ер Тоңаның төрт ұлы болған. Олар: Барысхан, Қарахан, Шиде, Алак. "Алып Ер Тоңа" дастанының қысқаша мазмұны төмендегідей: түркілердің ата мекені Тұранға көрші отырған Иран елінің әскері қайта-қайта шабуыл жасап, тыныштық бермейді. Тұран елінің сұлу қыздарын, асыл бұйымдарын, қоңды малдарын әкетеді. Диқандардың енді ғана жайқалып өсіп келе жатқан егіндерін, бау-бақшаларын парсы әскері таптай береді.
Сол заманда Тұран елінде "арыстандай айбарлы, жолбарыстай жүректі, көк бөрідей тәкаппар Ер Тоңа" деген батыр жігіт бар екен. Ер Тоңа елден көп нөкер жинап, Иран әскеріне қарсы шығады.
Ақыры Тұран әскері жеңіп, Иран әскері ойсырай жеңіледі. Сол күннен бастап Ер Тоңаны "алып" деп атай бастайды. Енді ол халық алдында " Алып Ер Тоңа "деп аталады да Тұран патшасының тағына отырады.
Алып Ер Тоңа қайтыс болғанда, артында калған елі жоқтау шығарған. Сол жоқтау атадан балаға жетіп XI ғасырда Махмұт Қашқари жазған "Түркі сөздерінің жинағы" деп аталатын кітапқа енген. Бұл жоқтау ежелгі түркі әдебиеті мен фольклорінің алғашқы нұсқаларының бірі болып есептеледі . Жоқтау жырында опасыз дүниенің Алып Ер Тонаны да аямағаны, түркілердің оның қазасына қайғырып, бөрідей ұлып, жағасын жыртып жылағаны айтылады. Жоқтауда: "Ажал оғы жақсыларды құлатты, жамандар қалды",- дейді. Бұл жырдың қазақ халқының әдет-ғұрпындағы жоқтау айту салтының өте көне заманнан келе жатқанын байқаймыз. Жоқтау жырындағы ұйқастың да өзіндік ерекшелігі бар. Әдетте, шумақтың алғашқы үш тармағы (мысалы, бірінші шумағын алсақ, өлді ме? қалды ма? алды ма?) өзара ұйқасып, ал соңғы тармағы келесі шумақтың ақырғы жолымен ұйқасып (жыртылар, сүртілер) байланысады.
Объяснение: