Әл-Фараби «Қашықтасың туған жер» өлеңінің мазмұнын қысқаша жазыңыз Қашықтасың , туған жер қалың елім , Небір жүйрік болдырып жарау деген . Шаршадым мен , жанарым талды менің , Шаңыт жолға сарылып қарауменен .
Кері оралмай жылдарым жатыр ағып , Қасіреттің жасына көз жуынар . О , Жаратқан , көп неткен ақымағың , Құм секілді тез ысып , тез суынар .
Зиялы аз біртұтам тіршілікте , Әкімдікке күллісі жүгіреді . Көкірекпен сезініп , күрсініп көп Жаным менің түршігіп , түңіледі ...
Был летний светозарный полдень, Был жаркий день, и озарен Веет, лес был солнцем, и от солнца Веселым блеском напоен. Узорами ложились тени На теплый розовый песок, И сипни небосклон над бором Был чист и радостно-высок. Играл зеркальный отблеск моря В вершинах сосен, и текла Вдоль по коре, сухой и жесткой, Смола, прозрачнее стекла... Мне снилось северное море, Лесов пустынные края... Мне снилась даль, мне снилась сказка —Мне снилась молодость моя.