Напишите сочинение о главном герое Микуле Селяниновиче из былины "Микула Селянинович и Вольга Святославович". Объясните почему вам ниавится главный герой, опишите его внешний вид и характер, желательно используя цитаты из былины
ответ: дыя "пінская шляхта" пісалася пасля адмены прыгоннага права і пасля паўстання 1863 года. паўстанне закончылася паражэннем, і ў краіне наступілі часы жорсткай рэакцыі. душылася любая дэмакратычная думка. царская вярхушка, баючыся новага ўздыму прагрэсіўных сіл, была толькі тым і занята, што адсочвала любыя павевы бунтарства з мэтай назаўсёды вытравіць у людзей дух непакорнасці.
гэты час прыйшоўся на руку царскім прыслугачам, чыноўніцтву і асабліва тым, хто прывык з усяго на свеце рабіць грошы, не звяртаючы ўвагу на тое, сумленным ці несумленным шляхам гэтыя грошы зароблены.
менавіта гэта - бессаромныя паводзіны царскай судовай бюракратыі - імкнуўся паказаць у сваім творы в. дунін-марцінкевіч.
царскі суд і законнасць паўстаюць перад намі ў вобразе станавога прыстава кручкова і яго памочніка пісулькіна, якія прыязджаюць у мястэчка для разборкі сваркі паміж двума шляхцічамі. першае, што адразу кідаецца ў вочы пры знаёмстве з кручковым, - яго неадольная цяга да чужой кішэні. яшчэ не пачаўшы "разбірацельства", кручкоў ужо загадвае шляхце несці хабар: "няхай аддадуць хурману, ды спакуйце там харашэнька ў возе". за час, што цягнулася "разбірацельства", кручкоў выцягнуў са сваіх падсудных усё, што толькі мог. загады даваць хабар гучалі з яго вуснаў часцей, чым якія іншыя словы.
кручкоў - чалавек хітры. акрамя таго, ён добра ведае псіхалогію сваіх кліентаў - пратасавіцкага, цюхай-ліпскага і падобных да іх шляхцічаў. яны гатовы будуць аддаць усё, што маюць, абы толькі не быць бітымі лазой. але і гэта для іх не самая страшная абраза. самае абразлівае, лічаць пратасавіцкі і цюхай-ліпскі,- быць бітымі не на дыване, як таго заслугоўваюць сапраўдныя шляхцічы, а на голай зямлі.
нахабства - вось яшчэ адна з асноўных рыс кручкова. карыстаючыся цемнатой, забітасцю, абмежаванасцю і запалоханасцю мясцовай шляхты, ён гаварыў розную бязглуздзіцу, абсалютна ўпэўнены ў тым, што ніхто нічога не заўважыць: "па ўказу всеміласцівейшай гасударыні елісаветы пятроўны 49 апрэля 1893-га года і всеміласцівейшай екацерыны вялікай ад 23 сенцябра 1903-га года".
паводзіны станавога прыстава - пародыя на царскае правасуддзе. менавіта такія людзі - хабарнікі, злодзеі, хітруны - вяршылі правасуддзе. гэта моцна хвалявала в. дуніна-марцінкевіча, і як пратэст была напісана камедыя "пінская шляхта
ответ: Во-первых, разное детство. Татьяна родилась и выросла в полной семье. У нее были отец, мать, сестра, няня. Таня видела семейную жизнь, она знала, как живут и общаются между собой члены семьи. Евгений рос без родителей. Его мать умерла очень рано, отец им не занимался. «Семьей» для него стали гувернантка, а потом французский гувернер. У мальчика не было представления о том, что такое семья, какие отношения между родителями, как родители общаются со своими детьми. Проще говоря, Онегин не знал, что такое семья. Именно поэтому он не мог понять ее ценность.
Во-вторых, воспитание. Татьяна воспитывалась русской няней. Она выросла в русской культуре, на русских сказках. Татьяне близка и понятная русская культура. Она знает французский язык, читает французские романы, но русская культура ей ближе. Евгений же рос оторванным от русской культуры. Он получил поверхностные знания, он прекрасно говорит по-французски, читает на латыни, но русская культура и традиции для него чужды.
ответ: дыя "пінская шляхта" пісалася пасля адмены прыгоннага права і пасля паўстання 1863 года. паўстанне закончылася паражэннем, і ў краіне наступілі часы жорсткай рэакцыі. душылася любая дэмакратычная думка. царская вярхушка, баючыся новага ўздыму прагрэсіўных сіл, была толькі тым і занята, што адсочвала любыя павевы бунтарства з мэтай назаўсёды вытравіць у людзей дух непакорнасці.
гэты час прыйшоўся на руку царскім прыслугачам, чыноўніцтву і асабліва тым, хто прывык з усяго на свеце рабіць грошы, не звяртаючы ўвагу на тое, сумленным ці несумленным шляхам гэтыя грошы зароблены.
менавіта гэта - бессаромныя паводзіны царскай судовай бюракратыі - імкнуўся паказаць у сваім творы в. дунін-марцінкевіч.
царскі суд і законнасць паўстаюць перад намі ў вобразе станавога прыстава кручкова і яго памочніка пісулькіна, якія прыязджаюць у мястэчка для разборкі сваркі паміж двума шляхцічамі. першае, што адразу кідаецца ў вочы пры знаёмстве з кручковым, - яго неадольная цяга да чужой кішэні. яшчэ не пачаўшы "разбірацельства", кручкоў ужо загадвае шляхце несці хабар: "няхай аддадуць хурману, ды спакуйце там харашэнька ў возе". за час, што цягнулася "разбірацельства", кручкоў выцягнуў са сваіх падсудных усё, што толькі мог. загады даваць хабар гучалі з яго вуснаў часцей, чым якія іншыя словы.
кручкоў - чалавек хітры. акрамя таго, ён добра ведае псіхалогію сваіх кліентаў - пратасавіцкага, цюхай-ліпскага і падобных да іх шляхцічаў. яны гатовы будуць аддаць усё, што маюць, абы толькі не быць бітымі лазой. але і гэта для іх не самая страшная абраза. самае абразлівае, лічаць пратасавіцкі і цюхай-ліпскі,- быць бітымі не на дыване, як таго заслугоўваюць сапраўдныя шляхцічы, а на голай зямлі.
нахабства - вось яшчэ адна з асноўных рыс кручкова. карыстаючыся цемнатой, забітасцю, абмежаванасцю і запалоханасцю мясцовай шляхты, ён гаварыў розную бязглуздзіцу, абсалютна ўпэўнены ў тым, што ніхто нічога не заўважыць: "па ўказу всеміласцівейшай гасударыні елісаветы пятроўны 49 апрэля 1893-га года і всеміласцівейшай екацерыны вялікай ад 23 сенцябра 1903-га года".
паводзіны станавога прыстава - пародыя на царскае правасуддзе. менавіта такія людзі - хабарнікі, злодзеі, хітруны - вяршылі правасуддзе. гэта моцна хвалявала в. дуніна-марцінкевіча, і як пратэст была напісана камедыя "пінская шляхта
ответ: Во-первых, разное детство. Татьяна родилась и выросла в полной семье. У нее были отец, мать, сестра, няня. Таня видела семейную жизнь, она знала, как живут и общаются между собой члены семьи. Евгений рос без родителей. Его мать умерла очень рано, отец им не занимался. «Семьей» для него стали гувернантка, а потом французский гувернер. У мальчика не было представления о том, что такое семья, какие отношения между родителями, как родители общаются со своими детьми. Проще говоря, Онегин не знал, что такое семья. Именно поэтому он не мог понять ее ценность.
Во-вторых, воспитание. Татьяна воспитывалась русской няней. Она выросла в русской культуре, на русских сказках. Татьяне близка и понятная русская культура. Она знает французский язык, читает французские романы, но русская культура ей ближе. Евгений же рос оторванным от русской культуры. Он получил поверхностные знания, он прекрасно говорит по-французски, читает на латыни, но русская культура и традиции для него чужды.