1внутриличностные проблемы типа поиск себя в мире, несовпадение окружающего мира и личности, конфликт на этой почве 2Мне кажется, что нет и не может быть людей, равнодушных к поэзии. Когда мы читаем стихотворения, в которых авторы делятся с нами своими мыслями и чувствами, рассказывают о радости и печали, восторге и скорби, мы страдаем, переживаем, мечтаем и ликуем вместе с ними. Я думаю, что столь сильное ответное чувство пробуждается у людей при чтении стихотворений потому, что именно поэтическое слово воплощает в себе самый глубокий смысл, наибольшую емкость, максимальную выразительность и необычайной силы эмоциональную окраску.Еще В. Г. Белинский отмечал, что лирическое произведение нельзя ни пересказать, ни растолковать. Читая стихи, мы можем лишь раствориться в чувствах и переживаниях автора, насладиться красотой создаваемых им поэтических образов и с упоением слушать неповторимую музыкальность прекрасных стихотворных строк.Благодаря лирике мы можем понять, почувствовать и узнать личность самого поэта, его душевный настрой, его мировоззрение.Вот, например, стихотворение Маяковского «Хорошее отношение к лошадям», написанное в 1918 году. Произведения этого периода носят бунтарский характер: в них слышны насмешливые и пренебрежительные интонации, чувствуется стремление поэта быть «чужим» в чуждом ему мире, но мне кажется, что за всем этим скрывается ранимая и одинокая душа романтика и максималиста.Страстная устремленность в будущее, мечта о преображении мира — основной мотив всей поэзии Маяковского. Впервые появившись в ранних его стихах, видоизменяясь и развиваясь, он проходит через все его творчество. Поэт отчаянно пытается обратить внимание всех живущих на Земле людей на волнующие его проблемы, разбудить обывателей, не имеющих высоких духовных идеалов. Он призывает людей сострадать
Это характеристика Насти. Может пригодится) Насцечка — галоўная гераіня аповесці К.Чорнага «Насцечка». Яна вельмі акуратная, сціплая. Па характары — рашучая, аптымістычная, смелая. Вось як апісвае сваю гераіню К.Чорны: «...бойкая і рухавая дзяўчынка, белатварая, з густымі валасамі, якія роўна ляжалі на яе галаве пад грабянцом. Да самых халадоў яна прыходзіла ў школу ў шарсцяной кофтачцы, інэрай, у карычневыя палоскі, а калі стала халадней, — пачала надзяваць на кофтачку чорнае ватовае паліто з простым бобрыкавым каўняром і вузенькім суконным паяском». Дзяўчынку адразу палюбілі ў класе. Пачалі называць яе ласкава Насцечка. Яна добра вучылася, паважала сваіх аднакласнікаў, была простая, ніколі не выстаўляла сябе. Насцечка вельмі любіла свайго дзеда. Калі дзед захварэў, дзяўчынка ўзваліла на свае плечы ўсе гаспадарчыя клопаты: бегала ў магазін, паліла ў печы, варыла есці. Яна паводзіла сябе як дарослая гаспадыня, нікому не скардзілася і не прасіла дапамогі. Насцечка любіла прыроду, захаплялася яе прыгажосцю, адчувала, «як шум ветру за акном пераходзіць у ціхую музыку, расплываецца ў штосьці невыразнае». Насцечка адчувала сваю годнасць, магла пастаяць за сябе. За гэта яе ненавідзеў Серж — адзіны Насцечкін вораг. Мне спадабалася гэта гераіня аповесці К.Чорнага. Яе можна было б узяць у сяброўкі. Такія людзі, як Насцечка, могуць быць сапраўднымі сябрамі, ніколі не падвядуць. Слушна заўважыла Насцечкава маці: «Дружба робіць вялікія справы. I ў няшчасці, і ў радасці без дружбы чалавеку нельга быць...»
Насцечка — галоўная гераіня аповесці
К.Чорнага «Насцечка». Яна вельмі акуратная,
сціплая.
Па характары — рашучая, аптымістычная,
смелая. Вось як апісвае сваю гераіню
К.Чорны: «...бойкая і рухавая дзяўчынка,
белатварая, з густымі валасамі, якія роўна
ляжалі на яе галаве пад грабянцом. Да самых
халадоў яна прыходзіла ў школу ў шарсцяной
кофтачцы, інэрай, у карычневыя палоскі, а
калі стала халадней, — пачала надзяваць на
кофтачку чорнае ватовае паліто з простым
бобрыкавым каўняром і вузенькім суконным
паяском».
Дзяўчынку адразу палюбілі ў класе. Пачалі
называць яе ласкава Насцечка. Яна добра
вучылася, паважала сваіх аднакласнікаў, была
простая, ніколі не выстаўляла сябе. Насцечка
вельмі любіла свайго дзеда. Калі дзед
захварэў, дзяўчынка ўзваліла на свае плечы
ўсе гаспадарчыя клопаты: бегала ў магазін,
паліла ў печы, варыла есці. Яна паводзіла
сябе як дарослая гаспадыня, нікому не
скардзілася і не прасіла дапамогі.
Насцечка любіла прыроду, захаплялася яе
прыгажосцю, адчувала, «як шум ветру за
акном пераходзіць у ціхую музыку,
расплываецца ў штосьці невыразнае».
Насцечка адчувала сваю годнасць, магла
пастаяць за сябе. За гэта яе ненавідзеў Серж
— адзіны Насцечкін вораг.
Мне спадабалася гэта гераіня аповесці
К.Чорнага. Яе можна было б узяць у сяброўкі.
Такія людзі, як Насцечка, могуць быць
сапраўднымі сябрамі, ніколі не падвядуць.
Слушна заўважыла Насцечкава маці: «Дружба
робіць вялікія справы. I ў няшчасці, і ў
радасці без дружбы чалавеку нельга быць...»