Галоўны герой паэмы «Новая аямля» — Міхал. Беззямелле і галеча прымушаюць яго «вандраваць* у жыцці: «хадзіў на сплаў ён, на віціны, разоў са два хадзіў у Прусы», а пасля наняўся лесніком да князя Радзівіла. Міхал працуе не шкадуючы сіл, здароўя. Ён ахоўвае лес, даглядае статак, «правіць» сенакосы, «ставіць» рабочых, выконвае шматлікія загады і даручэнні пана ляснічага. У працы ён знаходзіць задавальненне, верыць у яе як аснову жыцця і дабрабыту, спадзяецца сваімі рукамі здабыць сваё шчасце. Дзякуючы руплівай і стараннай працы, неабжытыя і занядбалыя куткі, у якіх апынаецца герой паэмы, становяцца ўтульнымі і квітнеючымі:
Ўсё зацвіло, загаманіла,
Бы жыватворная тут сіла
Ад сну прыроду абудзіла.
Міхал — чалавек клапатлівы, спагадлівы. Ён верны муж і патрабавальны бацька. Шчыра любячы дзяцей, ён сур'ёзна ставіцца да іх. Наймаючы «дарэктара», Міхал спадзяецца: «а вось мо' з меншых што і будзе, няхай яны ўжо йдуць у людзі». Герой твора чула адносіцца да брата Антося і разам з ім любіць пажартаваць, павесяліцца, падзяліцца земляробчай мудрасцю.
Пересказ от лица Дины: «Всё началось с того, что отец купил двоих пойманных русских людей, взяв их в плен и оставив их жить в сарае. Одного из них, худощавого мужичонка, звали мы Иваном. Он делал каких-то кукол народу чинить что-либо и даже вылечить человека! Понравился он мне, стала ему еду подкидывать, вроде лепёшек. Мы и подумать не могли, что он сбежать собирался. И вот, однажды, его снова привезли к нам. Отец не был так весел, как раньше, и посадил обоих пленных в яму. Второго, толстого такого, у нас он еще месяц после повторного, но уже удавшиеся побега Ивана, пробыл. Мужик молчаливый. А совершить побег Ивану я. Сбежал. Больше я с ним не виделась. Но он мне сказал, что век меня помнить будет.»
Галоўны герой паэмы «Новая аямля» — Міхал. Беззямелле і галеча прымушаюць яго «вандраваць* у жыцці: «хадзіў на сплаў ён, на віціны, разоў са два хадзіў у Прусы», а пасля наняўся лесніком да князя Радзівіла. Міхал працуе не шкадуючы сіл, здароўя. Ён ахоўвае лес, даглядае статак, «правіць» сенакосы, «ставіць» рабочых, выконвае шматлікія загады і даручэнні пана ляснічага. У працы ён знаходзіць задавальненне, верыць у яе як аснову жыцця і дабрабыту, спадзяецца сваімі рукамі здабыць сваё шчасце. Дзякуючы руплівай і стараннай працы, неабжытыя і занядбалыя куткі, у якіх апынаецца герой паэмы, становяцца ўтульнымі і квітнеючымі:
Ўсё зацвіло, загаманіла,
Бы жыватворная тут сіла
Ад сну прыроду абудзіла.
Міхал — чалавек клапатлівы, спагадлівы. Ён верны муж і патрабавальны бацька. Шчыра любячы дзяцей, ён сур'ёзна ставіцца да іх. Наймаючы «дарэктара», Міхал спадзяецца: «а вось мо' з меншых што і будзе, няхай яны ўжо йдуць у людзі». Герой твора чула адносіцца да брата Антося і разам з ім любіць пажартаваць, павесяліцца, падзяліцца земляробчай мудрасцю.
Объяснение:
Пересказ от лица Дины: «Всё началось с того, что отец купил двоих пойманных русских людей, взяв их в плен и оставив их жить в сарае. Одного из них, худощавого мужичонка, звали мы Иваном. Он делал каких-то кукол народу чинить что-либо и даже вылечить человека! Понравился он мне, стала ему еду подкидывать, вроде лепёшек. Мы и подумать не могли, что он сбежать собирался. И вот, однажды, его снова привезли к нам. Отец не был так весел, как раньше, и посадил обоих пленных в яму. Второго, толстого такого, у нас он еще месяц после повторного, но уже удавшиеся побега Ивана, пробыл. Мужик молчаливый. А совершить побег Ивану я. Сбежал. Больше я с ним не виделась. Но он мне сказал, что век меня помнить будет.»