Определите средство художественной выразительности:
Мрачная душа
Золотая арфа
Рок надежды
Слезы растаяли
Дикая песня
Тягостное веселье
Грозный час
Душа, как кубок яда
​

Табиғат тіршілік иелерінің бәріне де қорек, ауа, су, жылу, жарық қажет. бұл тіршілік қажеттерін олар табиғаттан алады. осының өзі де , өсімдік пенжануар сияқты тірі табиғаттың перзенті екеніне дәлел бола алады. табиғатқа тау, тас, ауа, жан-жануар, шатырлаған найзағай, жауын-шашын, ақ ұлпа қар сияқты құбылыстарды жатқызуға болады.осы құбылыстырды төрт мезгіл арқылы баяндай аламыз.  астанамның көгінде  алаулаған күн қандай!   бұлбұлдары сайраған  бұйраланған бақ қандай!   теректері жайнаған  жасыл бантик таққандай  самал желмен таранған қызғалдақты қыр қандай! жер бетіне сан алуан  жалау өсіп тұрғандай.  көктем –шуақты мезгіл. көктем келіп, жер беті жаңарып, әдемі түрге енеді.  құстар сайрап, барлық жан –жануар, тіршілік оянады. көк шөп шығып, бәйшешек, ағаштар гүлдеп, мал төлдейді. жылғалардан су ағып, сең жүреді. күн күркіреп, найзағай ойнап, жауын жауады.  маусым айы- жаздың басы. сенің туған жерге саяхат-жорығың да осы айда басталады. кешқұрым дала түрлі қимылдарға толады. мал қораға келеді. түні қандай тұнық десеңші! ай сүттей жарық. шартабақтай жарқырап, түнімен жер бетіне күміс сәулесін төгеді де тұрады. арайлы таңды айтсаңшы, шіркін! сен елең – алаңнан оянып, жаз таңын қарсы алып көрдің бе? күн шығыс жақ қыған нұрға бөленеді. таңмен бірге оянған бұлбұл әні көңілді әлдилейді. гүлдер де бой түзеп, таңғы ауаны құшырлана сіміреді. құстардың шырылдаған әсем үндері естіледі. алқаптарда қалықтаған үйме-үйме шөмелер жапырлайды. тау-тау маялар бой көтереді. аспанда қалықтаған бұлт аз. күнтас төбеге көтеріледі де,жер беті жетіле түссін дегендей, мол нұрын төгеді. күн айналып жерге түскендей ыстық болады. жеміс-жидек, алма, өрік сары ,қызыл бояулармен бояна бастайды. бау-бақшаға кірсең, орман араласаң, самсаған жидекке қарық боласың. осындай шілденің дастарханына тамыз өз шашуын дархан дастарханына тамыз өз шашуын шашады. 

Объяснение:Читая рассказ, мы получим почти полное представление о жителях сибирского села. Кроме главных героев, рассказчик упоминает и выселенцев, и тётку Авдотью, и «дитёнка» учителей, и сплавное начальство, и ямщиков, и десятника сплав- конторы Илью Ивановича Чехова. Это и дядя Левонтий, и председатель сельсовета Митроха, и ученики Овсянской начальной школы Васька Юшков, Витька Касьянов, Колька- хохол, Ванька Сидоров, Нинка и Саня Шахматовские.

Учитель — спокойный тихий человек с несломимым упорством и в действительности бесстрашный (случай со змеёй). Это был человек очень интеллигентный и заботливый, он не презирал наивную и неграмотную жизнь, в которой очутился, он спокойно и ненавязчиво утверждал культурные понятия в этом стихийном, во многом инстинктивном мире. Он любил детей и не ругался на них, хотя ясно, что они часто давали к этому повод, особенно такие, как сам рассказчик. Очень важно ещё и то, что он был физически слаб и не обладал большим темпераментом. Благодаря этому в глазах деревенских он нуждался в неослабной заботе,