Александр Сергеевич Пушкин — величайший поэт всех времен и народов. Его гениальные произведения волновали читателей многих поколений. Но его стихи по-прежнему молоды, интересны и актуальны. Крупнейшим и интереснейшим произведением Александра Сергеевича является роман “Евгений Онегин”. Белинский называл его “энциклопедией русской жизни”. Действительно, роман многосторонен, дает представление о жизни России первой четверти XIX века. Но меня больше интересуют образы героев этой эпохи. Устарели ли наши идеалы по сравнению с пушкинскими временами? Я думаю, нет. Попробую сопоставить двух героев: Татьяну и Онегина. Да, это трудно — сравнивать мужчину и женщину, но и интересно.Татьяна — вдумчивая, романтическая натура, выросшая на русском раздолье.Задумчивость, ее подругаОт самых колыбельных дней,Теченье сельского досугаМечтами украшала ей.Онегин же в суете светской жизни не чувствует ее прелести,Там будет бал, там детский праздник.Куда ж поскачет мой проказник?С кого начнет он? Все равно:Везде поспеть немудрено.Евгений рано устает от бессмысленной жизни, пытается наполнить ее чтением, трудом:Томясь душевной пустотой,Уселся он — с похвальной цельюСебе присвоить ум чужой;Отрядом книг уставил полку.Читал, читал, а все без толку...Образ жизни героев продиктован тем, что Татьяна живет в деревне, а Евгений — в столице. Ее воспитывают няня, природа России, семейный уклад. Герой же был отдан с раннего детства на руки “Мadame и Моnsier”. “Русская душою”, героиня воспринимает жизнь в деревне спокойно. Она живет в гармонии с природой, поэтому не испытывает скуки, тоски. Татьяна — цельная & богатая натура, а не пустой сосуд, который требует заполнения. Героиня любит читать романы, которые ей заполняют однообразие жизни, будят воображение:Ей рано нравились романы;Они ей заменяли все;Она влюблялася в обманыИ Ричардсона и Руссо.Но и русская старина близка героине. Татьяна с удовольствием слушает нянины сказки, верит гаданиям, приметам:...Страшные рассказыЗимою в темноте ночейПленяли больше сердце ей.Волей судьбы оказавшись в деревне, Евгений поступает благоразумно и рационально:Ярем он барщины стариннойОброком легким заменил;И раб судьбу благословил.Но и только. Природа его волнует ровно “два дня”, скука одолевает так же неотвратимо, как и в столице. Евгений не знает русской природы, не умеет ее любить и ценить, понимать ее, так как его воспитывали в городе да еще и иностранцы. Встретив Татьяну, он сразу понял и оценил ее, но “привычке милой не дал ходу, свою постылую свободу я потерять не захотел” — так потом он объяснит Татьяне причину своей холодности.Испытание любовью герой не Он испугался подлинных чувств, потому что привык к светской фальши, “игре”, а искренность Татьяны испугала, даже оттолкнула Евгения. Он пытается обучить героиню скрывать подлинные чувства, уметь лицемерить, то есть тому, что умел сам.Учитесь властвовать собою;Не всякий вас, как я, поймет;К беде неопытность ведет.А вот любить, быть искренним, открытым он не может. Из-за этого теряет единственный шанс, данный Богом или судьбой, быть счастливым. Герой признается:Но я не создан для блаженства;Ему чужда душа моя;Напрасны ваши совершенства:Их вовсе недостоин я.Онегин — противоречивая натура. Он не уважает поместное дворянство, среди которого живет, а с другой стороны — боится быть оклеветанным этими людьми. Из-за этой слабости Онегин убивает на дуэли приятеля и едет путешествовать. Зачем? Чтобы успокоить душу, совесть? А может быть, чтобы погибнуть от шальной пули:Онегин взором сожаленьяГлядит на дымные струиИ мыслит, грустью отуманен:Зачем я пулей в грудь не ранен?Зачем не хилый я старик...Я молод, жизнь во мне крепка;Чего мне ждать? тоска, тоска!Последняя фраза приводит в ужас. Как же печальна и безысходна должна быть жизнь, если молодой человек мечтает о смерти!Татьяна же по-прежнему ровна, спокойна, величава. Но как ей дается это спокойствие?! Она хорошая “ученица”, прекрасно усвоившая урок, данный ей в деревне. Героиня лучше понимает Онегина, чем он сам себя.Роман обрывается на полуфразе. Но автор сказал все, что хотел. Он создал образ героя двадцатых годов XIX века. Нарисовал прекрасный портрет русской женщины, уходящий корнями в деревенскую литературу. И фраза Татьяны:Я вас люблю (к чему лукавить?),Но я другому отдана;Я буду век ему верна, —достойный конец, венчающий этот бессмертный, вечно юный роман.
Араб тарихшысы әл - Марвази қарлұқтардың құрамында тоғыз тайпа болған деп жазған: үш жікіл, үш бескіл, бұлақ, көкеркін, тухси. Бұдан басқа лазана мен фаракия рулары аталады. Қарлұқ тайпаларының негізгі топтасқан жері – Алтай тауынан Балқаш көліне дейінгі аралық. Алтай тауынан Сырдарияның орталық ағысына дейінгі аймақты алып жатқан қарлұқтар 756 жылы түргештерден билікті алып, өз мемлекеттерін құрды. Қағанат орталығы – Суяб қаласы. 840 жылы қарлұқтар қырғыздармен бірігіп, Ұйғыр қағанатын жеңді. Осы жеңістен кейін Испиджаб қаласының билеушісі Білге Күл Қадыр - хан өзін қаған деп жариялайды. Самани әулеті мұсылман дінін тарату сылтауымен “ғазауат соғыс” жариялап, Испиджабты басып алады. Қала билеушісі саманилерге алым - салық төлеп тұруға міндетті болды. Саманилер Таразды басып алып, қалада мешіт салдырды. Саманилерге қарсы күресті Базар Арслан мен Оғұлшақ (Білге Күл Қадыр - ханның балалары) жүргізген. Қарлұқтардың арабтарға қарсы күресі 2 ғасырға жуық мерзімге созылды. Қарлұқ қағанатын ішкі тартыстар мен билік үшін күрес әлсіретті. Осыны пайдаланған Қашғардың түрік билеушілері 940 жылы Баласағұнды басып алды. Қағанат талқандалды. Баласағұнды екі жылдан кейін Сатұқ Боғра хан (Арсланның баласы) қайтарып алады. Осы ханның кезінде қарлұқтар арасында ислам дінін қабылдау басталды.
“Худуд әл - алам” қолжазбасында: “қарлұқтар тұрған аймақ – халық неғұрлым жиі қоныстанған және ең бай жерлер. Қарлұқтар елінде 25 қала мен қоныс бар” деп жазылған.
Қарлұқтарда аталарының зиратының басына тастан жасалған балбалдарды қою кең тараған. Түрік жазбаларында “Батыр ерлерін балбал етіп қойды” деген жазу табылды. 7 - 8 ғасырлардан құлпытас орнату дәстүрі дами бастады. Орхон - Енисей, Талас - Шу өзендері бойынан табылған түрік жазуларының ішіндегі ең атақтылары – “Күлтегін” мен “Тоныкөк” жазбалары. Бұл ескерткіштер Қарлұқ қағанатының кезінде түрік жазуының жаңа түрде дами бастағанын көрсетеді.
Қарлұқ қағанаты (756 - 940 жылдар)
Конспект
Араб тарихшысы әл - Марвази қарлұқтардың құрамында тоғыз тайпа болған деп жазған: үш жікіл, үш бескіл, бұлақ, көкеркін, тухси. Бұдан басқа лазана мен фаракия рулары аталады. Қарлұқ тайпаларының негізгі топтасқан жері – Алтай тауынан Балқаш көліне дейінгі аралық. Алтай тауынан Сырдарияның орталық ағысына дейінгі аймақты алып жатқан қарлұқтар 756 жылы түргештерден билікті алып, өз мемлекеттерін құрды. Қағанат орталығы – Суяб қаласы. 840 жылы қарлұқтар қырғыздармен бірігіп, Ұйғыр қағанатын жеңді. Осы жеңістен кейін Испиджаб қаласының билеушісі Білге Күл Қадыр - хан өзін қаған деп жариялайды. Самани әулеті мұсылман дінін тарату сылтауымен “ғазауат соғыс” жариялап, Испиджабты басып алады. Қала билеушісі саманилерге алым - салық төлеп тұруға міндетті болды. Саманилер Таразды басып алып, қалада мешіт салдырды. Саманилерге қарсы күресті Базар Арслан мен Оғұлшақ (Білге Күл Қадыр - ханның балалары) жүргізген. Қарлұқтардың арабтарға қарсы күресі 2 ғасырға жуық мерзімге созылды. Қарлұқ қағанатын ішкі тартыстар мен билік үшін күрес әлсіретті. Осыны пайдаланған Қашғардың түрік билеушілері 940 жылы Баласағұнды басып алды. Қағанат талқандалды. Баласағұнды екі жылдан кейін Сатұқ Боғра хан (Арсланның баласы) қайтарып алады. Осы ханның кезінде қарлұқтар арасында ислам дінін қабылдау басталды.
“Худуд әл - алам” қолжазбасында: “қарлұқтар тұрған аймақ – халық неғұрлым жиі қоныстанған және ең бай жерлер. Қарлұқтар елінде 25 қала мен қоныс бар” деп жазылған.
Қарлұқтарда аталарының зиратының басына тастан жасалған балбалдарды қою кең тараған. Түрік жазбаларында “Батыр ерлерін балбал етіп қойды” деген жазу табылды. 7 - 8 ғасырлардан құлпытас орнату дәстүрі дами бастады. Орхон - Енисей, Талас - Шу өзендері бойынан табылған түрік жазуларының ішіндегі ең атақтылары – “Күлтегін” мен “Тоныкөк” жазбалары. Бұл ескерткіштер Қарлұқ қағанатының кезінде түрік жазуының жаңа түрде дами бастағанын көрсетеді.
Объяснение: