В романе "Война и мир" ярко описаны такие масштабные сражения, как Аустерлицкое и Бородинское. Бородинское сражение является битвой Отечественной Войны 1812 года, причём не просто битвой, а одним из самых кровопролитных сражений за всю историю человечества. Главным отличием этих сражений является дух русского войска. При Бородино отступать было некуда, позади Москва!
При Аустерлице сражание имело противоположный характер: нападала русская армия в составе третьей антинаполеоновской коалиции на Наполеона. С самого начала битва была обречена на провал(низкий боевой дух армии, путаница с начальниками, хаос повсюду). Не было боевого настроя в армии, которое может привести к победе. Бородинская битва, напротив, с самого приготовления к ней была пропитана народным единством(даже мужики строили укрепления). Это была народная война, народная битва. В отличии от Аустерлица, русских было меньше, чем французов. В Бородинском сражении Наполеон впервые за всю жизнь потерпел поражение. Отличаются эти сражения и в отношении командования. В Аустерлицком сражении русской армией командовал Александр l и Багратион, а в Бородинском - Кутузов.
Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К.Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету». Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Бородинское сражение является битвой Отечественной Войны 1812 года, причём не просто битвой, а одним из самых кровопролитных сражений за всю историю человечества. Главным отличием этих сражений является дух русского войска. При Бородино отступать было некуда, позади Москва!
При Аустерлице сражание имело противоположный характер: нападала русская армия в составе третьей антинаполеоновской коалиции на Наполеона. С самого начала битва была обречена на провал(низкий боевой дух армии, путаница с начальниками, хаос повсюду). Не было боевого настроя в армии, которое может привести к победе.
Бородинская битва, напротив, с самого приготовления к ней была пропитана народным единством(даже мужики строили укрепления). Это была народная война, народная битва. В отличии от Аустерлица, русских было меньше, чем французов.
В Бородинском сражении Наполеон впервые за всю жизнь потерпел поражение.
Отличаются эти сражения и в отношении командования. В Аустерлицком сражении русской армией командовал Александр l и Багратион, а в Бородинском - Кутузов.
Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.