Сочинение на тему судьба мастера по произведению левша вот план
1 вступление
2 основная часть
1) портрет героя
2) левша-тульский мастер
а)наметанный глаз
б) смекалка
в) трудолюбие и усидчивость,добровольное затворчество
г) талантливость
д) скромность
3) верность отечеству и преданность
3 заключение и трагическая судьба

Хронологическая таблица Николая Лескова  4 февраля 1831  – родился в селе  Горохово Орловской губерниии. Раннее детство Н.С. Лескова в Орле. 1841–1846 – обучение в  Орловской губернской гимназии,  но из-за смерти отца полный курс обучения не проходит. 1847 –  принят на службу в Орловскую палату уголовного суда «с причислением ко 2-му разряду канцелярских служителей». Сюжет повести «Леди Макбет Мценского уезда» навеян службой того времени. 1849  – переезжает в Киев, где живет у своего дяди С. П. Алферьева. Устраивается работать в штат Киевской казенной палаты. Живет в Киеве до 1857 года — изучает польский язык, славянскую культуру, интересуется религией. 1853 — Лесков женится на дочери киевского коммерсанта Ольге Смирновой, без одобрения родственников. В этом браке родились сын Дмитрий (умер в младенческом возрасте) и дочь Вера. 1857 – 1860 – Лесков работает в частной фирме «Шкотт и Вилькинс», которая занимается переселением крестьян в новые земли. Все эти годы проводит в деловых поездках по России. 1861 – переезд семьи Лесковых из Киева в Петербург. Сотрудничает с газетами, начинает писать для «Отечественных записок», «Русской речи», «Северной пчелы». Пишет «Очерки винокуренной промышленности». 1862 год – поездка за границу в качестве корреспондента газеты «Северная пчела» (посещает Запанную Украину, Польшу, Чехию, Францию). Опубликовано произведение «Погасшее дело». 1863 – официальное начало писательской карьеры Николая Семеновича Лескова. Он публикует свои повести «Житие одной бабы», «Овцебык», работает над романом «Некуда». Из-за этого неоднозначного романа, отрицающего модные в то время, революционные нигилистические идеи, от Лескова отворачиваются многие литераторы, в частности издатели «Отечественных записок». Писатель публикуется в «Русском вестнике», подписываясь псевдонимом М.Стебницкий. 1865 год – написана «Леди Макбет Мценского уезда». Работа над повестью «Островитяне». 1870 – 1871 – работа над вторым, столь же «антинигилистическим», как и «Некуда», романом «На ножах». Произведение влечет за собой уже политические обвинения автора. 1873 – выходят повести Николая Лескова «Очарованный странник» и «Запечатленный ангел». Постепенно у писателя портятся отношения и с «Русским вестником». Смье Лескова угрожает безденежье. 1874 – 1883 – Лесков работает в особом отделе Ученого комитета Министерства народного просвещения по «рассмотрению книг, издаваемых для народа». Это приносит малый, но все-таки доход. 1875 – вторая поездка за границу. По возвращении пишет ряд анекдотичных очерков про священнослужителей («Мелочи архиерейской жизни», «Епархиальный суд», «Синодальные персоны» и др.). 1877 – императрица Мария Александровна положительно отзывается о романе «Соборяне». Автору сразу же удается устроиться членом учебного отдела министерства государственных имуществ. 1881 – написано одно из самых знаменитых произведений Лескова «Левша (Сказ о тульском косом Левше и о стальной блохе)». 1883 – окончательное увольнение с государственной службы. 1887 – Николай Семенович Лесков знакомится с Л.Н. Толстым, оказавшим огромное влияние на позднее творчество писателя. В своих последних произведениях Лесков критикует всю политическую систему Российской империи. Печатается под псевдонимами — В. Пересветов, Николай Понукалов, свящ. Петр Касторский, Псаломщик, Человек из толпы, Любитель часов. 5 марта (21 февраля) 1895 – Лесков умирает в Петербурге. Причиной смерти становится приступ астмы, которая мучает писателя последние 5 лет его жизни.  β

Туған жер - адам өмірінде киелі орын алады. Нақты осы жер оны елімен, өткенмен және болашақпен байланыстырады. Міне, сондықтан да тіпті балалық шақтан бастап-ақ а адамда Отанға деген махаббат сезімі оянады. Әрбіріміз үшін Отан ошақ басынан басталады: туған жер, туған көше, туған қала немесе мен үшін туған кент. Менің туған жерім Алматы қаласы бірақ балалық шағымнің өткен жері ол осы Кереку өңірі болып табылады. Әр адамға өз туған жері ыстық. Дәл осы жерде менің көңілді де, шаттықты, уайымсыз балалалық шағым өтті. Үйдің маңындағы аулада ойнағаным және бала-бақшаға барған көше әлі есімде.

                      Туған жерім – Қазақстан,

                      Тәуелсіздігі жарасқан,

                      Көк байрағы желбіреп,

                      Көк аспанға ұқсасқан.

                      Түрлі елдер достасқан,

                      Еңсесі биік Қазақстан!

                      Құтты болсын елдігің,

                      Тәуелсіз біздің Қазақстан

Біздің Қазақстан – көп ұлтты мемлекет. Бейбітшілік пен достастықта, татулықта бірге жұмыла отырып, қызметтің әр түрлі саласында қазақтар мен орыстар, татарлар мен немістер, украиндер мен кәрістер...еңбектенуде.

Бірлік, ұлтаралық келісім және саяси тұрақтылық – қазақстандықтардың қалауы. Мен біздің елде  татарлар да, орыстар да, қазақтар да бар.олардын тағдырын, өмір тарихын тыңдағанда менің елім одан сайын маған жақындай түседі, оны жақсырақ түсіне бастаймын. Біздің отбасы тарихымыз мыңдаған басқа отбасылардың тарихына ұқсас. Өмірдің қиын кездерінде, ауыр жұмыстарда, өтіп жатқан күндер мен мерекелерде әр түрлі ұлт өкілдерінің пікірі қалыптасты. А ң татулығына ұмтылу әр халықтың қанында бар, әсіресе ол қазақстандықтарда ерекше дамыған. Бұл Қазақ жерінің жомарттығынан, осы өлкелерге тағдыр алып келген барлығына құшағын кең жайып, пейілін кеңге салатын Қазақ халқының мінезінен жаралған.Осында тұрушылардың барлығы Қазақ халқының тілін, тарихы мен салт-дәстүрін білуі келек. Қазақстанда тұратын барлық халықтың татулығы мен бірлігінің мәні осында. Ол байырғыкөркем Қазақстан жерінде бейбітшілікті сақтауға көмектеседі. Ал татулық – болашақта гүлденудің маңызды талабы.