Стестом по пинской шляхте1.”пінская шляхта” была напісана ў: 1) 1839 г.; 2) 1842 г.; 3) 1843 г.; 4) 1854 г.; 5) 1866 г.2.у жанравых адносінах “пінская шляхта” – гэта: 1) памфлет; 2) пастараль; 3) фарс-вадэвіль; 4) трагікамедыя; 5) інтэрмедыя.3.на старонках “пінскай шляхты” няма дзейнай асобы: 1) кручкова; 2) караля лятальскага; 3) цюхай-ліпскага; 4) ; 5) сакальніцкага.4.галоўным героем п’есы з’яўляецца: 1) пратасавіцкі; 2) цюхай-ліпскі; 3) цэнтральны, галоўны вобраз адсутнічае; 4) кручкоў; 5) куторга5.гаваркімі, ацэначнымі ў п’есе з’яўляюцца прозвішчы: 1) пратасавіцкі; 2) кручкоў; 3) пісулькін; 4) цюхай-ліпскі; 5) куторга.6.словы “хрэн табе ў вочы”, “чортаў сын”, “сабака” не сходзяць з языка: 1) кручкова; 2) пратасавіцкага; 3) куторгі; 4) цюхай-ліпскага; 5) пісулькіна.7.кручкоў у творы: 1) нахабны вымагальнік, закаранелы хабарнік, грубы чалавек, тыповы прадстаўнік царскай бюракратыі; 2) двудушны, абмежаваны чалавек, хітры, “злавесны тып”, глядзіць на дзяржаўную службу як на сродак уласнага абагачэння; 3) прагны; не ведае, колькі дзён у месяцы, блытае гады праўлення рускіх імператараў і імператрыц; эгаіст; 4) клапатлівы, шчыры, спагадлівы, справядлівы, рашучы ў пакаранні зла і абароне законнасці; сумленны; 5) непісьменны, неадукаваны ў прававых адносінах; не паважае шляхту, абдзірае яе; цынік.8.прыехаўшы на разгляд справы, кручкоў цікавіцца ў асноўным тым: 1) хто вінаваты; 2) на чыім баку праўда; 3) ці многа ёсць сведак; 4) як “навесці” больш страху на пінскую ваколічную шляхту; 5) ці ёсць дываны для пакарання вінаватых.9.атмасферу страху ў час суда (“разбірацельства”) кручкоў стварае пры дапамозе: 1) жэстаў; 2) мімікі; 3) мовы; 4) знешняга выгляду; 5) сродкаў пакарання.10.асноўную рысу характару кручкова аўтар падкрэслівае: 1) праз партрэтную характарыстыку; 2) яго прозвішчам; 3) яго сацыяльным паходжаннем; 4) праз маналогі, самахарактарыстыку; 5) праз узаемаадносіны з іншымі галоўнымі героямі.11.у сваіх паводзінах кручкоў кіруецца прынцыпам: 1) мая хата з краю; 2) што хачу, тое і змагу; 3) што не так ляжыць, тое маё; 4) дзе хлеб (хабар), там і радзіма; 5) не злавіў за руку – не злодзей.12.двайніком кручкова ў творы з’яўляецца: 1) пратасавіцкі; 2) статкевіч; 3) куторга; 4) пісулькін; 5) альпенскі.13.стварыўшы вобразы кручкова і пісулькіна, аўтар: 1) высмеяў беспадстаўную фанабэрыстасць і ганарлівасць тагачасных юрыстаў; 2) выкрыў чыноўніцкую сістэму ўлады ў царскай расіі; 3) паказвае невуцтва і хабарніцтва прадстаўнікоў бюракратыі расійскай імперыі; 4) сцвярджае, што беззаконнасць – тыповая з’ява ў сістэме царскага самаўладства; 5) дакладна адлюстроўвае рэальную абсурднасць і ненармальнасць дзяржаўнага ладу краіны.14.харытон куторга ў творы: 1) стары кавалер, “хітры ліс”, мова якога надзвычай багатая на трапныя народныя залацінкі; нахлебнік, разносчык навін; 2) праз шлюб з марыськай спадзяецца разбагацець; бывалы, нават “пісьменны чалавек”, выдае сябе за чалавека свецкага, з далікатнымі манерамі; 3) сыпле прыказкамі, спявае куплеты; не пазбаўлены пачуцця гумару, досціпу; хітрэйшы за астатніх; 4) абаронца сялян, сумленны, добра ведае тагачасныя законы, вельмі працавіты; 5) згаджаецца скрывадушнічаць як сведка на карысць пратасавіцкага; крытычна глядзіць на грамадскія з’явы, на самога сябе; імкнецца жыць як набяжыць.15.куторга хоча ажаніцца з марыськай, бо: 1) прага да нажывы прымушае яго шукаць нявесту багатых бацькоў; 2) вельмі кахаў яе ўжо некалькі год; 3) да гэтага імкнуліся бацькі марысі і харытон; 4) яна была самая працавітая, прыгожая і мудрая дзяўчына пінскага засценка; 5) сіла кахання была такая вялікая, што яму “не міла ні каўбаса, ні верашчака”.
Бауыржан Момышұлы (24 желтоқсан 1910 жыл - 10 маусым 1982 жыл) — Кеңес одағының батыры, жазушы, Екінші дүниежүзілік соғыстың даңқты жауынгері, әскери қолбасшы, стратег және тактик.[1]
Батыс майданындағы 16 армияның 316 (1941 жылдың қарашасынан бастап 8-гвардиялық Қызылту атқыштар дивизиясы 1073 атқыштар полкінің (1941 жылдың қарашасынан 19 Гвардия полкі) және батальон командирі. Ұлы Отан соғысына генерал-майор И.В. Панфилов басқарған әйгілі дивизиясының құрамында 1941 жылдың қыркүйек айынан бастап қатысты. Батальон командирі ретінде аға лейтенант Бауыржан Момышұлы Мәскеу үшін шайқаста 207 рет ұрысқа қатысты. 1941 жылдың 16-18 қараша күндері вермахтың Мәскеу бағытында екінші мәрте жасаған жорығы кезінде аға лейтенант Момышұлы басқарған батальон дивизиядан қашықта, Матронино деревнясының жанында Волоколамск тасжолында асқан ерлікпен ұрыс жүргізді. Білікті комбаттың басшылығы арқасында 3 күн бойы фашистер шабуылын тойтарып, батальон үлкен шығынсыз, ұрысқа қабілетті жағдайда қоршаудан шығады
Объяснение:
Стихотворение Михаила Светлова «Гренада» появилось в 1926 году. О чем оно? Разумеется, о революции и Гражданской войне 1917–1921 годов. Однако это еще не весь ответ.
Мы привыкли считать, что речь здесь идет о красноармейцах. Ничего другого нельзя было подумать в Советском Союзе и в 1926-м, и в более поздние годы, когда текст «Гренады» многократно печатался и исполнялся под музыку. Известно, что Михаил Светлов в Гражданскую войну был связан с красными.
Однако русская революция создавалась не только партией большевиков. Революция включала широчайший спектр народных движений в защиту социальной справедливости и равенства. Главными идеями, объединявшими все эти движения, были социализм и интернационализм. Обе эти составляющие нашли свое отражение в «Гренаде» Светлова:
Я хату покинул,
Пошел воевать,
Чтоб землю в Гренаде
Крестьянам отдать.
Более конкретных указаний на идеологию героев в стихотворении нет. Приведенные строки не содержат ничего специфически большевистского. Они выражают общереволюционные, общесоциалистические идеалы. В тексте «Гренады» – ни слова ни о Ленине, ни о партии или комсомоле, ни о красном знамени. Вообще не упомянута никакая внешняя символика, «опознавательные знаки» . И ничего не сказано о противнике, с которым герои сражаются (белые?. . красные?..) . Этот противник словно бы совсем невидим. Было бы слишком смело проводить в этом случае параллели с русской религиозной традицией. Однако, хотя революционное действие и направлено вовне, для Светлова безусловно важен его внутренний, духовный аспект, который и заставляет задуматься над возможностью таких параллелей.
Приведенные выше строки в 1926 г. могли звучать даже вызывающе. В «Гренаде» трудно не заметить отзвук троцкистской идеи «перманентной революции» – революции общемировой и всеобъемлющей, не знающей никаких государственных границ, готовой перекинуться с Украины в далекую Испанию. Нетрудно связать этот мотив с фактом написания Светловым стихов для подпольных троцкистских листовок в 20-е годы.
Порыв к социальному равенству в светловском произведении находит главное выражение в стремлении «землю крестьянам отдать» . Такой приоритет свойствен был наследникам народнического социализма – эсерам и анархистам, тогда как большевики своей главной опорой считали рабочий класс. В стихотворении рабочие не упомянуты, что, впрочем, само по себе неудивительно: в бывшей Российской империи (и в частности на Украине) крестьяне составляли огромное большинство населения (как, кстати, и в Испании, с которой так или иначе связан мифологизированный образ Гренады) . Можно вспомнить о том, что сам Светлов происходил из семьи ремесленников, того слоя, который большевики презирали, считая его «мелкой буржуазией» . Анархисты, напротив, делали ставку на ремесленников.
Посмотрим на географию стихотворения.
ответь, Александровск,
И, Харьков, ответь:
Давно ль по-испански
Вы начали петь?
Нет ничего странного в том, что Михаил Аркадьевич обращается к местам, близким к его родному городу Екатеринославу (ныне Днепропетровск) . Интересно, однако, обратить внимание на то, какие события гражданской войны были связаны с этими местами.
Александровск, упомянутый первым, был известен тогда по одной главной причине и вызывал одну абсолютно четкую ассоциацию: здесь находился эпицентр украинского движения революционных анархистов. В окрестностях этого города, в селе Гуляйполе, – родина Нестора Махно, лидера повстанческой армии анархистов, сражавшейся как с белыми, так и с красными. В Харькове также были сильны анархистские общественные организации.
Обосновавшись в районе Александровска, махновцы стремились создать свободное безгосударственное общество на основе самоуправления. При этом они активно обращались к опыту зарубежных анархистов, в те времена особенно многочисленных в Испании. Так, в организации школьного образования махновцы в значительной мере опирались на идеи испанского педагога-анархиста Франсиско Феррера, расстрелянного в 1909 году. продолжение в источнике