Русский военачальник, генерал от кавалерии, войсковой атаман Дона, деятель Белого движения
Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. а ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу. адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў ян баршчэўскі. вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "шляхціц завальня, або беларусь у фантастычных апавяданнях". яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх аповеды падарожнікаў у доме шляхціца завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя. найбольш цікавыя апавяданні "плачка" і "сын буры". "плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. у гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых , у пустых касцёлах і на руінах. на яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе плачкай. вобраз плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным. у апавяданні "сын буры" сляпы францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе сынам буры. у час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. сын буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. сын буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння. вобразы плачкі і сына буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. кніга "шляхціц завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.
Пятнадцать мальчиков в возрасте от восьми до четырнадцати лет из пансиона «Черман» в Окленде (Новая Зеландия) решают провести каникулы в морском путешествии. Ночью дети остаются одни на дрейфующем судне и попадают в шторм. Мальчиков уносит в открытое море, и 10 марта 1860 года они попадают на необитаемый остров в Тихом океане.
На необитаемом острове мальчики не впадают в отчаяние, а пытаются выжить, применяя смекалку и знания. Они строят плот, на котором перевозят все запасы в найденное убежище — грот. Герои занимаются рыбалкой, охотой, загоняют в отстроенный сарай скот, заготавливают продукты впрок, делают из тюленьего жира свечи. Среди местной флоры знающие ботанику определяют полезные растения, чайное дерево, а благодаря сахарному дереву кулинар Моко готовит сладости.
Герои устраивают выборы начальника: в первый год им становится Гордон, второй — Бриан. Старшие берут на себя роль наставников и учат младших различным наукам. Из развлечений — чтение книг, катание на коньках по замёрзшему озеру, путешествие по острову. Изучая остров, юные робинзоны дают всем уголкам острова (рекам, озеру, заливам) географические названия, а сам остров называют Черман в честь своего пансиона. Мальчики проявляют отвагу при отражении ночного нападения диких животных на их лагерь.
Идиллию спокойной жизни мальчиков нарушают разбойники, терпящие кораблекрушение и на том же острове. Герои организовывают им вооружённый отпор. Им двое взрослых, боцман Ивенс и служанка Кэт, бежавшие из плена пиратов. После победы юные герои ремонтируют лодку, доставшуюся от разбойников, на которой покидают остров. Вскоре в море их подбирает корабль, который 25 февраля 1862 года доставляет мальчиков на родину в Окленд.
Русский военачальник, генерал от кавалерии, войсковой атаман Дона, деятель Белого движения
Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. а ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу. адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў ян баршчэўскі. вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "шляхціц завальня, або беларусь у фантастычных апавяданнях". яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх аповеды падарожнікаў у доме шляхціца завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя. найбольш цікавыя апавяданні "плачка" і "сын буры". "плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. у гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых , у пустых касцёлах і на руінах. на яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе плачкай. вобраз плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным. у апавяданні "сын буры" сляпы францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе сынам буры. у час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. сын буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. сын буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння. вобразы плачкі і сына буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. кніга "шляхціц завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.
Объяснение:
Пятнадцать мальчиков в возрасте от восьми до четырнадцати лет из пансиона «Черман» в Окленде (Новая Зеландия) решают провести каникулы в морском путешествии. Ночью дети остаются одни на дрейфующем судне и попадают в шторм. Мальчиков уносит в открытое море, и 10 марта 1860 года они попадают на необитаемый остров в Тихом океане.
На необитаемом острове мальчики не впадают в отчаяние, а пытаются выжить, применяя смекалку и знания. Они строят плот, на котором перевозят все запасы в найденное убежище — грот. Герои занимаются рыбалкой, охотой, загоняют в отстроенный сарай скот, заготавливают продукты впрок, делают из тюленьего жира свечи. Среди местной флоры знающие ботанику определяют полезные растения, чайное дерево, а благодаря сахарному дереву кулинар Моко готовит сладости.
Герои устраивают выборы начальника: в первый год им становится Гордон, второй — Бриан. Старшие берут на себя роль наставников и учат младших различным наукам. Из развлечений — чтение книг, катание на коньках по замёрзшему озеру, путешествие по острову. Изучая остров, юные робинзоны дают всем уголкам острова (рекам, озеру, заливам) географические названия, а сам остров называют Черман в честь своего пансиона. Мальчики проявляют отвагу при отражении ночного нападения диких животных на их лагерь.
Идиллию спокойной жизни мальчиков нарушают разбойники, терпящие кораблекрушение и на том же острове. Герои организовывают им вооружённый отпор. Им двое взрослых, боцман Ивенс и служанка Кэт, бежавшие из плена пиратов. После победы юные герои ремонтируют лодку, доставшуюся от разбойников, на которой покидают остров. Вскоре в море их подбирает корабль, который 25 февраля 1862 года доставляет мальчиков на родину в Окленд.