-ту панеле сайты которые вы часто посещаете. Импортировать закладки Определи, какому отрывку соответствует данная иллюстрация. i) А Этих миров было так много, что в конечном итоге мне надоело жать на кнопки, и я решил нажать на последнюю. Высветился очередной мир 101. Я очутился в новом «прекрасном», «таинственном», во многом отличающемся от всех, мире. Пока я ждал вхождения в чужой мир, я успел выпить кофе, прочесть одну очень интересную книгу. И тут передо мной появился во всей своей непривычной, казалось, красе тот самый непривычный первый из миров. Куда я первым делом мечтал попасть, когда придумывал это загадочное устройство.
1. Главный герой привлекает читателя искренностью и открытым,живым сердцем. Мальчик гораздо тоньше чувствует, чем многие взрослые, стремится сочувствовать тем,кто этого заслуживает.
Каждое душевное разногласие, переживаемое Николенькой завершается победой доброго начала над злым,и он становится духовно богаче и выше.В душевной чистоте,в непосредственности и свежести чувств,в доверчивости детского сердца,искренней любви к близким Толстой счастье детства.Светлой печалью овеян в повести образ матери Николеньки,трепетно относившейся к сыну.Её чувство материнской любви вызывает настоящее восхищение.
Нельзя также не отметить общую атмосферу беззаботного с виду,но такого сложного для самого ребенка детства,тем не менее удивительного, прекрасного и неповторимого.
2. Мир детства Николеньки-это любящие его люди, аристократическая, дворянская семья с патриархальным укладом.Николенька очень любит маму,он запомнил её улыбку, добрые глаза и ласковые руки.Мама для мальчика-это нежность,доброта и ласка,которую он хранит в памяти.Когда мама умерла,тогда закончилось беспечное детство,он узнал,что такое горе.Отец для мальчика-это добрый рыцарь,которого любит сын,не смотря на все минусы.Мальчик не помнит плохого,отец для него-любимый человек,с безграничной добротой к детям.Папа-пример для подражания,хотя он игрок и мот. Наталья Савишна-простая русская женщина,которая привила мальчику любовь ко людям,сделала его отзывчивым и честным.Уважение к учителю Карлу Ивановичу, который занимался воспитанием и обучением мальчика.
3. В детстве Николенька особенно стремился к добру,любви и красоте. Источником всего самого прекрасного в эти годы для него была мать. С какой любовью он вспоминает звуки ее голоса, нежные прикосновения ее рук,грустную, очаровательную улыбку. Любовь Николеньки к матери и любовь к Богу "как-то странно сливались в одно чувство", и от этого на душе у него становилось "легко, светло и отрадно".
Хлеб - гэта сімвал дастатку і дабрабыту, гэты прадукт мы кожны дзень бачым у сябе на стале. Але мала хто задумваўся, які ж доўгі і цярністы шлях ён праходзіць, перш чым трапіць да нас у хату. Спачатку трэба вырасціць зерне, сабраць яго, змалоць і атрымаць атрыманую мукі выпякчы хлеб. Тысячы людзей розных прафесій занятыя ў гэтых складаных працэсах. Мноства дзён і начэй праходзіць перш, чым выпекуць гэты смачны і духмяны хлебушек.
«Хлеб - усяму галава» гэтая мудрая прыказка вядомая, мабыць, усім яшчэ з дзяцінства. Шмат мудрасці і павагі закладзена ў ёй, якая стагоддзямі перадавалася з пакалення ў пакаленне. Берагчы і свята ставіцца да хлеба вучаць нас з малых гадоў нашы любімыя мамы.
Са свежым хлебам і насыпанай наверх яго соллю сустракалі нашы продкі ўсіх дарагіх гасцей, якія прыйшлі з чыстымі думкамі альбо з добрымі навінамі. Караваем дабраслаўлялі бацькі маладых на добрую і шчаслівае жыццёвую дарогу. Калі нараджаўся дзіця ў сям'і, ішлі ў госці абавязкова з хлебам. Нашы далёкія продкі глыбока шанавалі і павышалі хлеб, таму што яны ведалі цану цяжкай працы людзей, якія вырошчвалі яго на палях.
Бо раней не было сучасных найноўшых тэхналогій, а ўсё рабілася ўручную і патрабавалася ўкласці шмат сіл і ўменні. Яны прысвячалі яму многія хвалебныя песні, слаживали розныя прыказкі. Раней лічылася, калі ў хаце меўся хлеб, то сям'я жыла шчасліва і паспяхова. Хлеб незаменны, бо няма такога прадукту, які можа пераўзыходзіць яго. «Хлеб - гэта святое» любяць пагаворваць нашы бабулі і дзядулі.
Таму, як памятаюць яны тыя часы, калі яго не было. Тыя далёкія ваенныя гады, калі толькі маглі яны, што марыць пра кавалачку хоць бы чэрствага чорнага хлеба. І яшчэ, напэўна, гэтымі словамі яны хочуць паказаць нам, што б мы з трапятаннем ставіліся не толькі да самога хлебу, і да мазольным рукам, якія вырасцілі яго. Бо сёння не ўсе акуратна ставяцца да яго, выкідваюць яго ў смецце, калі ён зачерствеет. Мы павінны ведаць цану гэтаму выдатнаму прадукту, умець эканоміць яго і берагчы, быць уважлівымі і клапатлівымі гаспадарамі. Ставіцца да яго з павагай. Ніколі не шкадаваць кавалачка хлеба хто просіць беднаму і аладоўніку чалавеку. Бо хлеб - гэта жыццё. Ён лічыцца багаццем нашай краіны. Бо кожны хоча бачыць кожны дзень на сваім стале смачны, духмяны, мяккі хлеб і здобную выпечку. Засцерагайце хлеб - мерка духоўнасці і нашай выхаванасці.
1. Главный герой привлекает читателя искренностью и открытым,живым сердцем. Мальчик гораздо тоньше чувствует, чем многие взрослые, стремится сочувствовать тем,кто этого заслуживает.
Каждое душевное разногласие, переживаемое Николенькой завершается победой доброго начала над злым,и он становится духовно богаче и выше.В душевной чистоте,в непосредственности и свежести чувств,в доверчивости детского сердца,искренней любви к близким Толстой счастье детства.Светлой печалью овеян в повести образ матери Николеньки,трепетно относившейся к сыну.Её чувство материнской любви вызывает настоящее восхищение.
Нельзя также не отметить общую атмосферу беззаботного с виду,но такого сложного для самого ребенка детства,тем не менее удивительного, прекрасного и неповторимого.
2. Мир детства Николеньки-это любящие его люди, аристократическая, дворянская семья с патриархальным укладом.Николенька очень любит маму,он запомнил её улыбку, добрые глаза и ласковые руки.Мама для мальчика-это нежность,доброта и ласка,которую он хранит в памяти.Когда мама умерла,тогда закончилось беспечное детство,он узнал,что такое горе.Отец для мальчика-это добрый рыцарь,которого любит сын,не смотря на все минусы.Мальчик не помнит плохого,отец для него-любимый человек,с безграничной добротой к детям.Папа-пример для подражания,хотя он игрок и мот. Наталья Савишна-простая русская женщина,которая привила мальчику любовь ко людям,сделала его отзывчивым и честным.Уважение к учителю Карлу Ивановичу, который занимался воспитанием и обучением мальчика.
3. В детстве Николенька особенно стремился к добру,любви и красоте. Источником всего самого прекрасного в эти годы для него была мать. С какой любовью он вспоминает звуки ее голоса, нежные прикосновения ее рук,грустную, очаровательную улыбку. Любовь Николеньки к матери и любовь к Богу "как-то странно сливались в одно чувство", и от этого на душе у него становилось "легко, светло и отрадно".
Хлеб - гэта сімвал дастатку і дабрабыту, гэты прадукт мы кожны дзень бачым у сябе на стале. Але мала хто задумваўся, які ж доўгі і цярністы шлях ён праходзіць, перш чым трапіць да нас у хату. Спачатку трэба вырасціць зерне, сабраць яго, змалоць і атрымаць атрыманую мукі выпякчы хлеб. Тысячы людзей розных прафесій занятыя ў гэтых складаных працэсах. Мноства дзён і начэй праходзіць перш, чым выпекуць гэты смачны і духмяны хлебушек.
«Хлеб - усяму галава» гэтая мудрая прыказка вядомая, мабыць, усім яшчэ з дзяцінства. Шмат мудрасці і павагі закладзена ў ёй, якая стагоддзямі перадавалася з пакалення ў пакаленне. Берагчы і свята ставіцца да хлеба вучаць нас з малых гадоў нашы любімыя мамы.
Са свежым хлебам і насыпанай наверх яго соллю сустракалі нашы продкі ўсіх дарагіх гасцей, якія прыйшлі з чыстымі думкамі альбо з добрымі навінамі. Караваем дабраслаўлялі бацькі маладых на добрую і шчаслівае жыццёвую дарогу. Калі нараджаўся дзіця ў сям'і, ішлі ў госці абавязкова з хлебам. Нашы далёкія продкі глыбока шанавалі і павышалі хлеб, таму што яны ведалі цану цяжкай працы людзей, якія вырошчвалі яго на палях.
Бо раней не было сучасных найноўшых тэхналогій, а ўсё рабілася ўручную і патрабавалася ўкласці шмат сіл і ўменні. Яны прысвячалі яму многія хвалебныя песні, слаживали розныя прыказкі. Раней лічылася, калі ў хаце меўся хлеб, то сям'я жыла шчасліва і паспяхова. Хлеб незаменны, бо няма такога прадукту, які можа пераўзыходзіць яго. «Хлеб - гэта святое» любяць пагаворваць нашы бабулі і дзядулі.
Таму, як памятаюць яны тыя часы, калі яго не было. Тыя далёкія ваенныя гады, калі толькі маглі яны, што марыць пра кавалачку хоць бы чэрствага чорнага хлеба. І яшчэ, напэўна, гэтымі словамі яны хочуць паказаць нам, што б мы з трапятаннем ставіліся не толькі да самога хлебу, і да мазольным рукам, якія вырасцілі яго. Бо сёння не ўсе акуратна ставяцца да яго, выкідваюць яго ў смецце, калі ён зачерствеет. Мы павінны ведаць цану гэтаму выдатнаму прадукту, умець эканоміць яго і берагчы, быць уважлівымі і клапатлівымі гаспадарамі. Ставіцца да яго з павагай. Ніколі не шкадаваць кавалачка хлеба хто просіць беднаму і аладоўніку чалавеку. Бо хлеб - гэта жыццё. Ён лічыцца багаццем нашай краіны. Бо кожны хоча бачыць кожны дзень на сваім стале смачны, духмяны, мяккі хлеб і здобную выпечку. Засцерагайце хлеб - мерка духоўнасці і нашай выхаванасці.