Ты знаешь ,что герасим ничего не слышит, но ощущает окружающий мир другими органами чувств. докожи это заполнив таблицу цитатами из рассказа муму страница 60. 6 класс 2 часть учебника​

Переходный возраст... Не случайно этот период в жизни считается одним из наиболее сложных: хочется почувствовать себя независимым, самостоятельным, взрослым, но при этом полное отсутствие жизненного опыта приводит зачастую к серьезным ошибкам и сложным проблемам. Можно ли их избежать? Без осложнений не обойдется. Но сгладить их, смягчить, облегчить решение многих вопросов наверняка возможно.

Извечный конфликт отцов и детей, разрешить который не удалось ни одному поколению, обостряется именно в этот период, когда дети взрослеют, постигают азы взрослой жизни. Но именно в это время дети-подростки становятся особенно уязвимыми, ранимыми, чувствительными, хотя и пытаются это всячески скрывать. Вместе со стремлением к независимости и свободе подросток сталкивается с неизвестностью и незнанием. А ведь в этом возрасте приходит первое, волнующее, пока еще незнакомое чувство — любовь.

К сожалению, любовь и для взрослых далеко не всегда связана с ощущением счастья, радости, переживанием положительных эмоций. А уж подростки по своей неопытности могут совершить непоправимые ошибки, поступки, о которых, быть может, придется жалеть долгие годы. Кто же, как не родители, которые лучше и ближе всех знают своих детей, должны хотя и взрослому, но все же ребенку разобраться в таких непростых чувствах? Игры подростков будут серьезнее тех, в которые они играли, будучи, скажем, шестилетками.

Гражына - маладая прыгожая Літвінка, дачка «величавой Рыгі уладара». Гражына выходзіць замуж за навагрудскага князя Литавора. Падданыя князя захопленыя прыгажосцю і складнасцю маладой княгіні. Гражына «тым яшчэ магла ганарыцца, што ростам князь не вышэй, чым яна». Княгіня падзяляе захапленне мужа паляваннем. У мядзведжай жорсткай шкуры і ў рысьей шапцы яна, асядлала жмудского баявога каня, палюе нароўні з Литавором. Пераапранутая ў мужчынскае сукенка Гражына нагадвае свайго мужа: «Часам са світай вярнуўшыся, Гражына падманвала вачэй простага чалавека, Литавору падобная цалкам... Тады не князю, а яго жонцы пашана пакорліва плаціў слугі». Але шчасце княгіні азмрочана. Яна пазнае аб тым, што яе муж заключыў ганебны дагавор з крыжакамі. (Дзеянне паэмы разгортваецца ў эпоху барацьбы жыхароў літоўска - беларускіх зямель з Тэўтонскім ордэнам). Гражына моліць мужа адумацца і не клікаць ворагаў на літоўскую зямлю. Але Литавор разгневаны умяшаннем жонкі ў яго справы, ен застаецца непахісны. Тады адважная жанчына прымае іншае рашэнне. Пад покрывам ночы, надзеўшы баявыя даспехі князя, яна з невялікай дружынай выступае насустрач крыжакам. Недалека ад горада завязваецца смяротны бой. Жменька смельчакоў супрацьстаіць велізарнай сіле ворага. Падданыя з здзіўленнем глядзяць на свайго «князя», які нават меч трымае не так, як звычайна. Ніхто і не здагадваецца, што плячом да пляча з імі змагаецца жонка Литавора - Гражына. Крыжакі актыўна наступаюць, і ўжо пачынае здавацца, што зыход бою прадвызначаны. Аднак, даведаўшыся аб тым, што здарылася, князь Литавор збірае ўсю сваю дружыну і спяшаецца на дапамогу жонцы. Атрад крыжакоў разбіты, але Гражына атрымлівае смяротную рану: «Цяжка паранена куляй нямецкай Гражына. Кроў бяжыць, гіне княгіня бязвінна...» Па народнай традыцыі, герояў, якія загінулі смерцю храбрых у баі, спальвалі на вогнішчы. У бушуючае полымя, прыгатаванае для пахавання Гражыны, увайшоў Литавор з целам жонкі на руках. Так ен адкупіў сваю віну перад сваім народам, перад Гражиной Паэма не звязана з фальклорам, але вобраз Гражыны блізкі народным вобразам. Падобна Гражыне, героі народных паданняў ўступалі ў няроўную сутычку са злымі, цемнымі сіламі і гінулі за айчыну. Міцкевіч заканчвае паэму наступнымі словамі: Нікога ў Наваградку не адшукаецца сеньня, Хто б не праспяваў песню вам пра юнай Гражыне. Паўтараюць яе дудари па-старому. А лінай литвинки.