Словы "родны край" не заўсёды азначаюць для розных людзей адно і тое ж. Для некаторых родны край - гэта месца, дзе яны нарадзіліся. Для іншых - дзе яны пражылі большую частку жыцця. Але часам родным краем становіцца месца, дзе ты быў усяго раз. Проста так склалася, што менавіта гэта тое месца, дзе ты адпачываеш душой і сэрцам. Я называю родным краем вёску, дзе жывуць мае бабулі і дзядулі, дзе нарадзіліся мае мама і тата. Так склалася, што нарадзіліся яны ўсе ў адной вёсцы. І нядзіўна, што ў дзяцінстве я праводзіў там цэлае лета і амаль усе святы: то ў адных дзядулі і бабулі, то ў другіх. Вёска гэтая невялікая, але тым яна мне і падабаецца. Там няма мітусні і шуму, як у горадзе. Там можна адпачыць ад тэлевізара, тэлефона і інтэрнэту. А якая там прыгожая прырода! Непадалёку знаходзіцца лес, дзе расце мноства грыбоў і ягад. А трохі далей ад яго размяшчаецца возера, куды мы з бацькамі хадзілі летам купацца. Мая вёска - гэта тое месца, адкуль ад'язджаеш адпачылым, нават калі ты ўвесь час працаваў на гародзе. На жаль, цяпер у мяне радзей атрымліваецца бываць там. Але ў бліжэйшую нядзелю я абавязкова туды з'езджу, я абяцаю.
Нет, положив в основу своего стихотворения былинный конфликт русского богатыря с князем Владимиром, Толстой во многом смягчил его. Писатель создаёт образ, являющийся воплощением русского национального характера, но в XIX веке проблема взаимоотношений людей предстаёт несколько в ином виде, автор выдвигает на первый план новые качества героя, актуальные для нового времени. В русской былине «Ссора Ильи Муромца с князем Владимиром» Илья, «разгневанный» и «раздраженный» тем, что стольный князь Владимир забыл позвать его как «лучшего богатыря» «на почестный пир», стал стрелять из лука по «маковкам золоченыим», которые «отпали на сыру землю». Тургенев отметил, что «гуманная натура Толстого сквозит и дышит во всем, что он написал». Обращаясь к давнему , поэт постарался отразить в герое идеал гармонической личности.)
Я называю родным краем вёску, дзе жывуць мае бабулі і дзядулі, дзе нарадзіліся мае мама і тата. Так склалася, што нарадзіліся яны ўсе ў адной вёсцы. І нядзіўна, што ў дзяцінстве я праводзіў там цэлае лета і амаль усе святы: то ў адных дзядулі і бабулі, то ў другіх.
Вёска гэтая невялікая, але тым яна мне і падабаецца. Там няма мітусні і шуму, як у горадзе. Там можна адпачыць ад тэлевізара, тэлефона і інтэрнэту.
А якая там прыгожая прырода! Непадалёку знаходзіцца лес, дзе расце мноства грыбоў і ягад. А трохі далей ад яго размяшчаецца возера, куды мы з бацькамі хадзілі летам купацца.
Мая вёска - гэта тое месца, адкуль ад'язджаеш адпачылым, нават калі ты ўвесь час працаваў на гародзе. На жаль, цяпер у мяне радзей атрымліваецца бываць там. Але ў бліжэйшую нядзелю я абавязкова туды з'езджу, я абяцаю.
Нет, положив в основу своего стихотворения былинный конфликт русского богатыря с князем Владимиром, Толстой во многом смягчил его. Писатель создаёт образ, являющийся воплощением русского национального характера, но в XIX веке проблема взаимоотношений людей предстаёт несколько в ином виде, автор выдвигает на первый план новые качества героя, актуальные для нового времени. В русской былине «Ссора Ильи Муромца с князем Владимиром» Илья, «разгневанный» и «раздраженный» тем, что стольный князь Владимир забыл позвать его как «лучшего богатыря» «на почестный пир», стал стрелять из лука по «маковкам золоченыим», которые «отпали на сыру землю». Тургенев отметил, что «гуманная натура Толстого сквозит и дышит во всем, что он написал». Обращаясь к давнему , поэт постарался отразить в герое идеал гармонической личности.)