женский идеал Л.Н. Толстого(примеры-факты) Что общего и в чем различие с ж. идеалами писаталеей русской литературы

1) Люблю я прыволле

Шырокіх палёў,

Зялёнае мора

Ржаных каласоў.

I вузкія стужкі

Сялянскіх палос —

Люблю цябе, поле,

Люблю я твой плёс.

Ігрушы старыя,

Што ў жыце шумяць,

Зялёныя межы,

Далёкую гладзь.

Люблю я дарогі,

Што леглі між гор,

Ўнізе пад гарою

Ручча разгавор.

2) Спявае лета над барамі,

Сасёнкі струнамі звіняць,

Гамоніць поле каласамі,

Шапоча ў кветках сенажаць.

Шумяць вятры ў гаях напеўна.

Адна рачулка ў чаратах

Бурчыць, варочаецца гнеўна,

Бы мулка спаць на камянях.

А можа, з навіны ў ахвоту,

Пакуль міне плацінаў строй,

Так напрацуецца да поту,

Што пара раніцой над ёй.

3)Вясновы вечар. На нагах маiх

За доўгi дзень, як зоры, цыпкi выспелi.

Апанаваная якiмiсь мыслямi,

На ўсходках ганка мама гоiць iх.

Вяршынкай мажа моўчкi, не ўшчуваючы,

Прыемны, мяккi халадок кладзе.

I раптам кажа: "Чуеш, у гняздзе -

Шчабечуць ластавачкi, засынаючы..."

Объяснение:

Люблю я прыволле

Шырокіх палёў,

Зялёнае мора

Ржаных каласоў.

I вузкія стужкі

Сялянскіх палос —

Люблю цябе, поле,

Люблю я твой плёс.

Ігрушы старыя,

Што ў жыце шумяць,

Зялёныя межы,

Далёкую гладзь.

Люблю я дарогі,

Што леглі між гор,

Ўнізе пад гарою

Ручча разгавор.

Ещё

Спявае лета над барамі,

Сасёнкі струнамі звіняць,

Гамоніць поле каласамі,

Шапоча ў кветках сенажаць.

Шумяць вятры ў гаях напеўна.

Адна рачулка ў чаратах

Бурчыць, варочаецца гнеўна,

Бы мулка спаць на камянях.

А можа, з навіны ў ахвоту,

Пакуль міне плацінаў строй,

Так напрацуецца да поту,

Што пара раніцой над ёй.