1) набор из 100 документов разбита на три непересекающиеся подмножества, документы в каждом из которых посвящены своей теме. при этом, первой теме посвящено 30 документов, второй и третьей - по 35. мы выбираем случайные 3 документа. какова вероятность, что они все будут на разную тему.

2) в коллекции текстовых документов 25% документов посвящены тематике a, 35% - тематике b и 40% - тематике c. пусть, мы выбрали случайные 10 документов из коллекции. какова вероятность, что ровно 6 из них будут относиться к одной теме?

Агачлар әллә кайчан инде алтын яфракларын койды, авыр соры болытларга төренгән күк йөзе салкын һава белән табигатьне каплап алган, җәнлекләргә тизрәк ояларына кереп качарга куша кебек, ә кошларны көн дә җылы якка озата. Кайчан яңгырлары белән сибәләп елап та ала, кайчан тынып кала. Сорылык һәм караңгылык баскан дөньяны...       Иртәнге караңгы тынлыкта озын кышның бозлы сулышы сизелә. Беренче кар яуган. Кичә генә елап торган күк йөзеннән кышның беренче хәбәрчеләре - шук кар бөртекләре салкын һавада уйный-уйный тиз арада көзге коры сары үләнне ак юрган белән каплаган. Кыш җитте.       Соры һәм дымлы көз кар астында калды. Тирән көртләр җирне иксез-чиксез кышкы бураннардан саклый. Җир тирән йокыга талган. Җәнлекләр дә йоклый ояларында, тик кайчан гына кытыршы кар өстендә ялгыз тычкан эзләре очрый, я караңгы урман эчендә урман тавыгының гөрелдәгән тавышы ишетелә, я тукранның шакылдаганы яңгырый. Кырыйда гына карлы тунга киенгән чыршылар басып тора,  кышның зәгыйфь кояшы аларның очларын җылыта.       Балалар һәр кыш саен чаңгыга басып урманга киләләр. Алар кышкы йокыга талган көчле имәннәрне һәм төз каеннарны күзәтеп, кышкы табигатне тыңлап, саф һава сулап кайталар, бала-чагага бик тә кар өстендәге эзләрне танып белү ошый.  Боз белән капланган карда чаңгы шәп шуа, бөтен урманга балаларның күңелле тавышы яңгырый.       Тик кышның кояшлы рәхәт көннәре бик каты суык бураннар белән дә алмаша. Ап-ак күк йокыга талган җир өстенә төшкән сыман булып тоела, ачы җилдән уянган кышкы урман улый, ыңгыраша...       Икенче көнгә буранның иҗат иткән эшләре күренә: көртләрдә кардан фигуралар, тәрәзәләрдә хикмәтле бизәкләр, а елгадагы боз кояшта төрле төсләр белән ялтырый. Төн эчендә буран боз капкачын себерткән.       Кыш безне каты салкыннары белән дә куркыткан була. Бигрәк тә төннәрен. Кара энҗе йолдызлы күктән суык бәрә, бөтен дөнья туңган, тирән йокыда. Тик торбадан чыккан төтен генә ялгызы өскә таба омтыла...       Кышның саран саргылт кояшы карлы бураннар белән алмаша, ә бураннарга алмашка каты суыклар килә -  мөгаен, кышның гүзәллеге шундадыр. Ә күпме шатлык алып килә ул бала-чагага: көннәр буе тау шуып шау-гөр киләләр, кемдер кар бабай ясый, кемдер кар бәрешеп уйный. Өлкәннәрдә кышны үзләренчә ярата. Һәр кем Яңа ел төнендә нинди булса да могҗиза я тылсым көтә.  Ә табигать ягымлы язны көтеп тыныч кына йоклый...  Возми понравившиеся предложения 

На рубеже 16 - 17 веков Россия находилась в тяжёлом состоянии. Опричная политика Ивана Грозного страшным ударом обрушилась на страну. Хозяйство пришло в упадок. Разрухе затяжная неудачная Ливонская война (1558-1583).Многие люди бежали на южные окраины государства, где пополняли ряды казаков. В них росло недовольство, просыпался бунтарский дух. Своим положением были не удовлетворены и дворяне. Мелкие и средние помещики требовали отмены урочных лет сыска беглых, т. е. полного прикрепления крестьян к земле, приращения земли к поместьям. Они добивались большего участия в решении государственных дел. 

Накопившиеся проблемы породили 15 ти летний период хауса и разрухи в стране. Это время называли Смутой. Одной из главных причин Смуты был возникший в конце 16 века династический кризис. 
.Смутное время. Кризис Российского государства на рубеже 16-17вв. 

Постоянные набеги крымских татар, затяжная Ливонская война, опричные «переборы» и грабежи, неоднократные неурожаи и эпидемии привели к разорению крестьян и посадских людей, к оскудению поместного хозяйства, к экономическому кризису, который наступил во второй половине 80-х гг. 

Население центральных уездов массами бежало на окраины страны. Запустевали целые уезды, забрасывались пашни. В 1584 г. в Московском уезде распахивалось всего 16% земли, а в пограничном Псковском уезде - менее 8%. Даже «заповедные годы» не могли удержать крестьян в поместьях. 

Тяжелое экономическое положение страны усугублялось политическими затруднениями. Законный наследник престола царевич Федор Иванович был не к самостоятельному правлению. Современники называли его «блаженным» , «малоумным и слабосильным» , который «больше походил на невежественного монаха, чем на великого князя» . 

Иван Грозный не заблуждался в своего сына. Но другого наследника не было: младший - Дмитрий - был еще младенцем. В последние дни жизни царь создал регентский совет, который от имени царя Федора должен был управлять Россией, В состав совета вошли бояре Б. Я, Бельский, И. П, Шуйский, И. Ф. Мстиславский, а также недавно получивший боярский «чин» , любимец царя Борис Годунов. 

Царствование Федора Ивановича (1584 - 1598) опять начиналось с «боярского правления» : вопреки ожиданиям Ивана Грозного, согласия в регентском совете не было, началась борьба за власть между знатными боярскими фамилиями (Мстиславскими, Шуйскими, Романовыми) . 

Однако в отличие от времени первого «боярского правления» в малолетство Ивана IV, при дворе была влиятельная группировка бояр и дворян, готовых продолжать политику централизации. Они выдвинулись при Иване Грозном, занимали важные придворные, государственные и военные должности и не хотели допускать к власти других людей. Эту группировку возглавил Борис Годунов, брат царицы, пользовавшийся большим влиянием на царя Федора.