Для таго, каб жыць добрай жыццём, няма патрэбы ведаць пра тое, адкуль ты з'явіўся і што будзе на тым свеце. Думай толькі аб тым, чаго хоча не тваё цела, а твая душа, і табе не трэба будзе ведаць ні пра тое, адкуль ты з'явіўся, ні аб тым, што будзе пасля смерці. Не трэба будзе ведаць гэтага таму, што ты будзеш адчуваць тое поўнае балазе, для якога не існуюць пытанні ні пра мінулае, ні пра будучыню.
Для многіх людзей не існуе мінулага і будучыні, яны жывуць рэальныя. Але гэта няправільна, бо наша мінулае-гэта частка нашага жыцця, менавіта яно дапамагае нам разабрацца ў сабе, зразумець свае памылкі, каб потым не паўтарыць іх у будучыні. Мы нікуды не падзенемся ад мінулага, яно ўсё роўна будзе нам нагадваць аб сабе. але галоўнае для нас зразумець, што мы, магчыма, зрабілі раней не так і стаць лепш)
Татар халык шагыйре Габдулла Тукай (Габдулла Мөхәммәтгариф улы Тукаев) 1886 елның 14 апрелендә элекке Казан губернасы Мәңгәр волосте (ТАССР Арча районы) Кушлавыч авылында туа. Кечкенәдән ятим калган Габдулла, кулдан-кулга йөреп, балачагын Сасна, Өчиле, Кырлай авылларында уздыра. Башлангыч белемне Кырлай авылы мәдрәсәсендә ала.
1895 ел башыннан Тукай Уральск шәһәрендә яшәүче туганнары гаиләсендә тәрбияләнә. Биредә ул татар халык иҗатын һәм әдәбиятын җентекләп өйрәнә, гарәп, фарсы, төрек, рус һәм башка халыкларның әдәбиятлары белән таныша, рус теле аркылы Көнбатыш классик әдәбияты казанышларын үзләштерә. Үзе дә беренче шигырьләрен иҗат итә.
Уральскидагы әдәби-мәдәни хәрәкәт Тукай тормышында хәлиткеч роль уйный. 1905 елгы революция дулкыны белән зур әдәбиятка килеп кергән әдип монда җәмәгать эшлеклесе, журналист, тәрҗемәче һәм шагыйрь буларак формалаша.
1907 елның көзендә Тукай Казанга кайта. Ул үлемсез әсәрләренең күбесен шушында яза; профессиональ революционерлар даирәсенә керә; татар культурасының революцион-демо-кратик канатын җитәкләүгә алына. Шагыйрьнең сугышчан шигърияте һәм иҗтимагый, әдәби процессларның иң четерекле проблемаларына багышланган публицистик чыгышлары әдәби-мәдәни хәрәкәтнең төп юнәлешен билгеләүче көчкә әверелә.
Габдулла Тукай 1913 елның 15 апрелендә Казанда үпкә авыруыннан вафат була. Тукай татар халкының яңа реалистик әдәбиятына һәм хәзерге заман татар әдәби теленә нигез салучы булды. Шагыйрь иҗтимагый прогресска хезмәт итүне үзенең гражданлык бурычы итеп санады; кыска гына гомер юлында күпкырлы иҗаты белән татар культурасы тарихында яңа эпоха ачты.
Г. Тукайны башка милләт халыклары да үз итә. 1986 елда, шагыйрьнең тууына 100 ел тулу уңаеннан, Берләшкән Милләтләр Оешмасының Мәгариф, фән һәм культура буенча комитеты (ЮНЕСКО) бу бәйрәмне халыкара күләмдә билгеләп үтте
Для многіх людзей не існуе мінулага і будучыні, яны жывуць рэальныя. Але гэта няправільна, бо наша мінулае-гэта частка нашага жыцця, менавіта яно дапамагае нам разабрацца ў сабе, зразумець свае памылкі, каб потым не паўтарыць іх у будучыні. Мы нікуды не падзенемся ад мінулага, яно ўсё роўна будзе нам нагадваць аб сабе. але галоўнае для нас зразумець, што мы, магчыма, зрабілі раней не так і стаць лепш)