Начертите координатную прямую и отметьте на ней точки A (5) B (1) C (-2)

Постройте необходимые точки и в ответ введите их координаты.

Точка D симметрична точке A относительно точки B

Точка E симметрична точке C относительно точки B

Точка F симметрична точке B относительно точки C

Точка G симметрична точке B относительно точки А

   Унижение – это очень тяжелое чувство, которое испытывает хоть раз в своей жизни каждый. По-моему, само это слово показывает, что один человек становится на какое-то время ниже других, но не по своей воле, а благодаря тому, что другой очень захотел его унизить. Когда понимаешь, что кому-то приятно публично смешивать тебя с грязью, что твое человеческое достоинство раздавлено, испытываешь почти физическую боль. Появляется такое ощущение, как будто о тебя вытерли ноги, а потом еще и плюнули в душу.  
     Но, к сожалению, мы понимаем это только тогда, когда унижают нас. А когда сами демонстрируем перед другими свое превосходство, думаем, что это хорошо и правильно. Ведь всегда найдется человек, который учится хуже нас, одевается не по моде, физически слаб или просто «тихоня». Очень хорошо написал об этом Лев Толстой в своей повести «Детство». Николенька поддается общему настроению унижения Иленьки Грапа, вместе с другими мальчиками заставляет его стоять на голове, смеется над неловкостью Иленьки. На какое-то мгновение ему становится жалко Грапа, когда тот плакал «не столько от физической боли, сколько от той мысли, что пять мальчиков… согласились ненавидеть и гнать его». Но потом он убеждает себя, что слабый достоин презрения. 

Туган ягыма кыш килде 
Алтын көз китүгә, таягына таянып, ап-ак сакаллы кыш кунакка килде. Ул акрын гына җир өстенә күбәләк-күбәләк кар яудырырга кереште. Кар бөртекләре, жемелдәшеп, берсе белән берсе уйнап, җир-анага коелдылар. Озакламый җир өсте ап-ак юрган ябынды. Кыш үзенең ак келәмен җәйде. Елгалар, күлләр өсте көзге кебек шома боз белән капланды. Зифа каеннар кар кызларыдай басып торалар. 
Узган җәйнең табигый уңайсызлыкларыннан тәмам аптырап алҗыган урман-кырлар, хәзергә барысы да тукталып торып, киләсе елда эшне яңа көч белән һәм яңача башлап җибәрү өчен ак юрганга төренеп, тирән йокыга талган. Тик песнәкләрнең агач очыннан килеп җитәр-җитмәс нәзек авазлары һәм урман гайбәтчесе — саесканның, юк хәбәрне бар итеп, агачтан агачка сикергәләп, чыркылдап йөрүе генә кышкы урманга бераз җанлылык өрә. Матур кышкы кунакларыбыз — кызылтүшләр инде октябрь ахырында ук килеп җиткәннәр иде. Безнең кышкы урманнар, бакчалар бу матур кошлардан башка бик ямансу булыр иде. 
Көзге яңгыр көннәрендә, затлы каурыйларын чылатудан куркып, агач куышында ачлы-туклы гомер уздырган зур чуар тукран, кышкы салкын көннәр урнашкач, һәр көн иртүк торып эшкә тотына: «Тук-тук-тук». 
Урман-кырлар өстендә кышкы тантаналы тынлык. Тик басу-кырлар өстеннән туктаусыз агылып торган җәяүле буран гына һәр төбәктә кышкы кырыс тәртипләрнең ныклыгын күзәтеп, барлап йөри. Көннән-көн соңарып чыккан кояш, бераз вакыт салкынча елмаеп, урман-кырларны биләп алган кышкы күренешләргә күз ташлый да, күңелгә ятышсыз вакыйгалардан тизрәк читләшергә ашыккандай, яңадан офыкка таба тәгәри башлый һәм тиздән урман артына төшеп югала. 
Тыныч еллар, уңышлы һәм бәхетле еллар килсен! Төкле аякларың белән түрдән уз кыш!