апынуўшыся ў горадзе лаўрук стаў жыць добра. разбагацеў. пра бацькоў сваіх зусім перастаў думаць. пахароны яго бацькі ніколькі не змянілі яго адносіны да сваіх родных. душа лаўрука ачарствела. любіў ён на розныя святы ездзіць у госці да пана, які дапамог яму выбрацца ў людзі.пасля апошняй
сустрэчай з тэкляй ён не зжаліўся над сваёй маці. выставіў яе за дзверы. тэкля не магла перажыць гэту душэўную боль і у хуткім часе памерла. слухі пра тое, што памерла тэкля аднойчы дашлі і да лаўрука. прайшоў год пасля смерці тэклі. лаўрук купіў чатыры ружы і паехаў шукаць магілу сваёй
маці.
ехаўшы па знаёмым месцам, на лаўрука напала таска. сэрца яго зжалася. ён глядзеў на белыя ружы і ціха ўздыхаў.
убачыўшы магілу маці на яго твары з’явіліся слёзы. доўга сядзеў лаўрук ля магілы, курыў, плакаў. не забыў лаўрук і пра магілу бацькі, таксама паклаў ля яе
дзве ружы. але вярнуць нічога ўжо нельга. і цяпер кожны год на каляды, лаўрук едзе ў знаёмае месца і вязе у руках ружы.
яго бацькі часта прыходзяць да яго ў сне, яны ўсміхаюцца. але іць сэрца лаўрука і будзе заўсёды, бо сваёй памылкі ён ня можа сабе прабачыць. так і дажыў лаўрук усё
жыццё у адзіноце, праклянаючы свой дурны характар.
Этот важный, в какой-то степени философский вопрос навёл меня на самые разные размышления. Может ли человек вообще существовать отдельно от живой природы? Как влияет на нас окружающий мир во всей его натуральной красоте или же безобразии? Мне кажется, что природа оказывает прямое воздействие на человека. Более того, он находится с ней в тесной взаимосвязи, то есть каждый из нас является частью окружающего мира. Ведь любое существо на этой планете – это звено огромной и сложной цепи, образующей жизнь. С течением времени это звено постоянно терпит различные изменения: теряет или приобретает что-то, создаёт ответвления и запутывается. Главное, она всегда замкнута – это первое и единственное условие природного баланса. Люди наиболее сильно влиять на его сохранность.
апынуўшыся ў горадзе лаўрук стаў жыць добра. разбагацеў. пра бацькоў сваіх зусім перастаў думаць. пахароны яго бацькі ніколькі не змянілі яго адносіны да сваіх родных. душа лаўрука ачарствела. любіў ён на розныя святы ездзіць у госці да пана, які дапамог яму выбрацца ў людзі.пасля апошняй
сустрэчай з тэкляй ён не зжаліўся над сваёй маці. выставіў яе за дзверы. тэкля не магла перажыць гэту душэўную боль і у хуткім часе памерла. слухі пра тое, што памерла тэкля аднойчы дашлі і да лаўрука. прайшоў год пасля смерці тэклі. лаўрук купіў чатыры ружы і паехаў шукаць магілу сваёй
маці.
ехаўшы па знаёмым месцам, на лаўрука напала таска. сэрца яго зжалася. ён глядзеў на белыя ружы і ціха ўздыхаў.
убачыўшы магілу маці на яго твары з’явіліся слёзы. доўга сядзеў лаўрук ля магілы, курыў, плакаў. не забыў лаўрук і пра магілу бацькі, таксама паклаў ля яе
дзве ружы. але вярнуць нічога ўжо нельга. і цяпер кожны год на каляды, лаўрук едзе ў знаёмае месца і вязе у руках ружы.
яго бацькі часта прыходзяць да яго ў сне, яны ўсміхаюцца. але іць сэрца лаўрука і будзе заўсёды, бо сваёй памылкі ён ня можа сабе прабачыць. так і дажыў лаўрук усё
жыццё у адзіноце, праклянаючы свой дурны характар.
нашла в инете