ОТ ТОМУ КТО ОТВЕТИТ очень Что такое цепное и пофразное дыхание в хоровом пении? И в чем их основные отличия? Как нужно расписывать куплетное исполнение песни с учётом: динамики, темпа, характера песни? И как делать анализ произведения (песни)?
Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]
Пишите о народной песне "камаринская". это народная песяня, плясовая, которую использовали глинка и чайковский. первое, что приходит на ум, когда мы только произносим слово «камаринская», это одноименная симфоническая фантазия м. глинки (1848). второе – суждение п. чайковского об этом произведении: вся симфоническая музыка заключена в «камаринской» глинки, «подобно тому, как весь дуб – в желуде! и долго из этого богатого источника будут черпать авторы, ибо нужно много времени и много сил, чтобы исчерпать все его богатство». и, наконец, третье – «камаринская» самого п. чайковского в его «детском альбоме». «камаринская» чайковского - как и две предыдущие пьесы «детского альбома», а также «камаринская» м. глинки - написана в форме темы с вариациями. во всех этих произведениях форма вариаций использована как наиболее близкая форме разработки музыкального материала в народной музыке. примечательное сходство «камаринских» глинки и чайковского еще и в том, что оба композитора сделали обработку народной песни в ре мажоре - тональности, наилучшим образом радостный, оживленный, а в обработках этих композиторов даже ликующий характер это песни.3 народный характер музыки, столь очевидный у п. чайковского, подчеркнут еще и тем, что в начале - на всем протяжении темы (первые 12 тактов) звучит «гудящий» басовый звук ре (тоника). вместе с верхним голосом в партии левой руки он напоминает звучание волынки – народного инструмента, на котором можно сыграть одновременно мелодию и такой неизменно тянущийся бас. кроме воображаемого звучания волынки, в мелодии темы можно услышать тембры и штриховые приемы скрипки, а интонации в партии левой руки третьей вариации напоминают звучание так называемых пустых струн (то есть, не зажимаемых пальцами левой руки скрипача и потому звучащих натурально, как бы примитивно, не культивировано, «по народному»). аккордовое движение второй вариации можно принять за «переборы» гармоники. все эти приемы сближают эту пьесу с двумя предыдущими и оправдывают их трактовку как мини-сюиту внутри большого цикла.
Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]