Михаила Ивановича Глинку - великого русского композитора, основоположника русской классической музыки прекрасно знают не только в нашем отечестве, но и за его пределами. Пропитанные любовью к отчизне прекрасные творения, признанные бесценными шедеврами, и в нынешнее время не перестают пленять слушателей своим вдохновением и колоритом. Однако, говоря о творчестве великого маэстро, мы в первую очередь вспоминаем его оперы и симфонические произведения, хотя нельзя оставить без внимания и жанр, в который Михаил Иванович также внёс неоценимый вклад. Это камерно-вокальная музыка. Романсы Глинки очаровывают своей красотой и совершенством, и ярчайшим примером тому служит баркарола «Венецианская ночь», сочинённая композитором во время путешествия по Италии.
Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]
Михаила Ивановича Глинку - великого русского композитора, основоположника русской классической музыки прекрасно знают не только в нашем отечестве, но и за его пределами. Пропитанные любовью к отчизне прекрасные творения, признанные бесценными шедеврами, и в нынешнее время не перестают пленять слушателей своим вдохновением и колоритом. Однако, говоря о творчестве великого маэстро, мы в первую очередь вспоминаем его оперы и симфонические произведения, хотя нельзя оставить без внимания и жанр, в который Михаил Иванович также внёс неоценимый вклад. Это камерно-вокальная музыка. Романсы Глинки очаровывают своей красотой и совершенством, и ярчайшим примером тому служит баркарола «Венецианская ночь», сочинённая композитором во время путешествия по Италии.
Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]