1.В основе музыкальных и литературных сочинений лежат сюжеты, темы и образы которых, отражают окружающую реальную жизнь. единым стержнем этих двух искусств является интонация- ласковая, спокойная, печальная, взволнованная, торжественная, величественная.
2.Литературу и музыку роднит такое понятие, как интонация. в речи это слово означает манеру произношения, выражающую чувство говорящего, его отношение к предмету речи, особенности его душевного склада.
3.Взаимосвязь музыки и литературы Интонация как носитель смысла в музыке. Взаимосвязь музыки и речи на основе их интонационной общности и различий Модуль предназначен для изучения темы "Основы музыкальной культуры", подтемы "Музыка как вид искусства"
ция как носитель смысла в музыке.
На уроках музыки и в повседневной жизни мы часто обращаемся к музыкальным произведениям, которые так или иначе связаны с литературой. Без нее не могли бы появиться на свет ни опера, ни балет, ни оперетта, ни мюзикл, так как в основе их сюжета, как правило, лежит литературное произведение (сказка, повесть, роман и др.). Без стихов нельзя написать песню или такие музыкальные произведения, как романс, кантата.
4.В музыкальном и литературном стиле общими жанрами могут быть:
- - когда-то они относились к англо-шотландской народной поэзии, а затем стали и музыкальном жанром у популярных романтиков.
- Водевиль - часто это комедийная пьеса, где много поют и танцуют, а также драматический литературный жанр.
- Пьеса - в большинстве случаев небольшое музыкальное или литературное произведение.
- Ода - торжественная песня или стихотворение, посвященное какому-либо герою или любимому человеку.
Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]
1.В основе музыкальных и литературных сочинений лежат сюжеты, темы и образы которых, отражают окружающую реальную жизнь. единым стержнем этих двух искусств является интонация- ласковая, спокойная, печальная, взволнованная, торжественная, величественная.
2.Литературу и музыку роднит такое понятие, как интонация. в речи это слово означает манеру произношения, выражающую чувство говорящего, его отношение к предмету речи, особенности его душевного склада.
3.Взаимосвязь музыки и литературы Интонация как носитель смысла в музыке. Взаимосвязь музыки и речи на основе их интонационной общности и различий Модуль предназначен для изучения темы "Основы музыкальной культуры", подтемы "Музыка как вид искусства"
ция как носитель смысла в музыке.
На уроках музыки и в повседневной жизни мы часто обращаемся к музыкальным произведениям, которые так или иначе связаны с литературой. Без нее не могли бы появиться на свет ни опера, ни балет, ни оперетта, ни мюзикл, так как в основе их сюжета, как правило, лежит литературное произведение (сказка, повесть, роман и др.). Без стихов нельзя написать песню или такие музыкальные произведения, как романс, кантата.
4.В музыкальном и литературном стиле общими жанрами могут быть:
- - когда-то они относились к англо-шотландской народной поэзии, а затем стали и музыкальном жанром у популярных романтиков.
- Водевиль - часто это комедийная пьеса, где много поют и танцуют, а также драматический литературный жанр.
- Пьеса - в большинстве случаев небольшое музыкальное или литературное произведение.
- Ода - торжественная песня или стихотворение, посвященное какому-либо герою или любимому человеку.
Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]