Ккакой форме культуры – народной, элитарной или массовой – относятся? « сезоны» в европе вернисаж дискотека изделия фаберже афоризм журнал шоу-бизнес развлекательный комплекс архитектурный ансамбль
Күн жүйесі осыдан 4,9 млрд жыл бұрын пайда болған. Ғалымдар оның пайда болуын, о бастағы алып материяның жарылысымен байланыстырады. «Үлкен жарылыстан» кейінгі шаң-тозаң мен газдан қазіргі ғаламшарлар және басқа де ғарыш объектілері қалыптасқан деседі. Ал,енді бүгінгі ғылымның біздің ғажап ғаламшарымыз орналасқан Күн жүйесі жайлы дәлелдеген қызықты деректеріне тоқталсақ.
– Күн жүйесіндегі жалпы массаның 99.86% Күннің өзіне тиесілі. Ал,қалған сегіз планета бұл жүйедегі салмақтың небәрі 0,14% құрайды.
– Күн жүйесінде 1 жұлдыз (Күн), 8 ғаламшар, 5 ергежейлі ғаламшар, 181 ай, 566000 астеройд, 3100 комета бар.
– Күнге жақын орналасқан төрт ғаламшар (Меркурий, Шолпан, Жер және Марс) негізінен металл мен тастан тұрады. Оларды ғылымда «жерлік ғаламшарлар» деп те атайды.
– Жүйедегі Юпитер мен Сатурн ең үлкен «газ алыптары» саналады. Бұл ғаламшарлар сутегі мен гелийден құралған.
– Уран мен Нептун, негізінен, мұздан тұрады. Әрі бұл ғаламшарларда су,аммиак және метан басым болып келеді. Сол себепті, бұл екі ғаламшардың «мұз алыптары» деген қосарлама атағы бар.
– Плутон біз ойлағандай Күн жүйесінің негізгі ғаламшарларының бірі емес. Оны 2006 жылы Халықаралық Астрономиялық Кеңес ұзақ пікірталастан кейін «ең кіші ғаламшар» атағынан айырады. Ол бүгінгі күні «ергежейлі ғаламшар» деп мадақталған.
– Күн жүйесінің құрамына аталмыш ғаламшарлардан бөлек Церера, Хаумеа, Макамека және Эрис атты ергежейлі ғаламшарлар, астероидтар, кометалар, астероидтық белдеулер және Койпер белдеуі кіреді.
– Нептун Күннен қабылдаған жылуынан көп энергияны өзінен бөліп шығарады екен. Ғылымға бұл жұмбақтың шешімі әлі күнге белгісіз болып келеді.
– Сатурнның Лапетус атты айының екі түсі бар.
– Юпитердің серігі саналатын Титанда сұйық элементтер кездеседі. Бірақ,ғалымдар мұның су емес екеніне сенімді.
– Сатурнның солтүстік жартышарында алтыбұрышты дауыл ойнап тұрады. Алайда, оның неліктен алтыбұрышты екендігі ғылым үшін үлкен сұрақ болып тұр.
– Күн жүйесінің шегінде тағы бір аса зор ғаламшар бар болуы мүмкін. Бұл байламға Калифорния технологиялық институтының ғалымдары математикалық есептеулерден кейін келген. Егер, бұл рас болса Койпер белдеуіндегі кейбір нысандардың түсініксіз қозғалысының сыры ашылуы мүмкін.
– Сақина Күн жүйесіндегі сыртқы ғаламшарлардың бәрінде кездеседі. Бірақ, оның барлығы Сатурндікіндей ғаламат емес. Сонымен қатар, ғалымдар сақинаның астероидтарда да кездесетіндігін байқаған.
Старообря́дчество, или древлеправосла́вие (в также старообрядство[1][2]) — совокупность религиозных течений и организаций в русле русской православной традиции, отвергающих предпринятую в 1651—1660-х годах Московским патриархом Никоном и царём Алексеем Михайловичем церковную реформу, целью которой была унификация богослужебной практики Московской церкви[3] того времени с греческой церковью и прежде всего — с церковью Константинопольской.
Богослужебная реформа была одобрена и подтверждена постановлениями ряда соборов, проходивших в Москве в 1650—1680-х годах. Противники реформы были преданы анафеме как еретики[4] на Московском соборе 1656 года (только держащиеся двуперстного крестного знамения) и на Большом Московском соборе 1666—1667 годов[5]. Реформа вызвала раскол в Русской церкви. В результате появились оппозиционные группы раскольников, впоследствии разделившиеся на многочисленные согласия[6].
При Екатерине II в 1783 году использование слова «раскольник» в официальных бумагах и в устной речи попало под запрет[7]. Начиная с 1788 года вместо названия «раскольники» введено употребление слова «старообрядцы»[8]. В 1803 году слово «раскольник» вновь возникает на страницах официальных документов[7]. Приверженцы старообрядчества (за исключением единоверцев) до 17 апреля 1905 года в Российской империи официально именовались «раскольниками» и преследовались церковными и светскими властями.
В XX веке позиция Московской патриархии (РПЦ) по старообрядческому вопросу значительно смягчилась, что привело к определению Поместного собора 1971 года, в частности, «утвердить постановление Патриаршего Священного синода от 23 (10) апреля 1929 года об упразднении клятв Московского собора 1656 года и Большого Московского собора 1667 года», наложенных ими на старые русские обряды и на придерживающихся их православных христиан, и считать эти клятвы, «яко не бывшие»[9]. Снятие «клятв», однако, не привело к восстановлению молитвенного (евхаристического) общения старообрядцев с РПЦ.
В зависимости от отношения старообрядцев к священству принято делить их на две группы — поповцев и беспоповцев[10]. Поповцы полагают «новообрядцев» еретиками второго чина (для приёма в молитвенное общение от которых достаточно миропомазания, причём такой приём осуществляется, как правило, с сохранением духовного сана переходящего в старообрядчество лица)[11]; большинство беспоповцев (кроме часовенных и некоторых нетовцев) полагают «новообрядцев» еретиками первого чина, для приёма которых в молитвенное общение обращающийся в старообрядчество должен быть крещён[12]. Крупнейшая старообрядческая организация в современной России — Русская православная старообрядческая церковь — относится к поповцам[13].
Күн жүйесі осыдан 4,9 млрд жыл бұрын пайда болған. Ғалымдар оның пайда болуын, о бастағы алып материяның жарылысымен байланыстырады. «Үлкен жарылыстан» кейінгі шаң-тозаң мен газдан қазіргі ғаламшарлар және басқа де ғарыш объектілері қалыптасқан деседі. Ал,енді бүгінгі ғылымның біздің ғажап ғаламшарымыз орналасқан Күн жүйесі жайлы дәлелдеген қызықты деректеріне тоқталсақ.
– Күн жүйесіндегі жалпы массаның 99.86% Күннің өзіне тиесілі. Ал,қалған сегіз планета бұл жүйедегі салмақтың небәрі 0,14% құрайды.
– Күн жүйесінде 1 жұлдыз (Күн), 8 ғаламшар, 5 ергежейлі ғаламшар, 181 ай, 566000 астеройд, 3100 комета бар.
– Күнге жақын орналасқан төрт ғаламшар (Меркурий, Шолпан, Жер және Марс) негізінен металл мен тастан тұрады. Оларды ғылымда «жерлік ғаламшарлар» деп те атайды.
– Жүйедегі Юпитер мен Сатурн ең үлкен «газ алыптары» саналады. Бұл ғаламшарлар сутегі мен гелийден құралған.
– Уран мен Нептун, негізінен, мұздан тұрады. Әрі бұл ғаламшарларда су,аммиак және метан басым болып келеді. Сол себепті, бұл екі ғаламшардың «мұз алыптары» деген қосарлама атағы бар.
– Плутон біз ойлағандай Күн жүйесінің негізгі ғаламшарларының бірі емес. Оны 2006 жылы Халықаралық Астрономиялық Кеңес ұзақ пікірталастан кейін «ең кіші ғаламшар» атағынан айырады. Ол бүгінгі күні «ергежейлі ғаламшар» деп мадақталған.
– Күн жүйесінің құрамына аталмыш ғаламшарлардан бөлек Церера, Хаумеа, Макамека және Эрис атты ергежейлі ғаламшарлар, астероидтар, кометалар, астероидтық белдеулер және Койпер белдеуі кіреді.
– Нептун Күннен қабылдаған жылуынан көп энергияны өзінен бөліп шығарады екен. Ғылымға бұл жұмбақтың шешімі әлі күнге белгісіз болып келеді.
– Сатурнның Лапетус атты айының екі түсі бар.
– Юпитердің серігі саналатын Титанда сұйық элементтер кездеседі. Бірақ,ғалымдар мұның су емес екеніне сенімді.
– Сатурнның солтүстік жартышарында алтыбұрышты дауыл ойнап тұрады. Алайда, оның неліктен алтыбұрышты екендігі ғылым үшін үлкен сұрақ болып тұр.
– Күн жүйесінің шегінде тағы бір аса зор ғаламшар бар болуы мүмкін. Бұл байламға Калифорния технологиялық институтының ғалымдары математикалық есептеулерден кейін келген. Егер, бұл рас болса Койпер белдеуіндегі кейбір нысандардың түсініксіз қозғалысының сыры ашылуы мүмкін.
– Сақина Күн жүйесіндегі сыртқы ғаламшарлардың бәрінде кездеседі. Бірақ, оның барлығы Сатурндікіндей ғаламат емес. Сонымен қатар, ғалымдар сақинаның астероидтарда да кездесетіндігін байқаған.
Старообря́дчество, или древлеправосла́вие (в также старообрядство[1][2]) — совокупность религиозных течений и организаций в русле русской православной традиции, отвергающих предпринятую в 1651—1660-х годах Московским патриархом Никоном и царём Алексеем Михайловичем церковную реформу, целью которой была унификация богослужебной практики Московской церкви[3] того времени с греческой церковью и прежде всего — с церковью Константинопольской.
Богослужебная реформа была одобрена и подтверждена постановлениями ряда соборов, проходивших в Москве в 1650—1680-х годах. Противники реформы были преданы анафеме как еретики[4] на Московском соборе 1656 года (только держащиеся двуперстного крестного знамения) и на Большом Московском соборе 1666—1667 годов[5]. Реформа вызвала раскол в Русской церкви. В результате появились оппозиционные группы раскольников, впоследствии разделившиеся на многочисленные согласия[6].
При Екатерине II в 1783 году использование слова «раскольник» в официальных бумагах и в устной речи попало под запрет[7]. Начиная с 1788 года вместо названия «раскольники» введено употребление слова «старообрядцы»[8]. В 1803 году слово «раскольник» вновь возникает на страницах официальных документов[7]. Приверженцы старообрядчества (за исключением единоверцев) до 17 апреля 1905 года в Российской империи официально именовались «раскольниками» и преследовались церковными и светскими властями.
В XX веке позиция Московской патриархии (РПЦ) по старообрядческому вопросу значительно смягчилась, что привело к определению Поместного собора 1971 года, в частности, «утвердить постановление Патриаршего Священного синода от 23 (10) апреля 1929 года об упразднении клятв Московского собора 1656 года и Большого Московского собора 1667 года», наложенных ими на старые русские обряды и на придерживающихся их православных христиан, и считать эти клятвы, «яко не бывшие»[9]. Снятие «клятв», однако, не привело к восстановлению молитвенного (евхаристического) общения старообрядцев с РПЦ.
В зависимости от отношения старообрядцев к священству принято делить их на две группы — поповцев и беспоповцев[10]. Поповцы полагают «новообрядцев» еретиками второго чина (для приёма в молитвенное общение от которых достаточно миропомазания, причём такой приём осуществляется, как правило, с сохранением духовного сана переходящего в старообрядчество лица)[11]; большинство беспоповцев (кроме часовенных и некоторых нетовцев) полагают «новообрядцев» еретиками первого чина, для приёма которых в молитвенное общение обращающийся в старообрядчество должен быть крещён[12]. Крупнейшая старообрядческая организация в современной России — Русская православная старообрядческая церковь — относится к поповцам[13].