Здравствуйтн нужно решить задачу по праву. В правилах внутреннего трудового распорядка учебного заведения был закреплен перечень интерет-ресурсов (социальные сети, развлекательные сайты), которыми сотрудникам учебного зоведения запрещено пользоваться в течение рабочего дня. Вопросы к задаче: можно ли привлечь к дисциплинарной ответственности сотрудника учебного заведения, который не выполняет указаннве требования? Какие условия необходимо соблюдать руководителю образовательной организации, чтобы привлечение сотрудника к дисциплинарной ответственности в этом случае было правомерным? ответ аргументируйте ссылками на действующее законодательство.

 Источник права - специальный юридический термин, который имеет три значения:ü сила, которая образует правовые нормы;ü условия, которые возникновению правовых норм;ü источник знаний о право есть "вместилище", где содержатся право­вые нормы.Силой, которая создает правовые нормы, являются общество (народ) и государство. Первичным источником и государства, и права является народ. В обществе первоначально формируется потребность в тех или иных правовых нормах, создаются социальные нормы. Народ - источ­ник государственной власти - формирует государственные органы. Го­сударственные органы объективируют волю общества - издают норма­тивно-правовые акты, которые должны отражать волю народа и подкрепляются принудительной силой государства. Условиями, которые возникновению норм права, являются:ü экономическое развитие государства;ü отношения собственности;ü политический строй (включая отношения по поводу государственной власти);ü правосознание общества;ü опыт предыдущего правотворчества, а также юридические и полити­ческие учения и доктрины."Емкостью", которая содержит правовые нормы (следовательно, выс­тупает как источник знаний о праве), является официальный государ­ственный документ. Данный документ и есть источник права в формаль­но-юридическая смысле (форма права).Основными формами права источниками права в формально-юридическом смысле считаются:ü правовой обычай;ü юридический прецедент;ü нормативно-правовой акт; 4ü нормативный договор.Правовой обычай - наиболее древний и архаичный вид источника права. Отличительной чертой правового обычая является то, что он санкци­онирован государством. Следовательно, не каждый обычай - правовой и выступает Е качестве источника права. Правовыми становятся наи­более применяемые, общеизвестные, общепризнанные, стабильные и одобряемые государством обычаи. Государство придает таким обычаям; обязательную юридическую силу и превращает их в официальный го­сударственный документ. Данные документы (правовые обычаи) были распространены в эпоху Древнего Мира и Средневековья. Их примера­ми являются Законы Двенадцати таблиц, Русская Правда, Салическая Правда, Законы Драконта, французские нутюмы.Юридический прецедент - решение судебного органа, которое стало об­разцом для последующих решений по таким же делам. Данное первона­чальное решение выступает не в виде рекомендации, а в качестве обя­зательного правила, которым должны руководствоваться судьи, рассматривающие сходные дела в дальнейшем. Юридический преце­дент является одним из главных источников права в странах англосак­сонской правовой семьи - Великобритании, США, Канаде, Австра­лии, Новой Зеландии и др., причем значительную роль в правотворчестве играют судьи ("Судьи творят право", "Право есть то, что говорят о нем судьи").

Азаматтық қоғам – саяси үкіметке тәуелсіз жұмыс істейтін және оған ықпал жасауға қабілетті әлеуметтік қатынастар мен институттар жиынтығы; дербес жеке адамдар мен әлеуметтік субъектілер қоғамдастығы. Қандай да болмасын қоғамдық мәні бар идеяларды қабылдау қашанда сұхбатты, яғни сұхбаттасушы жақтардың түрлі көзқарастарын және маңызды тепе-теңдігін білдіреді. Ешкім ешкімге өз түсінігін мойындатуды да, ешкім ешкімді дәлме-дәл қайталауды да мақсат етпейді. Идеялар белгілі қоғамның, әлеуметтік дамудың талаптарына сәйкес келетіндіктен қабыл алынады. Сондай идеялардың қатарына азаматтық қоғам идеясы жатады. Азаматтық қоғам туралы әр түрлі көзқарастар, әр түрлі бағдарлар бар. Қазірде азаматтық қоғамның жалпыға бірдей ортақ анықтамасы жоқ. Дегенмен әлемдік әлеуметтік-философиялық ғылымда бұл феноменді зерттеудің екі түрлі бабы бар. Біріншісі азаматтық қоғамды әлеуметтік әмбебап категория ретінде қарастырады. Бұл ұғымға олар мемлекетке, өкімет құрылымдарына қарама-қарсы қойылған қоғамдық қарым-қатынастардың бүкіл жиынтығын сыйғызады. Екіншілері азаматтық қоғам ұғымының мағынасына шынайы батыстық феноменді жатқызады да, оны буржуазиялық (нарықтық- демократиялық) қарым-қатынастардың қалыптасуымен байланыстырады. Азаматтық қоғам деп адамның жеке тұлғасының және бейресми, мемлекеттік емес қоғамдық ұйымдардың дамуына қолайлы жағдай туғызатын әлеуметтік тәртіп түрін айтады. Аталған мемлекеттік емес ұйымдардың іс-әрекеті арқылы ғана жеке адам социумның, әлеуметтің даму жолына әсерін тигізе алады. Сондықтан да азаматтық қоғамды коммуникацияның, қарым-қатынастың өзіндік ерекше формасы деп қарастырса да болғандай, себебі азаматтық қоғам арқылы мемлекет пен азамат арасындағы сұхбат жүзеге асады. Азаматтық қоғам үкімет, билік құрылымдарынан тысқары жатқан әлеуметтік байланысты танытады. Азаматтық қоғам аса дамыған экономикалық, мәдени, саяси, құқықтық қарым-қатынастар болуын талап етеді. Егер біз мемлекетті билік институты, бақылау және жазалау көзі ретінде қарастыратын болсақ, онда азаматтық қоғамды оған қарама-қарсы құрылым ретінде абсолютті еркіндік — анархия деп түсіну дұрыс емес. Шындығында әлеуметтік біртұтастықты қалыптастыратын осы екі бөлік бірін-бірі толықтыра отырып өмір сүреді. Мемлекетсіз азаматтық қоғам жоқ. Онсыз ретсіздік, төртіпсіздік, хаос, ұйымдаспағандық, ыдырау ғана мүмкін. Және де, керісінше, дамымаған азаматтық қоғамсыз демократиялық, құқықтық мемлекет те жоқ, тек зорлық-зомбылық, басыбайлық, тирания ғана бар. Азаматтық қоғамның пайда болуын іс-әрекеттің субъектісі ретіндегі азаматтың пайда болуымен байланыстыратын көзқарастар да жоқ емес. Азамат белгілі құқықтар мен міндеттерге ие болған іс-әрекет субъектісі. Азаматтық қоғамды осы тұрғыдан түсіндірудің бастамасы антикалық полис феноменімен байланысты. Азаматтық қоғам - ол жеке тұлғаның негiзгi құқықтыры мен еркiндiктерi заң жүзiнде қамтамасыз етiлетiн және саяси қорғалатын, мемлекеттен тыс қатынастар саласы үйлесiмдi дaмығaн қoғaм. Оны iшкiмемлекеттiк қaтынacтapдың дамуына ықпал жасайтын адамдар топтарының ұйымдасқан әpeкeтi ретiнде де aнықтayғa болады. Қoғaм мүдделерiне бағытталған азаматтық бастама азаматтық қoғaмның маңызды белгiсi болып табылады. Дамыған демократиялық мемлекеттер, сонымен қатар өркендеген азаматтық қoғaмaдap да болып табылады. Сонымен бiрге азаматтық қoғaмның дамуына бағытталған түрлi әлеуметтiк топтардың немесе жеке азаматтардың бастамалары (азаматтық бастамалар аталынатын) мемлекет арқылы қабылданады және оны жетiлдiре түceді. Дамушы және «өтпелi экономика» мемлекеттерiне жататын елдерде жағдай бiршама басқаша. Coңғылары азаматтық бастамалар мемлекет құрылысының тiкелей мiндеттерi шектерiнен шығып кeтyiнe байланысты азаматтық бастамаларға күдікпен қарайды.[1]