А6.Адзначце нумары сказаў, у якіх трэба паставіць дзве коскі:
1)Яловы лес дзе я іду цёмны i густы.
2)Mipoн прытрымліваўся погляду што чалавек усё можа зрабіць калі толькі захоча.
3)Наведвайце бацькоў пакуль яны жывыя пакуль дымяцца коміны нагрэйцеся ў бацькоў.
4)Старая леснічоўка з саламяным дахам што наехаў на вокны як вялікая шапка на вочы чалавеку стаяла адразу за крынічкай.
5)Вядома таксама што адзін дурань можа задаць столькі пытанняў на якія не адкажуць сто разумнікаў.
А7. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць двукроп'е:
1)Неба спрэс ycцілалі хмары сонца не паказвалася ад рання.
2)Азірнуўшыся, бачу пасярод вуліцы заклапочана грабецца певень з чарадою курэй.
3)Я застываю у вялікім здзіўленні i радасці на авеяным
ужо халоднымі acеннімі вятрамі голым пятачку вялікая сям'я баравікоў
4)Першыя замаразкі прыхапілі пад вокнамі вяргіні ___
яны пабляклі, пачарнелі.
5) Вада знаходзіцца ў стане вечнага руху ад сонца яна па-
руе, з пары робяцца хмары, з хмар ідзе дождж.
А8. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба па-
ставіць працяжнік:
1)Паглядзіш з вежы уніз галава закружыцца.
2)Спявала-залівалася ластаўка у чыімсьці здзiчэлым садзе
стракатала сарока.
3)Спярша ён нічога не заўважыў, а пасля прыгледзеўся i
страсянуўся ад сполаху між елак стаяў худы, з белаватымі
праплешынамі на баках воўк.
4)З ракі моцна пацягнула ciверам людзі пачалі настаўляць
каўняры, подбегам абмінаючы адзін аднаго.
5)Вырві дзеда з гэтай зямлі разлучы з лесам, ляснымі ручаямі дзед змарнее, засохне, як засыхае дрэва, вырванае з роднай глебы.
А9. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы першага пропуску (') трэба паставіць двукроп'е, а на месцы другога (2) — коску:
1)Хто клапоціцца пра захаванне прыроды 1 той ведае 2
грыбы трэба нізка зразаць.
2)Усё ў прыродзе цешыла слых непаўторнай мелодыяй 1
Нёман спяваў старадаўнюю калыханку роднага краю 2 у
звонкім шамаценні лісця чулася усхваленне сонцу i вадзе 2
птушкі пераклікаліся на розныя галасы.
4)3 трох бакоў сажалку абступалі шматлікія кусты 1 на-
хіляўся над ёю вербалоз i старая вярба 2 буяла вакол разнатраўе.
4)Як распранаецца восенню лазняк 1 амаль не заўважыш 2 скурчыцца, прыціхне, ссыпле лісце сабе пад ногі.
5)На галоўнай магістралі горада шумна 1 туды i назад ідуць
людзі 2 бягуць аўтамашыны.
6)Усё вакол знаёмае да болю 1 збягаюць незабудкі да вады 2 сядае важна бусел на таполю 2 ад ластавак абвіслі правады.
А10. Адзначце нумары сказаў, у якіх на месцы пропуску трэба паставіць коску:
I) Рэдка _ калi пачуеш тут дапытлівы цокат вавёркі, вясёлы посвіст сініцы.
2)Была якраз такая пара сутак _ калі ўжо i не ноч, але ж яшчэ i не раніца.
3)Да заставы было далекавата, i _ пакуль ішлі, Грышка расказваў пагранічніку пра сваё жыццё.
4)Я пішу Марынцы, каб _ як скончыць інстытут, вярталася ў Мінск.
Мне захацелася прайсціся па знаёмых мясцінах, а _ калі
удасца, дык i палавіць рыбкі.
All. Адзначце нумары складаназалежных сказаў, у якіх паўтор злучнікаў (злучальных слоў) апраўданы, не з'яўляецца памылкай:
1)Паводле традыцыйных народных уяўленняў, на Дзяды душы продкаў злятаюцца на зямлю, каб даведацца, ЯК жывуць ix нашчадкі, ЯК захоўваюць яны радаводныя звычаі
2)Летні вецер гойдаў гнуткія верхавіны, за ЯКІЯ , здавалася, чапляліся лёгкія хмары, ЯКІЯ плылі на ўсход.
3)А яшчэ казалі людзі, ШТО ў вёсцы, ШТО прыляпілася да аднаго з берагоў возера, жыла дзяўчына-сіраціна па iмені Найрыта.
4)Чуваць было, ЯК побач цixa лапатала лісце асіны, ЯК цыркау конік у траве..
А12. Адзначце нумары сказаў, у якіх дапушчана пунктуацыйная памылка:
1)У паветры было па-зімоваму добра: бадзёры мароз, парывісты вецер, які час ад часу заносіў аднекуль здалёк пару-другую сняжынак — першых вестуноў i разведчыкаў зімы.
2)Miж бочкамі павукі пaзвiвaлi сабе гнёзды i нельга было зайсці ў камору, каб не абчапляцца павуціннем.
3)Неўзабаве я прыцішыў крок: нi шпарка icцi, нi тым больш бегчы па сцежцы было нельга, бо на ёй, выслізганай як не да бляску, кожны маленечкі каменьчык і нават якое каліва засохлай зямлі балюча калоліся ў ногі.
4)Вясна адшумела ўжо, стаіць пачатак лета, сонца няшчадна награвае асфальт i камень i як нi паліваюць зранку вуліцы, а шызы налёт пылу відзён на лісці дрэў i на кветніках, што вузкай стракатай палоскай працягнуліся уздоуж тратуараў цэнтральнай магістралі.
Рассказ начинается с того, что соловей слышит влюбленного юношу, который страдает. Его возлюбленная сказала, что потанцует с ним - бедным студентом, если он подарит ей алую розу. Соловья так трогают мечтания юноши, что он решает ему
Певец любви летит к кусту розы и просит красный цветок, но куст отвечает ему, что его цветы желтые. Они, конечно, прекрасны, но не подходят для капризной девушки, которая, понятно, еще и красива, и богата. Тогда Соловей летит дальше, просит во имя любви, которую он всегда воспевал, но нигде не находит розы. И вот птица прилетает к кусту, у которого должны быть прекрасные алые розы. Растение подтверждает, хвалит свои цветы... Но есть проблема - холод повредил куст, у него нет в этом году цветов. Соловей готов отчаиться, но куст предлагает решение. Если Соловей споет прекрасную песню, то цветок появится. Однако красным он будет, если только кровь свою готов пролить Соловей. И птица решается на такой поступок... Роза родилась прекрасной, а вот Соловей погиб.
Влюбленный студент нашел эту розу в саду. Счастливый он поспешил к возлюбленной. Но она вдруг сказала, что эта роза не подходит к ее платью. И вообще, другой ухажер подарил ей украшия, которые, логично, дороже цветка. Разочаровпнный студент со злостью выкинул розу.
Получается, что Соловей погиб зря. Он взял на себя роль влюбленного, которому нужно было пройти испытания, назначенные "принцессой". Если б человек полил кровью розы, то он бы не погиб! А еще, возлюбленная оказалась не самой честной и доброй девушкой. Студент в ней не разобрался, обманлся приятной внешностью. Это явно не панночка из произведения Гоголя, которая, хоть и требовала, черевички, но переживала за юношу.
Объяснение фразеологизма:
Из года в год - постоянно, в течение нескольких лет.
Предложения с этим фразеологизмом:
Ваня, что же это такое, из года в год одно и то же, хотя бы раз приди вовремя
Года три назад, в один прекрасный весенний день наша тётя Люба принесла домой пару цветков в горшочках, вот тогда и появилась ее безумная любовь к цветам: из года в год она сажала новые растения, поливала, кормила удобрениями, заботилась о них, и, однажды, придя к ней, мы обнаружили восхитительный садик на лоджии.