Определите смысловые отношения между частями. Подберите к данным предложениям синтаксические синонимы.
Человек через слово всемогущ: язык — всем знаниям и всей природе ключ. (Г. Державин) Я люблю книги: каждая из них кажется мне чудом. (М. Горький) Заглядывать не бойтесь в сло-вари: не мертвый сумрак там — живые дали. (М. Рыльский) Читатель, басни сей мысль самая равенство в любви и дружбе — вещь святая. (И. Крылов) Я знаю: в вашем сердце есть и гордость, и прямая честь. (А. Пушкин)

Что каждый день, даже каждую минуту оно разное. таинственное, непостоянное, необъятное — оно волнует душу, не оставляет равнодушным сердце. сегодня оно тихое и спокойное, будто большое зеркало, холодное и прозрачное. солнечные лучи, пронизывая соленую воду, достигают дна, кротко затрагивают золотистый песок и яркие сияющие ракушки, гладенькие камешки и зеленоватые водоросли, ловят маленьких ловких рыбок, которые стайками весело забавляются возле берега. на следующий день все меняется. налетит порывистый ветер и погонит волны к берегу. вода становится мутно-зеленой, иногда — темно-синей, а однажды я видел даже поражающе черную. не видно больше ни рыб, ни ракушек, ни песка: есть только неистовые волны, которые с силой бьются о прибрежный песок. тогда мы с родителями сидим на берегу и можем только наблюдать за силой моря. хотя даже в такие моменты море кажется мне удивительным. я думаю, что оно великан, с которым я могу посоревноваться, и я бросаю в море камешки или громко кричу. но победа всегда достается ему, морю. оно глушит мой голос и отбрасывает мой камешек на берег. иногда мне кажется, что я могу смотреть на море бесконечно.

1. аўтар у вобразе бабра раскрывае не толькі жывёльныя якасці. галоўны герой сваімі ўчынкамі нагадвае чалавека, якога лёс прымусіў пакінуць родныя мясціны і які ў роспачы ўспамінае родную зямлю. яднае яго з чалавекам і тое, што бабёр падобны на клапатлівага бацьку, які нясе адказнасць за сваю сям'ю. менавіта клопат пра нашчадкаў прымушае бабра адправіцца ў рызыкоўную вандроўку.     2. узгадаем эпізод, калі бабёр доўга ішоў пехатою праз зараснікі лубіну і ламачча, стаміўся, а потым, зусім нечакана, перад ім адкрылася палоска чыстай вады.     аўтар псіхалагічна абгрунтавана перадае душэўны стан бабра, які "подбегам кінуўся да вады, ад радасці забыўшыся пра асцярогу, нырнуў, быццам не верыў, што скончылася яго сухая дарога". гэты прыклад і іншыя дазваляюць сцвярджаць, што пісьменнік — выдатны псіхолаг.     3. тое месца, дзе жыла зараз бабровая сям'я, было такім: зарослая трыснягом сажалка, побач завод, дзе рабілі газіраваную ваду. з аднаго боку стаяў "на ўзгорку бор, пад ім хат з пяць маленькае вёсачкі". месца для жылля амаль не было. небяспека пагражала і з боку "маленькага заводзіка". адправіцца ў далёкую вандроўку бабра прымусіла жаданне знайсці сваё "прасторнае спрадвечнае пасяленне".     4. бабра сагравалі ўспаміны пра тое месца, дзе ён некалі жыў. гэта была "прасторная рака", іх "спрадвечнае месца", "дзе было так вольна і шчасліва". на тым месцы, спадзяваўся ён, у іх пачнецца новае жыццё, такое ж вольнае і шчаслівае. там і ён будзе здаровы і "будзе жыць вечна".     5. чалавек з'явіўся прычынай таго, што бабры былі вымушаны сысці са старога месца. людзі " не пакінулі на рацэ ні прысадаў, ні травы, ні самое глыбокае ракі".     6. аўтар выкарыстоўвае параўнанні (узгоркі, як горы; лубін, як дрот, дарога — прамыіна), каб апісаць поле, якое праходзіць бабёр. дзякуючы вобразна-выяўленчым сродкам створаная ім карціна прыроды атрымалася вобразнай,выразнай, натуральнай.     7. тэма: ахова прыроды, зберажэнне яе багаццяў (экалагічная). галоўная думка: чалавек нясе адказнасць за жывёльны і раслінны свет.