1.Бала кезімде мен отбасыммен тауға бардым.Бұл кыс айы еді. Әкем мені сырғанату үшін өзімен бірге шана алып шықты.Мен шанамен сырғанауды өте қатты жақсы көрдім.Біз тау бөктеріне саяхаттап,ормандарды араладық және мен көптеген қар басқан тау шыңдарын көрдім. Олар өте биік болатын.Біз тауға 5минутта көтерілдік.Біз таудың ең биік шыңына жеткенде,әкем мені шанаға отырғызды.Мен қатты қорыққаныммен әкем жанымда болды.Ол менің жаныма отырды,содан соң біз сырғанадық.Мен басында қорықтым,бірақ бұл үрей ұзаққа созылмады.Содан соң маған бұл өте қызықты болды,мен әкемнен қайтадан сырғанатуын сұрадым.Бұл кез өте көңілді болды,бірақ менің анам бұндай ойындарды ұнатпайтын еді.Ол біздің ойынымызды сыртымыздан бақылап тұрды.Бәріміз қуанышты болдық. 2Мен шанамен сырғанағанды ұнатамын. Бала кезімде біз отбасымызбен тауға бардық. Бұл қыс айы еді.Мен шанаға отырып,биік таудан сырғанадым.Әкемде шанамен сығанауды ұнататын,ол менімен бірге сырғанады.Ал анам бізді сыртымыздан бақылап тұрды. Біздің таудағы саяхатымыз өте көңілді өтті.
Закувала зозулина, сіла на лозину, Ей, люблю, мамко, літо, ще ма люблю зиму.Ой співанки-коломийки, в'язанку з них в'яжу, Як попросять заспівати, я ся не відкажу.Пусти мене, моя мати, та й на вечорнички, То там хлопці чорноброві, плетуть рукавички. Як я стану коломийки співати, співати, Засмієшся, і затужиш, і станеш гадати.Ой дрібонько коломийка, дрібонька, дрібонька, Одна мила, друга люба, третя солодонька.- Звідки мої співаночки! – питаються люди. В полонинах, буковинах ростуть вони всюди.Та я собі заспіваю, тоненько засвищу, Стільки знаю співаночок, як трави та листу.Ой повіяв буйний вітер, повіяв, повіяв, Та він мої коломийки по горах розсіяв.Коломийку заспіваю, як ми веселенько, Коломийку заспіваю, як болить серденько.Коли собі заспіваю, то журба щезає, Бо то ж наша коломийка такі чари має.Ой Матію та Матію, відколи тя Зроби мені коновочки, най співанки ношу.Зроби одну, зроби одну та зроби ще другу, Одна буде про весілля, а друга про тугу.Ой я собі заспіваю двома голосами. Один піде понад лугом, а другий лісами.Ой щебече соловейко у мене на груші, Кожен так собі співає, як йому на душі.Співаночки-складаночки, я вас не складала, Вас складали парубочки, а я переймала.Я посію пшенечиньку, а вродиться льоночик, Коби таки до роботи, як до співаночок.А я годна льонок брати та годна стелити, А я годна заспівати та й годна робити.Ой коби ми, подружечко, голосочки склали, Ми би своїх легіників співанками вкрали.
Әкем мені сырғанату үшін өзімен бірге шана алып шықты.Мен шанамен сырғанауды өте қатты жақсы көрдім.Біз тау бөктеріне саяхаттап,ормандарды араладық және мен көптеген қар басқан тау шыңдарын көрдім. Олар өте биік болатын.Біз тауға 5минутта көтерілдік.Біз таудың ең биік шыңына жеткенде,әкем мені шанаға отырғызды.Мен қатты қорыққаныммен әкем жанымда болды.Ол менің жаныма отырды,содан соң біз сырғанадық.Мен басында қорықтым,бірақ бұл үрей ұзаққа созылмады.Содан соң маған бұл өте қызықты болды,мен әкемнен қайтадан сырғанатуын сұрадым.Бұл кез өте көңілді болды,бірақ менің анам бұндай ойындарды ұнатпайтын еді.Ол біздің ойынымызды сыртымыздан бақылап тұрды.Бәріміз қуанышты болдық. 2Мен шанамен сырғанағанды ұнатамын. Бала кезімде біз отбасымызбен тауға бардық. Бұл қыс айы еді.Мен шанаға отырып,биік таудан сырғанадым.Әкемде шанамен сығанауды ұнататын,ол менімен бірге сырғанады.Ал анам бізді сыртымыздан бақылап тұрды. Біздің таудағы саяхатымыз өте көңілді өтті.
Ей, люблю, мамко, літо, ще ма люблю зиму.Ой співанки-коломийки, в'язанку з них в'яжу,
Як попросять заспівати, я ся не відкажу.Пусти мене, моя мати, та й на вечорнички,
То там хлопці чорноброві, плетуть рукавички. Як я стану коломийки співати, співати,
Засмієшся, і затужиш, і станеш гадати.Ой дрібонько коломийка, дрібонька, дрібонька,
Одна мила, друга люба, третя солодонька.- Звідки мої співаночки! – питаються люди.
В полонинах, буковинах ростуть вони всюди.Та я собі заспіваю, тоненько засвищу,
Стільки знаю співаночок, як трави та листу.Ой повіяв буйний вітер, повіяв, повіяв,
Та він мої коломийки по горах розсіяв.Коломийку заспіваю, як ми веселенько,
Коломийку заспіваю, як болить серденько.Коли собі заспіваю, то журба щезає,
Бо то ж наша коломийка такі чари має.Ой Матію та Матію, відколи тя
Зроби мені коновочки, най співанки ношу.Зроби одну, зроби одну та зроби ще другу,
Одна буде про весілля, а друга про тугу.Ой я собі заспіваю двома голосами.
Один піде понад лугом, а другий лісами.Ой щебече соловейко у мене на груші,
Кожен так собі співає, як йому на душі.Співаночки-складаночки, я вас не складала,
Вас складали парубочки, а я переймала.Я посію пшенечиньку, а вродиться льоночик,
Коби таки до роботи, як до співаночок.А я годна льонок брати та годна стелити,
А я годна заспівати та й годна робити.Ой коби ми, подружечко, голосочки склали,
Ми би своїх легіників співанками вкрали.