Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу. Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя. Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным. У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння. Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.
Спорт - гэта метад выхавання баявых якасцяў сярод подростающего пакалення дваран .. Практыкаванні з навучальным халоднай зброяй, бег і скачкі на конях, плаванне = - усё гэта трэба было будучыні воіну - што б преодалевать ў будучыні воінскія нягоды. Выхаванне цела дапамагае выхаванню і духу. калектыўныя практыкаванні гэтак жа выхоўваюць коммнадный дух і ўзаемавыручку .. Звычайныя старажытныя сяляне і працавікі ня нуждаються у спорце - у іх і так шмат фізічнай працы. А нейкія абраныя касты тыпу манахаў і воінаў - заўсёды стваралі нейкія рытуальныя "спартовыя" комплексы практыкаванняў. Ну а ў наш час-спорт у першую чаргу стаў бізнесам! Падзяліўшыся на нейкія адасобленыя віды, ён стаў треьбовать нейкую канкрэтную і дарагую экіпіроўку, фірмовую абутак нібыта найбольш прызначаную менавіта для канкрэтных практыкаванняў. Піяр "здаровага ладу жыцця" ужо даўно на водкупе у развітой індустрыі спорту. А карупцыя ў кіраўніцтве Алімпійскага руху дазваляе атрымліваць выгадныя кантракты будаўнічым карпарацыям менавіта ў тых краінах чыноўнікі якіх праставіць асабліва добра!) Усе прыгожыя словы што СПОРТ-гэта культура цела розуму і г.д на самай справе пішуць толькі для завуалирования ідэалагічныя мэтазгодна ці жорсткасцю ПРОФЕССсионального спорту з іх траўмамі, допінгам і чорнай касай на стаўках .. Прапаганда аматарскага спорту - 100% дзеля развіцця бізнесу спорттавараў і лекавых сродкаў. Дзяржаве патрэбныя абаронцы - і вось ужо ў школе дзецям прышчапляюць культуру спорту .. Бізнэсу патрэбныя новыя рынкі збыту = і вось ужо па ТБ прапагандуеце новы цудоўны від спорту-шарикороликовый спаундинг, якім так весела займацца ў каменных джунглях! ! Часта спорт станавіцца і контркультуры - прыклад - Паркур. нічога не трэба - толькі развітая пачуццё прыгучесть, цепкость і бясстрашнасць)
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.
Спорт - гэта метад выхавання баявых якасцяў сярод подростающего пакалення дваран ..
Практыкаванні з навучальным халоднай зброяй, бег і скачкі на конях, плаванне = - усё гэта трэба было будучыні воіну - што б преодалевать ў будучыні воінскія нягоды. Выхаванне цела дапамагае выхаванню і духу. калектыўныя практыкаванні гэтак жа выхоўваюць коммнадный дух і ўзаемавыручку ..
Звычайныя старажытныя сяляне і працавікі ня нуждаються у спорце - у іх і так шмат фізічнай працы. А нейкія абраныя касты тыпу манахаў і воінаў - заўсёды стваралі нейкія рытуальныя "спартовыя" комплексы практыкаванняў.
Ну а ў наш час-спорт у першую чаргу стаў бізнесам!
Падзяліўшыся на нейкія адасобленыя віды, ён стаў треьбовать нейкую канкрэтную і дарагую экіпіроўку, фірмовую абутак нібыта найбольш прызначаную менавіта для канкрэтных практыкаванняў. Піяр "здаровага ладу жыцця" ужо даўно на водкупе у развітой індустрыі спорту. А карупцыя ў кіраўніцтве Алімпійскага руху дазваляе атрымліваць выгадныя кантракты будаўнічым карпарацыям менавіта ў тых краінах чыноўнікі якіх праставіць асабліва добра!)
Усе прыгожыя словы што СПОРТ-гэта культура цела розуму і г.д на самай справе пішуць толькі для завуалирования ідэалагічныя мэтазгодна ці жорсткасцю ПРОФЕССсионального спорту з іх траўмамі, допінгам і чорнай касай на стаўках ..
Прапаганда аматарскага спорту - 100% дзеля развіцця бізнесу спорттавараў і лекавых сродкаў.
Дзяржаве патрэбныя абаронцы - і вось ужо ў школе дзецям прышчапляюць культуру спорту ..
Бізнэсу патрэбныя новыя рынкі збыту = і вось ужо па ТБ прапагандуеце новы цудоўны від спорту-шарикороликовый спаундинг, якім так весела займацца ў каменных джунглях! !
Часта спорт станавіцца і контркультуры - прыклад - Паркур. нічога не трэба - толькі
развітая пачуццё прыгучесть, цепкость і бясстрашнасць)