Дарагім чалавекам, сябрам і дарадцам стала для Даніка пані Мар’я, бо яна адкрывала хлопчыку багацце і разнастайнасць свету, радасць і шчасце вучыцца, харашэць душой, адкрывала беларускую і польскую літаратуру, хараство польскага слова. Данік любуецца знешнім хараством настаўніцы, з захапленнем глядзіць на мілы твар, які абрамляе шапка кучаравых, коратка пастрыжаных валасоў, на чорныя доўгія вейкі, якія прыкрываюць жывыя карыя вочы, на белую зграбную ручку. Даніку так хацелася, каб гэтая рука легла яму на галаву. Хлопчык захапляецца непасрэднасцю, шчырасцю настаўніцы, яе здольнасцю паспачуваць чужой бядзе, парадавацца поспеху вучня, дапамагчы яму. Пані Мар'я любіць сваіх вучняў, падтрымлівае іх стараннасць, карае нядбайнасць, верыць у духоўныя мажлівасці беларускіх дзяцей, у тое, што з цягам часу яны змогуць унесці свой уклад у духоўную скарбніцуі чалавецтва. Дзеці таксама любілі сваю «кіраўнічыху» , бо яна вылучалася інтэлігентнасцю, дэмакратызмам шчырым жаданнем навучыць, выхаваць, падтрымаць сваіх выхаванцаў. Урокі пані Мар'і для Даніка і іншых падлеткау беларусаў сталі ўрокамі жыцця, далучэння да сусветнай літаратуры і культуры.
Я очень люблю животных. Это поистине наши братья меньшие, без которых жизнь была бы скучна и бессмысленна. Я всегда хотела, чтобы у меня был маленький пушистый друг – котенок. Мама долго не хотела брать котенка, говорила, что домашний питомец – это не только красивый пушистый комочек, это еще живое существо, за которым нужно ухаживать, следить, что он вовремя покушал, чтобы не испортил мебель и не разорвал занавески. Но я упорно настаивала на своем. И вот однажды мама пришла с работы и принесла чудесного маленького котенка. Мама нашла его у подъезда. На улице было холодно, он жалобно пищал, замерз и хотел есть. Мама взяла его в дом. Вот так у меня появился Пушок. Теперь Пушок подрос и стал большим и красивым котом. Он очень крупный и тяжелый, и когда он много поест, то ему тяжело ходить. Наш Пушок серенький, с белыми пятнышками на лапках, шее и чуть-чуть на хвосте. У кота большие и выразительные глаза. Когда я что-то говорю Пушку или иногда ругаю, он смотрит на меня так внимательно, и мне кажется, что он все-все понимает, только разговаривать не умеет. Бывает, что у Пушка глаза отливают зеленым цветом, мне так это нравится. У кота очень пушистый хвост, на котором часто собирается разный мусор. Я всегда слежу за тем, чтобы у Пушка была гладкая и расчесанная шерсть. Мама купила специальную расческу для кошек, и я расчесываю нашего домашнего питомца. Пушку очень нравится, когда его расчесывают и гладят. Он сразу начинает мурлыкать и подставлять голову прямо под руку. Особенно нашему коту нравится, когда его гладят и чешут за ушками. Наш Пушок очень разборчив в еде. Он любит сметану, молоко, ряженку, свежую рыбу и сухой корм. Когда мы с папой ходим на рыбалку, для Пушка специально ловим мелкую рыбешку. Я очень люблю своего питомца. Он для меня – не живая игрушка, а настоящий друг, пусть даже и не умеет разговаривать, а только мяукать и мурлыкать.
Данік любуецца знешнім хараством настаўніцы, з захапленнем глядзіць на мілы твар, які абрамляе шапка кучаравых, коратка пастрыжаных валасоў, на чорныя доўгія вейкі, якія прыкрываюць жывыя карыя вочы, на белую зграбную ручку. Даніку так хацелася, каб гэтая рука легла яму на галаву. Хлопчык захапляецца непасрэднасцю, шчырасцю настаўніцы, яе здольнасцю паспачуваць чужой бядзе, парадавацца поспеху вучня, дапамагчы яму.
Пані Мар'я любіць сваіх вучняў, падтрымлівае іх стараннасць, карае нядбайнасць, верыць у духоўныя мажлівасці беларускіх дзяцей, у тое, што з цягам часу яны змогуць унесці свой уклад у духоўную скарбніцуі чалавецтва. Дзеці таксама любілі сваю «кіраўнічыху» , бо яна вылучалася інтэлігентнасцю, дэмакратызмам шчырым жаданнем навучыць, выхаваць, падтрымаць сваіх выхаванцаў.
Урокі пані Мар'і для Даніка і іншых падлеткау беларусаў сталі ўрокамі жыцця, далучэння да сусветнай літаратуры і культуры.