Азначэнні, выражсаныя назоўнікам з прыназоўнікам, неазначальнай формай дзеяслова, дзеепрыслоўем, сінтаксічна непадзельным словазлу-
чэннем і маюць дадатковыя значэнні дапаўненняў ці акалічнасцей,называюцца (1) дапасаванымі; 2) недапасаванымі; 3) прыдаткамі
У беларускай мове, прыдаткі выконваюць важную ролю ў срамлю інфарматыўнай зместавай нагрузкі, паказваючы ко значэнні дзейнікавага сказаўнага дзеяслова, якімі яны звязваюцца. Гэтыя выказванні з'яўляюцца азначэннем, якое дае дадатковую інфармацыю пра суб'ект, дзеянне, стан або прыналежнасць назоўнікаю ў сказе.
У залежнасці ад таго, ці дапасаваныя прыдаткі да назоўнікаў, яны могуць быць класіфікаваныя на тры групы:
1) Дапасаваныя прыдаткі: гэтыя прыдаткі поўнасцю звязаныя з галоўным назоўнікам у сказе. Яны дадаюць інфармацыю пра якісці, колькасць, стан і месца, на якім знаходзіцца дадзены назоўнік. Прыкладамі могуць быць: "вялікае (якіясць) дзеянне", "тры (колькасць) сталы", "на сталым (месца) сталы".
2) Недапасаваныя прыдаткі: гэтыя прыдаткі няўпрытомны быць звязаныя з галоўным назоўнікам у сказе, але яны даюць дадатковую інфармацыю пра час, месца, прычыны альбо спосабы дзеяння. Прыкладамі такіх прыдаткаў могуць быць: "ў канцы балочкі", "з вясёлай песняй", "праз лясок".
3) Сінтаксічна непадзельныя словазлучэнні: гэтыя прыдаткі складаюцца з назоўнікаў, прыназоўнікаў ці дзеясловаў, якія непасрэдна вызначаюць якісць, стан альбо месца дзеяння ў сказе. Прыкладамі могуць быць: "каштулькі белых кветак", "вяртальны рух", "ўбегаючы сонца".
Дапасаваныя прыдаткі гарманічна ўжываюцца з глаголамі "быць", "стаяць", "лагодзіцца" і іншымі, узначальнымі формамі дзеясловаў. У гэтым выпадку, прыдатак з'яўляецца неабходнай часткай інфінітыва назоўнікаў, якому яны прынадлежаць. Прыкладам можа быць фраза "стол вялікі" альбо "стол хуткі".
Гэтыя прыклады паказваюць, як прыдаткі даюць дадатковую інфармацыю пра дзеянне або сакавік назоўнікаў у сказе. Пры з'яўленні гэтага тыпу азначэнняў у тэксце, школьнікі павінны ўмець адназначна аддзяліць галоўныя складнікі сказа і пазнаёмленне. А таксама, умець разумець і адназначна называць дадатковую інфармацыю, якую прыдаткі даюць.