Парау́найце Вячку и яго дружыннікаў, з аднаго боку, и персанажау з лагера тэўтонаў (рыцар ДАНИИЛ, граф Пирмонт, епискап Альберт) - з другога. Як характарызуюцца прадстауники гэтых лагерау у навуковым творы-вучэбным дапаможніку па гисторыи!? РЕБЯТ НАДО ​

Вулица выводзиць на рынак.Ён застауле.Н..ы вазами з паднятыми угору аглоблями.Шум и тлум стаиць навокал.Игнась глядзиць па бака.Х.. и дзивицца, як многа сабралася людзей.Вунь на возе сядзиць тоусты мужчына.Ён прымайстравау да аглобли вагу - стралу и гандлюе яблыками.
Бацька увесь час трымае у руках лейцы и варочае беднага Гнядога и туды и сюды : гэта каб не зачапицца за чый-небудзь воз.А Гняды так стараецца дастаць канюшыну, або сена з чужога воза нибы не... ну тры дн.i..
Усю дарогу Алеся адольвали неспакойныя думки.Прывыкшы спаць у дарозе, ён заплюшчыу вочы, але яму усё мроилися дрэвы и сон зникау.Колы кацилися пациху, драбины рыпели пагражаючы, нибы вось- вось ра.сс..ыплюцца, и Алесем авалодала такая абыякавасць да усяго навакольнага,што ён нi.. разу н.е. падагнау каня.
Адзинокия дрэвы у палях, нерухомыя и бязгучныя ,н.е.. кивали н..i. адной сваёй галинкай.Ноч насунулася знянацку. Алесь н.е. зауважыу як сцямнела.На захадзе як след ад сонца засталася тольки (жоута-чырвоная паласа и тая увачавидки ра...сплывалася у цемр.ы.
Прыгадау даунину маладосць.Ды якую даунину! Хлопцам будучы таксама на заробки хадзиу,па Расе пл.ыты ганяу,вугаль палиу,лес рыхтавау. Працы перароблена не зличыць. А кольки пражыу? Глупства:только чацвёрты дз.е.сятак скончыуся,а старасць ужо сивизной у галаву ды бараду лезе.

  Шмат я чуў розных спрэчак аб пгчасці. Шчасце — гэта багацце, грошы. Багатым заўсёды жывецца лягчэй, чым бедным. Але сапраўднага шчасця, моцнага сяброўства за грошы не купіш. Калі чалавек пакрыўдзіў каго-небудзь, яму робіцца неяк не па сабе. Пра такіх кажуць: «Сумленне не дае спакою». А ад сумлення ніякімі грашыма не адкупішся. 
     Шчаслівы той, хто будуе шчасце не толькі для сябе, але і для ўсіх, хто любіць людзей, і каго яны паважаюць і любяць, бо шчасце — гэта не толькі мець, браць, атрымліваць. Шчасце і ў тым, каб умець аддаваць, дапамагаць другім, дзяліцца з імі радасцю. Шчаслівы чалавек не можа быць абыякавым да чужой бяды, жыць па прынцыпу «мая хата з краю». Важна навучыцца знаходзіць іскрынкі шчасця ў будзённым жыцці. І з гэтых іскрынак, калі яны збяруцца разам, можа ўспыхнуць факел, які будзе асвятляць шлях чалавечнасці, дабрыні. І яшчэ вельмі добра, калі ты патрэбны людзям, калі цябе чакаюць, табе дзякуюць за дапамогу, за параду. Ці ж гэта не шчасце? 
     Кожны разумее шчасце па-свойму. Але ўсе людзі на зямлі, дзе б яны ні жылі, аднолькава ўсведамляюць, што няма і не можа быць шчасця без міру.