У мяне, ёсць сабака. Завуць яго Жуля. Гэта невялічкі сабака. Сам ён увесь чорны, а лапкі і грудка жоўтыя. Вочы ў яго вялікія, круглыя і зяленыя. Ён жыве у нас ужо дзесяць год. Кармлю я свайго сабаку тры разы ў дзень. Ён вельмі любіць малако, цукар і костачкі. Мы з ім заўсёды ходзім гуляць у лес.Я кідаю яму галінкі, а ен іх прыносіць. Жуля вельмі разумны сабака, адданы. Аднойчы ў яго жыцці здарыўся такі выпадак. Летам мой тата з сябрамі пайшоў на возера пасля працы і ўзяў з сабой Жулю. Татка з сябрамі смяяліся, купаліся і жартавалі. Раптам адзін татаў сябар пачаў тануць. Тата не разгубіўся і кінуўся на дапамогу, і якое ж было яго здзіўленне, калі Жуля кінуўся за ім. Калі яны ўжо падплывалі да берага і ў таты не хапала больш моцы плыць далей, наш сабака схапціў тату за валасы і пачаў цягнуць да берага. З таго самага часу тата палюбіў Жулю яшчэ больш. Мы заўседы ўспамінаем гэты выпадак. Вось такі ў нас разумны і адданы сабака. Для нас ен не проста жывела, а самы сапраўдны член нашай сям’і.
Зіма - чароўны час года. мне падабаецца, калі на вуліцы ясная марознае надвор'е і падае снег. на вокнах з'яўляюцца мудрагелістыя малюнкі. калі ўсе вакол становіцца белым, здаецца, што ты трапіў у зімовую казку. узімку можна катацца на санках, лыжах, гуляць у снежкі і ляпіць снегавікоў. калі зімой на вуліцы моцны мароз, то спачатку нават не хочацца выходзіць з дому. аднак калі ідзеш па заснежанай вуліцы, а снег пад нагамі весела рыпае, на сэрцы становіцца так радасна! галоўнае ў такое надвор'е - не стаяць доўга на адным месцы. калі рухаешся - ходзіш, бегаеш, катаешся на санках - змерзнуць немагчыма! у студзені мы адзначаем самыя цікавыя святы - новы год і каляды. у гэты час збіраюцца ўсе блізкія і сябры, а мама рыхтуе смачныя стравы. мне падабаецца, калі падчас зімовых святаў у вокнах ўсіх кватэр міргаюць рознакаляровыя лямпачкі. самае прыемнае ў навагодніх святах - дарыць і атрымліваць падарункі. раней я верыў, што іх прыносіць дзед мароз, і пісаў яму лісты. аднак і атрымліваць падарункі ад бацькоў вельмі цікава! зіма дорыць нам шмат прыгажосці і весялосці. нягледзячы на халады, можна праводзіць час з карысцю для здароўя, а таксама больш увагі надаць сваім блізкім людзям. а, акрамя таго, варта памятаць, што зіма не вечная і хутка прыйдзе цёплая, пяшчотная вясна. перевод на : зима - волшебное время года. мне нравится, когда на улице ясная морозная погода и падает снег. на окнах появляются причудливые рисунки. когда все вокруг становится белым, кажется, что ты попал в зимнюю сказку. зимой можно кататься на санках, лыжах, играть в снежки и лепить снеговиков. когда зимой на улице сильный мороз, то сначала даже не хочется выходить из дома. однако когда идешь по заснеженной улице, а снег под ногами весело скрипит, на сердце становится так радостно! главное в такую погоду - не стоять долго на одном месте. когда двигаешься - ходишь, бегаешь, катаешься на санках - замерзнуть невозможно! в январе мы отмечаем самые интересные праздники - новый год и рождество. в это время собираются все близкие и друзья, а мама готовит вкусные блюда. мне нравится, когда во время зимних праздников в окнах всех квартир мигают разноцветные лампочки. самое приятное в новогодних праздниках - дарить и получать подарки. раньше я верил, что их приносит дед мороз, и писал ему письма. однако и получать подарки от родителей интересно! зима дарит нам много красоты и веселья. несмотря на холода, можно проводить время с пользой для здоровья, а также больше внимания уделить своим близким людям. а, кроме того, стоит помнить, что зима не вечна и скоро придет теплая, нежная весна.
Ён жыве у нас ужо дзесяць год. Кармлю я свайго сабаку тры разы ў дзень. Ён вельмі любіць малако, цукар і костачкі. Мы з ім заўсёды ходзім гуляць у лес.Я кідаю яму галінкі, а ен іх прыносіць. Жуля вельмі разумны сабака, адданы.
Аднойчы ў яго жыцці здарыўся такі выпадак. Летам мой тата з сябрамі пайшоў на возера пасля працы і ўзяў з сабой Жулю. Татка з сябрамі смяяліся, купаліся і жартавалі. Раптам адзін татаў сябар пачаў тануць. Тата не разгубіўся і кінуўся на дапамогу, і якое ж было яго здзіўленне, калі Жуля кінуўся за ім. Калі яны ўжо падплывалі да берага і ў таты не хапала больш моцы плыць далей, наш сабака схапціў тату за валасы і пачаў цягнуць да берага.
З таго самага часу тата палюбіў Жулю яшчэ больш. Мы заўседы ўспамінаем гэты выпадак.
Вось такі ў нас разумны і адданы сабака. Для нас ен не проста жывела, а самы сапраўдны член нашай сям’і.