Найпрыемнейшы у жыцци чалавека час- вясна маладосци, кали, раскрываючы кветку свайго розуму, её дае волю лятушкам песциць у сэрцы вяликия надзеи, не думаючы пра тое, што есць на свеце вихуры и страшныя буры.2) Галасы паступовп змоукали, бо наближауся вечар.3) Малюнки борзда зникали, змянялися новыми, и не было кали спыницца на их, бо поезд имчауся вельми шпарка.4)Лось пастаяу яшчэ, паварочау галавой то управа, то улева, апусциу раги, нибы хацеу каго бадануць, павярнууся и галопам падауся некуды у гору.5) Пасля абеду, адвёушы дачку да суседки, Насця пайшла на поле.
Зима ужо канчаецца. Прыгрэла сонейка. Яно абуджае прыроду. Адтае зямля. Дрэвы и раслины п'юць свежы вясновы сок. Паветра напоунилася пахам хвои.
Хутка з выраю прыляцяць шпаки. Да сустрэчы з ими рыхтуюцца дзеци и дарослыя. Яны зрабили шпакоуни и павесили их у садзе.
Раптам пракациуся над зямлёю першы гром. З вяликай чорнай хмары хлынуу дождж. Важкия кропли дажджу застукали па даху. Па зямли пабегли ручайки. Усе уцякаюць ад дажджу. Тольки качки ды гуси купаюцца у лужынах.
Першы гром
Зима ужо канчаецца. Прыгрэла сонейка. Яно абуджае прыроду. Адтае зямля. Дрэвы и раслины п'юць свежы вясновы сок. Паветра напоунилася пахам хвои.
Хутка з выраю прыляцяць шпаки. Да сустрэчы з ими рыхтуюцца дзеци и дарослыя. Яны зрабили шпакоуни и павесили их у садзе.
Раптам пракациуся над зямлёю першы гром. З вяликай чорнай хмары хлынуу дождж. Важкия кропли дажджу застукали па даху. Па зямли пабегли ручайки. Усе уцякаюць ад дажджу. Тольки качки ды гуси купаюцца у лужынах.