Яхачу вам расказаць пра маю бабулі. больш за ўсё мяне зачароўваюць яе вочы. яны нябеснага адцення з блакітнымі пестринками ў сярэдзіне. яе вочы мне нагадваюць яснае неба, такое ж чыстае і светлае. многія людзі кажуць, што вочы могуць ахарактарызаваць чалавека. гэта меркаванне падыходзіць да маёй бабулі. яна адкрытая, добрая, начытаная. у бабулі, маленькі, выразны нос, пульхныя і ружовыя шчокі. яе валасы залацістага адцення, падыходзяць да вачэй. я лічу сваю бабулю вельмі прыгожай, узрост нават фарбуе яе. для мяне гэты чалавек шмат значыць.
Рассмотрим картину елка у пары з хваинаю.пора года на картине представлена лето. на переднем плане мы видим деревья. сразу что кидается в глаза, это елки в хвои, а потом маленькая, худенькая березка, а за этим и дерево с лева. мне кажется, что это выход из леса к домику. видим голубое небо. на небе не летают птицы. потом мы смотрим на поляну, тропинку, которая ведет к калитке во двор.видим забор, за забором мы видим домик, хлев, дерево. а за этим всем дремучий, большой лес. сразу не за что
