Сачыненне дзядька-кухар план: 1. знаёмства з дзядькам антосем2. тонкi знауца дзiцячай псіхалогіі. 3. цікавы апавядальнік, экскурсавод4. майстар на ўсе рукі5. арыгінальны кулінар6. сябра і дарадчык
Зямлянкі былі б пустыя, каб не відно было, што адну з іх пакінулі нядаўна, што тут усё ж такі нехта жыў. У ёй яшчэ не паспеў выветрыцца дух нядаўняга людскога прыстанішча. На нарах ляжала свежая яшчэ непрацёртая салома, а ля парога складзены былі сухія дровы. У першы момант падумалася, што чалавек адышоўся толькі на хвіліну і зараз жа вернецца.
Ігнат і лейтэнант Галабурда стаялі за зямлянкай, ля крывой ад самага камля бярозкі. Расла ж яна на невялікім грудку, з-пад якога выцякала крынічка, як вымыты ў пяску сподачак. А потым са сподачка вада імкліва ішла аж пад снег, хаваючы ад усіх сваю жывую неспакойную сілу.
назо́ўнік — часьціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.
назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.
Зямлянкі былі б пустыя, каб не відно было, што адну з іх пакінулі нядаўна, што тут усё ж такі нехта жыў. У ёй яшчэ не паспеў выветрыцца дух нядаўняга людскога прыстанішча. На нарах ляжала свежая яшчэ непрацёртая салома, а ля парога складзены былі сухія дровы. У першы момант падумалася, што чалавек адышоўся толькі на хвіліну і зараз жа вернецца.
Ігнат і лейтэнант Галабурда стаялі за зямлянкай, ля крывой ад самага камля бярозкі. Расла ж яна на невялікім грудку, з-пад якога выцякала крынічка, як вымыты ў пяску сподачак. А потым са сподачка вада імкліва ішла аж пад снег, хаваючы ад усіх сваю жывую неспакойную сілу.
назо́ўнік — часьціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.
назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.