Наверное ты об этом Міхась БОЛСУН НЕ ДАЙ САБЕ ПРАВА... Не дай сабе права забыць той куток, Дзе зведаў пяшчоту матулі, Дзе першы зрабіў у жыцці сваім крок I голас твой людзі пачулі. Не дай сабе права забыць карані, З якога атожылак роду І хто бараніў нашы светлыя дні, Любіў, нібы сонца, свабоду. Там сёння красуюць густыя жыты, П’яніць востры водар жывіцы I месяц, і россыпы зор залатых Глядзяцца ў люстэрка крыніцы. Не дай сабе права забыць прыгажосць, Якою Радзіма багата, Дзе ў радасць з душою адкрытаю госць, Дзе думкам і песням крылата. Не дай сабе права пустэльнікам жыць, Мазоль шанаваўся спрадвеку. Уласную годнасць і край беражы, Прызванне цані чалавека!
Не ведаю, спадабаецца вам ці не. Можа што возьміце ^^
Як хутка ідзе час. Нават і не верыцца, што ўжо дваццаць першае стагоддзе. Уяўляецца, што толькі нядаўна я ўпершыню пайшоў у школу, пазнаёміўся са сваімі сябрамі і аднакласнікамі. І вось яшчэ некалькі год і я закончу школу. Прыйдзецца вырашаць, что ж рабіць у будучым. Мне так хочыцца верыць, што мае мары сбудуцца. І вось, не паспееш азірнуцца і вось яна – старасць. А што я пакіну нашчадкам? Я ж увогуле яшчэ нічога маштабнага не зрабіў. І ці зраблю? Але ж, можа я яшчэ і паспею адкрыць у будучым што-небудь. А, калі не паспею, то абавязкова пасля мяне застанецца мая краіна, якая багатая на вельмі таленавітых людзей. Але часта здараецца так, што людзі проста зарываюць свій талент і не хочуць яго развіваць, проса забывая аб гэтым. Яны шукаюць высокааплатную работу, зусім не думаючы аб тым, што ім прыйдзецца штодня працаваць. І гэта добра, калі работа адпавядае інтарэсам, а калі не? Працаваць там, дзе табе не падабаецца, дзеля таго, каб проста добра жыць? Можа яно і добра, але чаму не паспрабаваць дасягнуць поспехаў у той справе, якая табе падабаецца? Мне здаецца, я занадта многа гавару. Але я просто хачу сказаць сваім нашчадкам, што будуць і ў мой час новым пакаленнем і пасля мяне, каб яны былі патрыётамі сваёй краіны, шанавалі яе, не забываліся на бацькоўскі дом, а самое галоўнае, каб помнілі аб тым, што жыццё – самая каштоўная рэч, якая даецца толькі аднойчы.
Міхась БОЛСУН НЕ ДАЙ САБЕ ПРАВА... Не дай сабе права забыць той куток, Дзе зведаў пяшчоту матулі, Дзе першы зрабіў у жыцці сваім крок I голас твой людзі пачулі. Не дай сабе права забыць карані, З якога атожылак роду І хто бараніў нашы светлыя дні, Любіў, нібы сонца, свабоду. Там сёння красуюць густыя жыты, П’яніць востры водар жывіцы I месяц, і россыпы зор залатых Глядзяцца ў люстэрка крыніцы. Не дай сабе права забыць прыгажосць, Якою Радзіма багата, Дзе ў радасць з душою адкрытаю госць, Дзе думкам і песням крылата. Не дай сабе права пустэльнікам жыць, Мазоль шанаваўся спрадвеку. Уласную годнасць і край беражы, Прызванне цані чалавека!
Як хутка ідзе час. Нават і не верыцца, што ўжо дваццаць першае стагоддзе. Уяўляецца, што толькі нядаўна я ўпершыню пайшоў у школу, пазнаёміўся са сваімі сябрамі і аднакласнікамі. І вось яшчэ некалькі год і я закончу школу. Прыйдзецца вырашаць, что ж рабіць у будучым. Мне так хочыцца верыць, што мае мары сбудуцца. І вось, не паспееш азірнуцца і вось яна – старасць. А што я пакіну нашчадкам? Я ж увогуле яшчэ нічога маштабнага не зрабіў. І ці зраблю? Але ж, можа я яшчэ і паспею адкрыць у будучым што-небудь. А, калі не паспею, то абавязкова пасля мяне застанецца мая краіна, якая багатая на вельмі таленавітых людзей. Але часта здараецца так, што людзі проста зарываюць свій талент і не хочуць яго развіваць, проса забывая аб гэтым. Яны шукаюць высокааплатную работу, зусім не думаючы аб тым, што ім прыйдзецца штодня працаваць. І гэта добра, калі работа адпавядае інтарэсам, а калі не? Працаваць там, дзе табе не падабаецца, дзеля таго, каб проста добра жыць? Можа яно і добра, але чаму не паспрабаваць дасягнуць поспехаў у той справе, якая табе падабаецца? Мне здаецца, я занадта многа гавару. Але я просто хачу сказаць сваім нашчадкам, што будуць і ў мой час новым пакаленнем і пасля мяне, каб яны былі патрыётамі сваёй краіны, шанавалі яе, не забываліся на бацькоўскі дом, а самое галоўнае, каб помнілі аб тым, што жыццё – самая каштоўная рэч, якая даецца толькі аднойчы.